Το ενεργειακό κόστος είναι καθοριστικό για την πραγματική οικονομία. Και μπορεί βέβαια να είναι παγκόσμιο φαινόμενο, μπορεί ο πόλεμος στην Ουκρανία να το επιδεινώνει δραματικά, αλλά εάν η πολιτική και οι κυβερνήσεις - που θέλουν να είναι δημοκρατικές - δεν ξαναποκτήσουν «εργαλεία» παρέμβασης, τότε και στη νέα καταστροφική φάση που έχουμε μπει, οι ανεξέλεγκτες αγορές θα κυβερνούν και θα χορεύουν στο ταψί εκλεγμένες κυβερνήσεις.
Αυτό υπογράμμισε ο Θοδωρής Δρίτσας, βουλευτής Α΄ Πειραιά & Νησιών και τομεάρχης Εθνικής Άμυνας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, σε ερώτηση του iEnergeia, εάν η πραγματική οικονομία, η μεταποίηση και η βιομηχανία, τίθενται εκτός διεθνούς ανταγωνισμού λόγω του αυξημένου ενεργειακού κόστους αλλά και κυβερνητικών επιλογών και σε ποιες δράσεις πιστεύει ότι πρέπει να δοθεί έμφαση ώστε η επιχειρηματικότητα να διατηρήσει ανταγωνιστικότητας της.
Συγκεκριμένα ο κ. Δρίτσας δήλωσε: Ναι, το ενεργειακό κόστος είναι καθοριστικό. Και μπορεί βέβαια να είναι παγκόσμιο φαινόμενο, μπορεί ο πόλεμος στην Ουκρανία να το επιδεινώνει δραματικά, αλλά στην πραγματικότητα η βασική αιτία είναι ο ανεξέλεγκτος και τώρα πια διεθνοποιημένος καπιταλιστικός ανταγωνισμός και τα πανίσχυρα μονοπώλια ή ολιγοπώλια. Εάν η πολιτική και οι κυβερνήσεις που θέλουν να είναι δημοκρατικές δεν ξαναποκτήσουν «εργαλεία» παρέμβασης, τότε και στη νέα καταστροφική φάση που έχουμε μπει, οι ανεξέλεγκτες αγορές θα κυβερνούν και θα χορεύουν στο ταψί εκλεγμένες κυβερνήσεις.
Ο δικός μας πολιτικός χώρος, η Αριστερά, τα κατανοεί βαθιά όλα αυτά και με υγιή ρεαλισμό αλλά και αυτεπίγνωση επιχειρεί να τα αντιμετωπίσει συστηματικά, παρά τις τεράστιες δυσκολίες και αντιφάσεις που η πραγματικότητα γεννά. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλος δρόμος.
Στον αντίποδα η σημερινή Κυβέρνηση της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη, θεωρεί τα παραπάνω κάτι ως… κανονικότητα ή ως φυσικό φαινόμενο και γι’ αυτό επιλέγει μία παιδαριώδη αλλά καθόλου ανιδιοτελή πολιτική, που στηρίζει την αναπτυξιακή προοπτική σχεδόν αποκλειστικά στη γρήγορη και υψηλή κερδοφορία κάποιων ισχυρών επιχειρήσεων, οι οποίες δήθεν θα λειτουργήσουν ως ατμομηχανές. Κέντρο βέβαια αυτής της πολιτικής είναι η αποδοχή και η ενθάρρυνση της αισχροκέρδειας. Με τέτοιες συνταγές όχι μόνο η αδικία και η φτώχεια, όχι μόνο η συρρίκνωση της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας, αλλά και η ανακύκλωση των οικονομικών κρίσεων, είναι μονόδρομος.
Για να μιλήσουμε επομένως, που όντως πρέπει να μιλάμε διαρκώς, για πραγματική οικονομία, για μεταποίηση, για βιομηχανία, για έρευνα, για καινοτομία σε επιλεγμένους κλάδους της ελληνικής παραγωγικής δραστηριότητας που έχουν όντως συγκριτικά πλεονεκτήματα, αλλά και ιδιαίτερα για την ξεχασμένη βιοτεχνία αλλά και για την ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα για τον οποίο πολύ φλυαρούμε αλλά λίγα κάνουμε, πρέπει να οδηγηθούμε σε ένα νέο στέρεο, δημοκρατικό και προοδευτικό κοινωνικό συμβόλαιο. Οι εκλογές που έρχονται είναι μία μεγάλη ευκαιρία για να συμμετάσχει ένας πλειοψηφικός αριθμός παραγωγικών δυνάμεων, στη διαμόρφωση των όρων αυτής της νέας και δυναμικής συμμαχίας.
Ο ίδιος επισημαίνει ότι οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν μία μεγάλη ευκαιρία, με την συμμετοχή του, ένας πλειοψηφικός αριθμός παραγωγικών δυνάμεων να καταδείξουν την ανάγκη διαμόρφωση των όρων μίας νέας και δυναμικής συμμαχίας προς όφελος της κοινωνίας αλλά και της οικονομίας.
