Π. Κόκκαλης: «Η κυβέρνηση συνεχίζει να νιώθει γενναιόδωρη με το περιβαλλοντικό εθνικό κεφάλαιο, κόντρα στην εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, αλλά και την επιστημονική βεβαιότητα πως όσο δεν προστατεύουμε το περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα, ο πλανήτης θα γίνεται όλο και πιο αφιλόξενος για τον άνθρωπο. Συγχρόνως, η κυβέρνηση παραβιάζει για μία ακόμη φορά τις αρχές της καλής νομοθέτησης αφού φέρνει ένα ακόμα καταστροφικό νομοσχέδιο μέσα στο κατακαλόκαιρο, με «διαβούλευση» έξι ημερών, παραβιάζοντας τον όρο της γνώσης του πολίτη για τη νομοθετική πρόθεση, αλλά και το εύλογο χρονικό περιθώριο συμμετοχής ή αντίδρασής του σε αυτήν.
Ο τόπος χρειάζεται πολιτική αλλαγή. Με τέτοια μυαλά και τέτοιες πρακτικές, θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε μόνο προς τα πίσω, σε ένα παρελθόν αναποτελεσματικό, κοστοβόρο, άνισο και παρωχημένο».
Ακολουθεί η κατεπείγουσα γραπτή ερώτηση προς την Κομισιόν:
Το ελληνικό υπουργείο περιβάλλοντος δημοσίευσε νομοσχέδιο 97 διατάξεων, για διαβούλευση μόλις 6 ημερών, σχετικά με την απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης και των περιβαλλοντικών ελέγχων προστατευομένων περιοχών. Το άρθρο 11 του νομοσχεδίου αφορά στις επιτρεπόμενες χρήσεις γης, στις ζώνες προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. Πιο συγκεκριμένα στις ζώνες Απόλυτης Προστασίας θα επιτρέπονται επιβαρυντικές για το περιβάλλον δραστηριότητες όπως εγκαταστάσεις ύδρευσης, αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, οδοί κίνησης οχημάτων, η ελεύθερη βόσκηση, η ερασιτεχνική αλιεία ενώ στις Ζώνες Προστασίας της Φύσης και Διατήρησης Οικοτόπων θα επιτρέπονται εξορυκτικές δραστηριότητες καθώς και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Παράλληλα με άλλα άρθρα επέρχεται χαλάρωση των περιβαλλοντικών ελέγχων.
Ερωτάται η Επιτροπή
1. αν θεωρεί ότι με το νομοσχέδιο τηρείται η ενωσιακή περιβαλλοντική νομοθεσία και ειδικότερα η προστασία της ευαίσθητης βιοποικιλότητας περιοχών σύμφωνα με την Οδηγία 92/43;
2. αν θεωρεί ότι μια τέτοια σημαντική αλλαγή στην νομοθεσία χρήζει επαρκούς διάρκειας δημόσιας διαβούλευσης σύμφωνα με τις διατάξεις της Συμβάσης Ααρχους για τη συμμετοχή του κοινού στη διαμόρφωση των περιβαλλοντικών πολιτικών ;