Ο Π. Παπασταματίου στο άρθρο του αναφέρει πως το πρώτο δεκάμηνο του 2022 η Ελλάδα κατόρθωσε να μειώσει σημαντικά σε σχέση με το 2021, την κατανάλωση του φυσικού αερίου (-18%) και τις εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας (-20%), χωρίς να αυξήσει ιδιαίτερα τη λιγνιτική της παραγωγή (+2% ή μόλις 0,09 TWh). To κλειδί της επιτυχίας ήταν η αύξηση στη διείσδυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας που κάλυψαν το 47% της κατανάλωσης ηλεκτρισμού.

Παράλληλα, αναφέρεται σε τρεις βασικές προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει η ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας στην Ελλάδα το 2023:

• την αντιμετώπιση της αυξημένης γραφειοκρατίας και του ανορθολογισμού,
• την διασφάλιση υλοποίησης και έγκαιρη ολοκλήρωση των δρομολογημένων ώριμων αιολικών επενδύσεων,
• την εφαρμογή των διακηρυγμένων ευρωπαϊκών και εθνικών πολιτικών για την επιτάχυνση των Α.Π.Ε., οι οποίες κινδυνεύουν να υπονομευθούν από άλλες πρωτοβουλίες ενός οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες, τα «απάτητα βουνά» κλπ,

Αυτές δεν είναι οι μόνες προκλήσεις. Μπροστά μας υπάρχουν ακόμα:

• το νέο ΕΣΕΚ και η ανάγκη ενός ισόρροπου μίγματος τεχνολογιών Α.Π.Ε. σύμφωνα με την πρόσφατη μελέτη του ΕΜΠ για την ΕΛΕΤΑΕΝ,
• η ενεργοποίηση του νέου πλαισίου για τα θαλάσσια αιολικά πάρκα,
• η επικαιροποίηση του Ειδικού Χωροταξικού για τις Α.Π.Ε.,
• η επικαιροποίηση της μεθοδολογίας διανομής του ηλεκτρικού χώρου κλπ.

Για όλα τα παραπάνω, το 2023 αναμένεται να είναι κρίσιμο για τον αιολικό κλάδο αλλά και για την ενεργειακή πολιτική της χώρας.