«Σπέρνουν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες» δηλώνει για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ ο Δημήτρης Κουτσούμπας, στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχωρεί στο iEnergeia.gr για την ενεργειακή κρίση και τις γεωπολιτικές εξελίξεις.
«Οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ θα οξυνθούν το επόμενο διάστημα και η συνοχή της θα δοκιμαστεί», προβλέπει ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ διαμηνύει πως δεν πρέπει να υπάρξει καμιά εμπιστοσύνη στις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης για ενεργειακή επάρκεια το χειμώνα.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μάλιστα, που αναλύει τις θέσεις αλλά και τις προτάσεις του κόμματός του για την ενέργεια, προειδοποιεί για τον κίνδυνο που υπάρχει στην περιοχή, τόσο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όσο και ευρύτερα. «Ο λαός μας πρέπει να είναι έτοιμος τόσο για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, όσο και για γενικότερες πολεμικές εμπλοκές της χώρας μας, που “κυοφορούνται” στους κόλπους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ», τονίζει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Άλλη μία Σύνοδος Κορυφής για την ενέργεια, αυτή τη φορά στην Πράγα. Ήθελα το σχόλιό σας...
Στη Σύνοδο Κορυφής συμφώνησαν να σηκώσουν ακόμα μεγαλύτερα βάρη οι λαοί, έτσι ώστε να μην πληγεί η περιβόητη ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Σπέρνουν νέους ανέμους και θα θερίσουν κοινωνικές θύελλες.
Συνολικά, τα εναλλακτικά σχέδια που συζητήθηκαν δεν αμφισβητούν τις βασικές επιλογές της ΕΕ μέχρι σήμερα, που έχουν αυξήσει δραματικά την ενεργειακή φτώχεια για τους λαούς, ήδη πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στο έδαφος της Ουκρανίας. Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται πόσο απατηλός είναι ο μύθος της «κοινοτικής αλληλεγγύης», που τάχα θα αποτελούσε ασπίδα για τους εργαζόμενους.
Οι διαφωνίες που εκδηλώθηκαν αφορούν ουσιαστικά τον επιμερισμό ζημιών και κερδών μεταξύ των διαφόρων κρατών και των μονοπωλιακών ομίλων τους. Αφορούν επίσης την επιλογή του τρόπου που θα ματώσουν οι λαοί, είτε ως καταναλωτές, είτε ως άμεσα φορολογούμενοι, είτε μέσω της αποπληρωμής νέων δανείων.
Γιατί η ΕΕ δεν κατορθώνει να έχει μια ενιαία πολιτική για την ενέργεια; Και η τωρινή κρίση εκτιμάτε ότι θα κλιμακωθεί στο μέλλον;
Εδώ που τα λέμε, η μόνη ενιαία πολιτική, που έχει διαμορφώσει η ΕΕ, είναι αυτή της στρατηγικής σε βάρος των λαών των κρατών-μελών της. Οι λαοί είναι αυτοί που πληρώνουν σήμερα την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας, την «πράσινη μετάβαση» και τον ενεργειακό πόλεμο της ΕΕ με τη Ρωσία, για να βρουν κερδοφόρα διέξοδο για επενδύσεις τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια των «πράσινων» ομίλων. Συνένοχοι για την υλοποίηση αυτής της αντιλαϊκής στρατηγικής στη χώρα μας, είναι η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα, οι διαφωνίες των κυβερνήσεων για την ενιαία προμήθεια φυσικού αερίου και την επιβολή πλαφόν αφορούν την κατανομή ζημιών και κερδών των ομίλων κάθε κράτους. Η Γερμανία με τη μεγαλύτερη οικονομική ισχύ έχει τη δυνατότητα φθηνότερου δανεισμού και προνομιακών συμβολαίων αγοράς ενέργειας. Οι ΗΠΑ και ορισμένα κράτη, όπως η Πολωνία και η Ελλάδα, την πιέζουν να σηκώσει την κοινή ενιαία επιβάρυνση και αυτή απαντά αναδεικνύοντας τον υπαρκτό κίνδυνο να μειωθούν οι αναγκαίες εισαγωγές φυσικού αερίου, να εξασθενίσει κι άλλο το ευρώ και να μην προχωρήσει ο περιορισμός της κατανάλωσης. Γι’ αυτό λέμε ότι οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ θα οξυνθούν το επόμενο διάστημα και η συνοχή της θα δοκιμαστεί.
