SOS για τις επιπτώσεις στη βιομηχανία από το ενεργειακό κόστος εκπέμπει ο Χάρης Δούκας, με συνέντευξη που παραχωρεί στο iEidiseis με αφορμή το Συμβούλιο υπουργών Ενέργειας της ΕΕ- άλλο ένα που δεν έλαβε αποφάσεις για το πλαφόν.
«Βλέπω τον εξής κίνδυνο. Το υψηλότατο ενεργειακό κόστος φέρνει την Ευρωπαϊκή βιομηχανία σε μειονεκτική θέση έναντι του παγκόσμιου ανταγωνισμού», επισημαίνει ο Χάρης Δούκας –και τονίζει: «Για να αντιμετωπιστεί αυτός ο κίνδυνος τους επόμενους μήνες αλλά και τα προσεχή 1-2 χρόνια χρειάζεται μια βιομηχανική πολιτική, που θα υπερβαίνει τη λειτουργική επιβίωση της βιομηχανίας, δημιουργώντας την επόμενη γενιά της «πράσινης» βιομηχανικής παραγωγής. Η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και πολλοί άλλοι επιδιώκουν ήδη να ηγηθούν της επόμενης γενιάς καθαρών βιομηχανικών και κατασκευαστικών τεχνολογιών»
Πώς είδατε τις εξελίξεις στο Συμβούλιο των Υπουργών Ενέργειας;
Είναι άλλο ένα Συμβούλιο Υπουργών Ενέργειας χωρίς απόφαση για το πλαφόν.
Είναι επίσης σαφές πως οι προετοιμασίες και οι σχετικές αποφάσεις αφορούν πλέον τον επόμενο χειμώνα. Αυτό τον χειμώνα η προμήθεια αερίου, είναι, με βάση τα σημερινά δεδομένα, διασφαλισμένη.
Από την άλλη, το κόστος έχει σταθεροποιηθεί σε πολύ υψηλά επίπεδα, αλλά όχι στα διαστημικά επίπεδα του Αυγούστου. Έτσι, οι Υπουργοί Ενέργειας δεν αισθάνονται μεγάλη πίεση για να παρθεί απόφαση. Είναι άλλωστε γνωστό, πως με τον τρόπο που λειτουργούν τα Ευρωπαϊκά όργανα, με τις ομοφωνίες, μόνο όταν είναι με «την πλάτη στον τοίχο», βγαίνει λευκός καπνός.
Η προμήθεια αερίου είναι διασφαλισμένη και του χρόνου;
Χθες, ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΔΟΑ)ανακοίνωσε πιθανή έλλειψη αερίου το 2023. Η εκτίμησή του βασίστηκε σε 2 δεδομένα.
Το 1ο είναι πως η Ρωσία θα μειώσει τη μικρή ποσότητα αερίου, που εξακολουθεί να παραδίδει στην Ευρώπη και το 2ο πως η Κίνα θα αυξήσει τη δική της ζήτηση, μετά τις χαμηλές ποσότητες που εισήγαγε λόγω της σκληρής πολιτικής των lockdownλόγω Covid-19.Αυτή η έλλειψη μπορεί να προσεγγίσει, με βάση τον ΔΟΑ τα 27 δις κυβικά μέτρα(από τα λίγο πάνω από 400 δις κυβικά μέτρα που καταναλώνει περίπου σε ετήσια βάση). Μπορεί να είναι μία μικρή σχετικά ποσότητα, αλλά θα πιέσει ακόμα περισσότερο τις τιμές.
Το κόστος θα παραμείνει λοιπόν το βασικό πρόβλημα;
Ναι. Και εδώ βλέπω τον εξής κίνδυνο. Το υψηλότατο ενεργειακό κόστος φέρνει την Ευρωπαϊκή βιομηχανία σε μειονεκτική θέση έναντι του παγκόσμιου ανταγωνισμού.
Για να αντιμετωπιστεί αυτός ο κίνδυνος τους επόμενους μήνες αλλά και τα προσεχή 1-2 χρόνια χρειάζεται μια βιομηχανική πολιτική, που θα υπερβαίνει τη λειτουργική επιβίωση της βιομηχανίας, δημιουργώντας την επόμενη γενιά της «πράσινης» βιομηχανικής παραγωγής.
Η Κίνα, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και πολλοί άλλοι επιδιώκουν ήδη να ηγηθούν της επόμενης γενιάς καθαρών βιομηχανικών και κατασκευαστικών τεχνολογιών.
Γίνονται τέτοιες διεργασίες για μία νέα πράσινη βιομηχανική πολιτική;
Έχουν εκκινήσει κάποιες σχετικές διεργασίες. Πριν χαθεί λοιπόν πολύτιμο έδαφος, η Ευρώπη πρέπει να συζητήσει τώρα και να αποφασίσει πως θα αξιοποιήσει τα σημαντικά της πλεονεκτήματα: τη μεγάλη εσωτερική της αγορά, το εξειδικευμένο εργατικό της δυναμικό, το ευρύ δίκτυο ερευνητικών / πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και κέντρων καινοτομίας και τη μακρά ιστορία παραγωγής προϊόντων υψηλότερης προστιθέμενης αξίας, για μια περισσότερο τολμηρή βιομηχανική πολιτική.
Είναι αυτονόητο ότι μία τέτοια πολιτική είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα, λόγω των μοναδικών φυσικών και πολιτιστικών της χαρακτηριστικών, που μπορούν να την τοποθετήσουν στην καρδιά της πράσινης τεχνολογίας.
