Η Ενεργειακή Στρατηγική μιας χώρας έπεται στρατηγικών επιλογών ως προς το διεθνές στίγμα αλλά το οικονομικό-παραγωγικό προφίλ της.

Εξυπακούεται ότι όταν 27 κράτη αναζητούν με την διαδικασία του κατεπείγοντος ενεργειακή απεξάρτηση από την Ρωσία θα πρέπει να πληρούν δύο προαπαιτούμενα:

-Να υπάρχει αν όχι σύγκλιση και ομοφωνία ως προς το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης τουλάχιστον καλή θέληση για την διαμόρφωση μιας ενεργειακής αλληλεγγύης η οποία θα επιτρέπει στις Βρυξέλλες να διατηρούν την αξιοπιστία τους τόσο απέναντι στην Ουάσιγκτον όσο και στη Μόσχα.

-Να εξαντληθούν όλες οι πιθανές φόρμουλές και πρωτοβουλίες από την δημιουργία κατά το πρότυπο των ΗΠΑ στρατηγικών αποθεμάτων ασφαλείας μέχρι την συγκρότηση ενός Καρτέλ Αγοραστών που θα συρρικνώσει τα περιθώρια των πετρελαιοπαραγωγών χώρων να κερδοσκοπήσουν σε βάρος των αγοραστών Φυσικού Αερίου και Πετρελαίου.

Μια ελλειμματική και κατά κύριο λόγο ανολοκλήρωτη ευρωπαϊκή ενοποίηση αν δεν καταφέρει να πείσει για την επανεκκίνησή της στο ορατό μέλλον σύντομα θα δει τις ενεργειακές κυρώσεις κατά της Ρωσίας να γίνονται Μπούμερανγκ με απρόβλεπτες παρενέργειες.

Με την σημερινή κατάσταση πραγμάτων στην Γηραιά Ήπειρο η ενότητα στην βάση του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, οι εξαιρέσεις, οι αστερίσκοι και τα ειδικά καθεστώτα είναι υποχρεωτικός μονόδρομος.

Με άλλα λόγια η ενεργειακή σχέση Ρωσίας –Ε.Ε είναι εγγενώς ετεροβαρής:

-Η Μόσχα μπορεί ανά πάσα στιγμή να κλείσει την στρόφιγγα σε οποιαδήποτε χώρα δεν προσαρμόζεται στις επιλογές της – χαρακτηριστικό παράδειγμα η πληρωμή σε ρούβλια- και συντηρεί την ψευδαίσθηση της σταδιακής απεξάρτησης από την ενέργεια της Ρωσίας.

Ανάμεσα σε ένα συγκεντρωτικό πανίσχυρο κράτος και σε μια πολυδιασπασμένη Ε.Ε. των «27» που μόνον χάρη στην Πανδημία βγήκε από την υπερδεκαετή ακινησία της οι συσχετισμοί είναι δεδομένη και δεν χρειάζονται περαιτέρω σχολιασμό.

Στα τέλη Φεβρουαρίου οι «27» στην Σύνοδο Κορυφής στις Βερσαλλίες με την κρυφή και σιωπηρή προσδοκία ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία θα είναι βραχείας διάρκεια υιοθέτησαν μια απειλητική ρητορική πλήρους ενεργειακής απεξάρτησης από την Ρωσία με την ελπίδα ότι δεν θα χρειασθεί να την εφαρμόσουν.

Η διακοπή παροχής Φυσικού Αερίου από την Ρωσία στην Φιλανδία και στην Ολλανδία επιβεβαιώνει το αυτονόητο ότι το Κρεμλίνο θα κάνει ότι περνά από το χέρι του ώστε η σταδιακή ενεργειακή απεξάρτηση της Ε.Ε. των «27» να μην προχωρήσει.

Με δύο λόγια η Ε.Ε. της Ντωβίλ, του Συμφώνου Σταθερότητας, του Κόφτη Χρέους και του Μαύρου Μηδέν, η Ε.Ε. της ενότητας στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, δεν μπορεί ούτε να χειραφετηθεί γεωπολιτικά από τις ΗΠΑ, ούτε ενεργειακά από την Ρωσία.

Με τον ίδιο τρόπο που οι ΗΠΑ σπατάλησαν την παντοδυναμία τους μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 , η Ενιαία Γερμανία ακολούθησε μια μοιραία για τους εταίρους της και τελικά και για την ίδια περιχαράκωση στην εθνική κυριαρχία.

Μια περιχαράκωση που οριοθέτησε μοιραία για το ορατό μέλλον την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

(Ο Γιώργος καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)