Ορισμένοι σημειώνουν πως ο στόχος της απεξάρτησης της ΕΕ από τη ρωσική ενέργεια οδηγεί σε ενεργειακή εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες – κορυφαίο, ίσως, παράδειγμα το LNG. Συμφωνείτε; Και μπορεί τελικά αν είναι ανεξάρτητη η ΕΕ;
Πράγματι ο μεγάλος κερδισμένος απ’ τον ενεργειακό πόλεμο ΕΕ - Ρωσίας είναι σήμερα οι ΗΠΑ, με τις εξαγωγές του πανάκριβου LNG. Ωστόσο το παράδειγμα της Βρετανίας, όπου το ακριβό ρεύμα γονατίζει τα λαϊκά νοικοκυριά, ενώ η ίδια δεν εξαρτάται ιδιαίτερα απ’ τις εισαγωγές, υπογραμμίζει ότι δεν αρκεί η ενεργειακή επάρκεια για να εξαλειφθεί η ενεργειακή φτώχεια. Βλέπετε, όταν βασιλεύει το καπιταλιστικό κέρδος και ο ανταγωνισμός των ομίλων μέσα σ΄ αυτή τη ζούγκλα της «απελευθερωμένης αγοράς» της ΕΕ, δεν μπορούν να αξιοποιηθούν οι ενεργειακές πηγές κάθε χώρας σε όφελος της λαϊκής ευημερίας.
Για παράδειγμα, η πολιτική της ΕΕ οδήγησε στην ακύρωση της αξιοποίησης του εγχώριου λιγνίτη στην Ελλάδα και στην αύξηση των εισαγωγών «πράσινης» υποδομής για την αξιοποίηση των ΑΠΕ.
Σε τελευταία ανάλυση, η “Ευρωπαϊκή Ένωση” ή θα γίνει σοσιαλιστική τελικά ή θα οδηγήσει σε όλεθρο τους λαούς της σε όλους τους τομείς. Γι’ αυτό και σήμερα όλο και δυναμώνει η αναγκαιότητα αποδέσμευσης χωρών από την ΕΕ, η οποία είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από την αναζήτηση και το άνοιγμα του δρόμου του σοσιαλισμού για τους λαούς τους.
Η κυβέρνηση επιμένει πως η χώρα δε θα έχει πρόβλημα ενεργειακής επάρκειας το χειμώνα, αλλά και ότι θα δώσει τα περισσότερα χρήματα σε όλη την Ευρώπη για τους λογαριασμούς ενέργειας...
Καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να υπάρξει στις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης για επάρκεια. Όποιος αμφιβάλλει, ας ρίξει μια ματιά στις περικοπές που ήδη προβλέπει το σχέδιο έκτακτης ανάγκης της ΡΑΕ με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Οι ενεργειακές εισαγωγές είναι αντικειμενικά ευάλωτες σε συνθήκες ενεργειακού και πραγματικού πολέμου. Επίσης, η καθυστερημένη επαναλειτουργία των λιγνιτικών σταθμών θα υλοποιηθεί με τους χειρότερους όρους, σχετικά με το κόστος παραγωγής.
Άλλωστε, το κύριο ζήτημα δεν είναι η εξασφάλιση μιας τυπικής επάρκειας καυσίμων, τα οποία θα είναι απλησίαστα στην πράξη λόγω της ακρίβειας. Η κυβέρνηση επιδοτεί στην ουσία την αύξηση τιμών, τον πληθωρισμό και τα κέρδη των μονοπωλίων, απ’ τις δικές μας τσέπες, τις τσέπες των φορολογούμενων.
Κατά τη γνώμη σας, τι πρέπει να γίνει για τα ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού; Τι μέτρα να ληφθούν;
Το οξυμένο πρόβλημα της ακριβής ενέργειας αφορά το σύνολο των εργαζόμενων, των λαϊκών οικογενειών και όχι μόνο όσους ήδη βιώνουν συνθήκες ακραίας φτώχειας. Εμείς προτείνουμε και παλεύουμε για την αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών: Για παράδειγμα την αξιοποίηση του εγχώριου λιγνίτη χωρίς τις επιβαρύνσεις του εμπορίου ρύπων, επίσης την επέκταση των μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη των ομίλων στο Χρηματιστήριο Ενέργειας. Απαιτούμε την ουσιαστική αύξηση των μισθών και την κατάργηση των έμμεσων φόρων στα καύσιμα ενάντια στις δεσμεύσεις για «ματωμένα πλεονάσματα».
