Σε μια επίδειξη αποφασιστικότητας που εκ πρώτης όψεως έμοιαζε να διαψεύσει την εκτίμηση του Κρεμλίνου ότι η Ε.Ε θα διασπαστεί όταν έλθει η ώρα να αναλάβει το κόστος της ενεργειακής της απεξάρτησης από την Ρωσία, οι «27», στην αρχική τους τοποθέτηση, φάνηκαν έτοιμοι να αναλάβουν τις παρενέργειες των επιλογών τους.
Και μετά ήλθε ο Ορμπάν, που αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί.
Εκτός από την Ουγγαρία που ζητά διασφαλίσεις σε βάθος πενταετίας για να συναινέσει το εμπάργκο εισαγωγών πετρελαίου και σε σταδιακή απεξάρτηση από το Φυσικό Αέριο, η Τσεχία και η Σλοβακία ξεθάρρεψαν και ζητούν και αυτές διασφαλίσεις με το Ντόμινο του θρυμματισμού της αρχικής επίδειξης ενιαίας στάσης να διαχέεται προς το Νότο με την Ισπανία την Πορτογαλία και την Ιταλία να διαπιστώνουν ότι πριν τιμωρηθεί η Μόσχα θα έχει τεθεί σε δεινή δοκιμασία η κοινωνική και πολιτική τους σταθερότητα.
Έτσι φθάνουμε από ότι φαίνεται στην μετάθεση του εμπάργκο για τις εισαγωγές πετρελαίου από την Ρωσία, με τους «27» να υπόσχονται ότι η σταδιακή απεξάρτηση από το Φυσικό Αέριο θα έχει ως ορίζοντα το ορατό μέλλον.
Όλα τα παραπάνω θυμίζουν τον παράξενο πόλεμο στην περίοδο ανάμεσα στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1939 και τις αρχές Μαΐου του 1940.
Αμέσως μετά την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία την 1.9.1939 η Βρετανία και η Γαλλία κήρυξαν στα χαρτιά τον Πόλεμο στην Γερμανία, με το Δυτικό Μέτωπο να παραμένει αδρανές μέχρι την γερμανική επίθεση οκτώ μήνες μετά.
Το τι συνέβη τότε ήταν προφανές , επρόκειτο για μια επίδειξη αποφασιστικότητας χωρίς αντίκρυσμα και για αυτό το λόγο η περίοδος αυτή ονομάσθηκε Παράξενος Πόλεμος.
Σήμερα η επίδειξη ρητορικής αποφασιστικότητας απέναντι στην Ρωσία, η οποία εξατμίζεται όταν έρχεται η ώρα των δύσκολων αποφάσεων της Ε.Ε για τα πακέτα κυρώσεων προφανώς αντανακλά τον φόβο ότι η μακρά διάρκεια της σύγκρουσης στην Ουκρανία είναι ο αποφασιστικός παράγων της πρόωρης κατάρρευσης της ευρωπαϊκής ομοφωνίας.
Έτσι η Ε.Ε των 27 έπαθε ότι ακριβώς και η Μόσχα που περίμενε αποφασιστικές εξελίξεις στην πολεμική σύγκρουση μέσα σε λίγες βδομάδες αν όχι …σε λίγες μέρες.
Από την μια μεριά οι ρωσικές δυνάμεις περικύκλωσαν το Κίεβο και άρχισαν να το σφυροκοπούν με προφανή την προσδοκία μιας άμεσης συνθηκολόγησης της Ουκρανίας ή στην αντίθετη περίπτωση μιας κατάρρευσης της κυβέρνησης Ζελένσκι.
Στην ίδια λογική φαίνεται ότι κινηθήκαν και οι «27», αναλαμβάνοντας το κόστος και τις παρενέργειες μιας βίαιης ρήξης της ενεργειακής στρατηγικής σχέσης της Ε.Ε. με την Ρωσία, με την κρυφή ελπίδα ότι δεν θα χρειασθεί να την υλοποιήσουν.
Σιγά –σιγά, μέρα με την μέρα, οι προσδοκίες για μια σύντομη σύγκρουση άρχισαν να σβήνουν με την επιχειρησιακή τακτική των ρωσικών δυνάμεων στο πεδίο της μάχης να διαμηνύουν ότι το Κρεμλίνο θεωρεί ότι η προοπτική μιας μακρόχρονης σύγκρουσης θα οδηγήσει σε πολυδιάσπαση την Ε.Ε.
Μετά από σχεδόν δεκαπέντε χρόνια σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας και διόμιση χρόνια συμπίεσης λόγω της Πανδημίας η Ε.Ε. των «27» δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα μια ενεργειακή, επισιτιστική και προσφυγική κρίση χωρίς να διακινδυνεύσει μια ανεξέλεγκτη κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση.
Έτσι, μετά την ταχύτατη και ομόφωνη υιοθέτηση από την Ε.Ε. των «27» των πέντε πρώτων πακέτων κυρώσεων κατά της Ρωσίας, φτάσαμε στο έκτο πακέτο που προκάλεσε στρατηγικό βραχυκύκλωμα και από ότι φαίνεται αναδεικνύει την αναντιστοιχία της ευρωπαϊκής ρητορικής με τις πραγματικές δυνατότητες και αντοχές της Γηραιάς Ηπείρου.
Όπως σημειώνει το Politico ο Ορμπάν λέει και πράττει αυτά που σκέπτονται πολλοί εταίροι του με κύριο στόχο να εξαγοράσει χρόνο πριν κοπούν στην πράξη οι γέφυρες με την Ρωσία.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος)
