του Δημήτρη Διαμαντίδη Ο «πόλεμος» για τα ορυκτά καύσιμα και την επίπτωση τους στο περιβάλλον μόλις τώρα αρχίζει και έχει έντονο «ελληνικό» χρώμα με δεδομένη την αξιοποίηση του λιγνίτη στην χώρα μας ως καύσιμο για πολλές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Αυτός ο «πόλεμος» θα έχει πολλές «μάχες», καθώς όλο και περισσότερες έρευνες, οι οποίες φτάνουν μέχρι τους «διαδρόμους των Βρυξελλών», καταδικάζουν τα ορυκτά καύσιμα ως «ένοχα» για το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής. Βέβαια δεν είναι τα μόνα «ένοχα», αλλά πάντως φέρουν μερίδιο της ευθύνης και σε κάθε περίπτωση ζητείται πλέον ο εξοστρακισμός τους από τα ενεργειακά πλάνα της Ε.Ε., που θα εξελιχθούν μετά το έτος 2035. Η πιο πρόσφατη σχετική έρευνα, που διενεργήθηκε από το Tyndall Centre for Climate Change και από το Teeside University, κατέδειξε πως η συνεισφορά της Ε.Ε. στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής τίθεται εν αμφιβόλω, εφόσον οι εκπομπές ρύπων από την χρησιμοποίηση των ορυκτών καυσίμων συνεχιστούν με τον σημερινό ρυθμό. Μάλιστα η Ε.Ε. θα εξαντλήσει το μερίδιο της στον παγκόσμιο «λογαριασμό» άνθρακα, που λαμβάνει υπόψη του τους στόχους της συμφωνίας του Παρισιού για το κλίμα, μέσα στα επόμενα εννιά χρόνια και θα αποτύχει να τηρήσει τις σχετικές δεσμεύσεις της. Επί της ουσίας, το «ρολόι» χτυπάει αντίστροφα για την Ε.Ε. και τις προσπάθειες της για τον περιορισμό του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής, εφόσον δεν αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το ζήτημα της χρησιμοποίησης των ορυκτών καυσίμων. Αυτό τουλάχιστον λέει η συγκεκριμένη έρευνα και πολλές άλλες παρόμοιες, ενώ ανάλογη είναι η στάση σχεδόν όλων των περιβαλλοντικών φορέων, αλλά και αρκετών πολιτικών θεσμών. Στην Ελλάδα 25 «μεγάλοι» ίδρυσαν την «Ένωση για τον Λιγνίτη» Η «πολεμική» κατά των ορυκτών καυσίμων, που έχει παγκόσμια απήχηση, έχει ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά των ελληνικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια στην αλυσίδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας, αλλά και σε αυτό της Μεγαλόπολης. Έτσι 25 εταιρείες προχώρησαν στην ίδρυση συλλόγου με την επωνυμία “Ένωση για τον Λιγνίτη” με σκοπό τη χάραξη, εκ μέρους της πολιτείας, των ρυθμιστικών αρχών, ενός δεσμευτικού και μακροχρόνιου σχεδιασμού για τη χρησιμοποίηση του λιγνίτη, που να ανταποκρίνεται στις σημερινές δημοσιονομικές δυσκολίες και στην ανάγκη στήριξης της εθνικής προσπάθειας για ανάπτυξη μακροπρόθεσμα των ΑΠΕ και τη σταδιακή ανθρακοποίηση. Στην ιδρυτική διακήρυξή τους δηλώνουν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να επιμείνει, ώστε να μη θεσπιστεί “Όριο Επίδοσης Εκπομπών” ίσο με 550 gr CO2/kWh, για τη συμμετοχή μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στους μηχανισμούς διαθεσιμότητας ισχύος, γιατί, όπως επισημαίνουν, εάν ισχύσει το παραπάνω όριο “θα αποκλείσει τις λιγνιτικές μονάδες και θα θέσει σε τεράστιο κίνδυνο την ασφάλεια εφοδιασμού ενέργειας της χώρας”. Τονίζουν δε ότι η Ελλάδα οφείλει να στηρίξει με τον λιγνίτη την δική της ηλεκτροπαραγωγή, με στόχο την ομαλή μετάβαση στις νέες πηγές, την αποθήκευση ενέργειας, την αποκεντρωμένη παραγωγή. Στην «Ένωση για τον Λιγνίτη» συμμετέχουν μεταξύ άλλων η ΔΕΗ, η ΛΑΡΚΟ, η ΙΝΤΡΑΚΑΤ, η ΤΕΝΑ ΑΤΕΒΕ, η ΓΑΙΑ, η ΜΕΤΕ ΑΕ, η Κάπα Δυναμική ΑΤΕ Λιγνιτωρυχεία Αχλάδας, η Κύβος ΑΤΕΒΕΕ, η Σωτηριάδης ΑΤΕΒΕΕ, η AERO US Ltd, η A. Έκκεντρο, η Intergeo Ltd, η EΛΕΝ Α.Ε., η Ergonsas ΑΤΕΒΕΕ, η ΒΙΕΡ ΑΤΕ κα. Πηγή