Τα τριάντα πέντε (35) χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ, βρίσκουν την παγκόσμια κοινωνία αντιμέτωπη με τις προκλήσεις που θέτουν η υγειονομική και η κλιματική κρίση.

Η επέτειος και τα ολέθρια αποτελέσματα αυτού του πυρηνικού ατυχήματος πρέπει να μάς υπενθυμίζουν ότι η πυρηνική ενέργεια δεν είναι πράσινη και ότι δεν μπορεί φυσικά να αποτελέσει απάντηση στη μετάβαση προς την κλιματική ουδετερότητα.

Η έντονη σεισμική δραστηριότητα και η αυξανόμενη συχνότητα και ένταση ακραίων καιρικών φαινομένων, στη γειτονιά μας, στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο, αναδεικνύονται ως επιπλέον κρίσιμες παράμετροι ασφάλειας που δεν πρέπει και δεν μπορούμε να υποτιμούμε.

Το κίνημα κατά της πυρηνικής ενέργειας αποτέλεσε την πρώτη γενιά περιβαλλοντικών κινημάτων που συσπείρωσε την κοινωνία παγκόσμια σε ένα αίτημα υπέρ του περιβάλλοντος. Σήμερα το αίτημα αυτό παραμένει στο προσκήνιο και η επόμενη γενιά περιβαλλοντικών κινημάτων μάς καλεί να αλλάξουμε το σύστημα και όχι το κλίμα!