Απαιτούμε την αποχώρηση απ’ τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας που στην ουσία επιβαρύνουν το λαό μας. Η αντιμετώπιση του προβλήματος της ακριβής ενέργειας απαιτεί θέληση για αποφασιστική σύγκρουση με τις δεσμεύσεις της ΕΕ και τους στόχους του κεφαλαίου.
Και ως προς την ενεργειακή επάρκεια; Σε ποιο μοντέλο πρέπει να στηριχτεί η χώρα; Ποιος είναι το μέλλον της;
Η Ελλάδα είναι πλούσια σε εγχώριες ενεργειακές πηγές και μπορεί αντικειμενικά να διασφαλίσει την επάρκειά της. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η χάραξη ενεργειακής πολιτικής με γνώμονα το κέρδος των ομίλων και τις κατευθύνσεις της «πράσινης μετάβασης» και όχι το σύνολο των κοινωνικών αναγκών. Αυτός είναι ο λόγος για τη συρρίκνωση της εγχώριας λιγνιτικής παραγωγής και για το χαμηλό βαθμό αξιοποίησης των υδροηλεκτρικών σταθμών. Η καθυστέρηση στην έρευνα και αξιοποίηση των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων οφείλεται, επίσης, στα γνωστά παζάρια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Μόνο η κοινωνικοποίηση του συνόλου της παραγωγής, της μεταφοράς και της διανομής της ενέργειας, στο πλαίσιο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, του σοσιαλισμού, μπορεί να διασφαλίσει την αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών για τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας.
Γιατί το ΚΚΕ πολεμάει την «πράσινη ενέργεια»;
Το ΚΚΕ αντιπαλεύει τα «πράσινα άλογα» που πλασάρουν στο λαό στο όνομά της, αλλά και το «πράσσειν άλογα», με τις πολιτικές επιλογές τους.
Συγκεκριμένα, το ΚΚΕ αντιπαλεύει την αξιοποίηση των ενεργειακών πηγών με γνώμονα το κέρδος των «πράσινων» ομίλων, τόσο σε βάρος των λαϊκών αναγκών όσο και σε βάρος της πραγματικής – και όχι στα λόγια - προστασίας του περιβάλλοντος. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η σπατάλη ενέργειας με την αξιοποίηση του εισαγόμενου φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή και η καταστροφή μεγάλων καταπράσινων δασικών εκτάσεων από γιγαντιαία αιολικά πάρκα χωρίς κανέναν επιστημονικό σχεδιασμό. Είδαμε, επίσης, την υποκρισία των εκπροσώπων της «πράσινης πολιτικής», οι οποίοι τώρα πρωταγωνιστούν στην αποστολή καταστροφικών βαρέων όπλων στο έδαφος της Ουκρανίας και στην επαναλειτουργία των ανθρακικών σταθμών για να κερδίσει το ΝΑΤΟ την αναμέτρηση με τη Ρωσία.
Στην πραγματικότητα, την προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να τη διασφαλίσει αποτελεσματικά, μόνο μια ανωτέρου τύπου κοινωνική οργάνωση, η σοσιαλιστική, όπου το νερό, η ενέργεια, η υγεία, η ίδια η εργατική δύναμη δε θα αποτελούν πλέον εμπορεύματα.
Ο πόλεμος της ενέργειας στην περιοχή έφερε και τη νέα συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης. Εκτιμάτε ότι θα οδηγηθούμε σε θερμό επεισόδιο με την Άγκυρα, ενδεχομένως και σε σύγκρουση το επόμενο διάστημα;
Πριν από αυτή τη νέα συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης υπήρξε το απαράδεκτο τουρκολιβυκό σύμφωνο, που καταπατά κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας. Σε αυτή την εξέλιξη άνοιξε διάπλατα το δρόμο η αμερικανό-νατοϊκή στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, με τη στήριξη και της Ελλάδας, στο όνομα δήθεν της “δημοκρατίας”. Εκείνη τη στρατιωτική επέμβαση, που άνοιξε αυτόν τον “φαύλο κύκλο”, καταδίκασε τότε μόνο το ΚΚΕ. Αυτά είναι κρίσιμα ζητήματα, που δεν μπορεί να ξεχνάμε, γιατί δείχνουν σε τι “κυκεώνα” προβλημάτων μας μπλέκουν κάθε φορά οι “ισχυροί σύμμαχοί μας” και οι ελληνικές κυβερνήσεις, δεξιές, κεντρώες ή “αριστερές” που έχουν “πυξίδα” τους τα συμφέροντα των λίγων και των συμμάχων τους.
Πρόκειται για τους ίδιους “συμμάχους” που εξοπλίζουν “σαν αστακό” την Τουρκία, που “κάνουν πλάτες” στις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, στην τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου, στις απειλές πολέμου και στις τουρκικές παραβιάσεις και υπερπτήσεις.
Είναι απαράδεκτη η στάση της κυβέρνησης της ΝΔ, των άλλων κομμάτων που χρόνια τώρα καλλιεργούν τον εφησυχασμό, την ώρα που οι διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης έχουν αναβαθμιστεί χρόνο με τον χρόνο.
Ο λαός μας πρέπει να είναι έτοιμος τόσο για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, όσο και για γενικότερες πολεμικές εμπλοκές της χώρας μας, που “κυοφορούνται” στους κόλπους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αλλά το κυριότερο δεν είναι η ετοιμότητα, αλλά η αποφασιστικότητα που πρέπει να δείξει για την προάσπιση των δικών του συμφερόντων, ενάντια σε εκείνους και εκείνα που απειλούν να τον στείλουν στο “σφαγείο” των ιμπεριαλιστικών πολέμων για τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλίων.
Αλήθεια, πώς αισθάνεστε όταν ακούτε να σας κατηγορούν κάποιοι ότι στηρίζετε τον Πούτιν και τη Ρωσία λόγω ...Σοβιετικής Ένωσης;
Είναι πράγματι λυπηρό το γεγονός κάποιοι – και φυσικά εδώ δεν αναφέρομαι στους ορκισμένους κατ΄ επάγγελμα αντικομουνιστές, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους- να μην μπορούν να βγάλουν τις “παρωπίδες” τους και να παραιτηθούν από ανεδαφικά στερεότυπα, που τους εμποδίζουν να ανακαλύψουν την αλήθεια.
Μια τέτοια αλήθεια είναι πως η Ρωσία σήμερα δεν είναι ένα εργατικό κράτος, όπως η Σοβιετική Ενωση, που ήταν ένα στήριγμα για τους λαούς στην πάλη τους για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, για την ειρήνη και βέβαια καλώς είχε τότε η Σοβιετική Ενωση την υποστήριξη του ΚΚΕ και άλλων κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, παρά επιμέρους αδυναμίες και λάθη, για τα οποία έχουμε κατά καιρούς μιλήσει.
Σήμερα βιώνουμε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Εκεί έχουν νικήσει όλες εκείνες οι εσωτερικές και εξωτερικές δυνάμεις, που πολεμούσαν το σοσιαλισμό και ήθελαν την ανατροπή του. Δυστυχώς τα κατάφεραν και η σημερινή Ρωσία και η ηγεσία της είναι δικό τους “τέκνο”. Άλλωστε, ο Πούτιν και οι γύρω από αυτόν συνεργάστηκαν με τη «Δύση» για την ανατροπή του σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ. Αυτοί την έκαναν έτσι, ως “εικόνα κι ομοίωση” του αντικομμουνισμού και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που “πρώτοι διδάξαντες” είναι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Ας μην κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για το “φόνο”, για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι δυνάμεις αυτές σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία και αλλού, πότε σε συνεργασία και πότε σε αντιπαλότητα με τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία.
Η θέση του ΚΚΕ είναι απόλυτη και “ξάστερη”: Δεν διαλέγουμε “ληστή”, είμαστε με την πλευρά των λαών, που δεν πρέπει να τρέφουν καμία αυταπάτη ούτε για τα προσχήματα περί “δημοκρατίας”, που αξιοποιούν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ούτε περί δήθεν “αντιφασισμού”, που αξιοποιεί η Ρωσία. Καμία εμπιστοσύνη στις αστικές τάξεις, στις συμμαχίες τους, τώρα να δυναμώσει η πάλη για να κλείσουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις, να απεμπλακούμε από ιμπεριαλιστικά σχέδια, πολέμους και συμμαχίες, με τους λαούς να έχουν το “πάνω χέρι” στον τόπο τους.
