Αλλά δυστυχώς άλλο είναι το επιθυμητό και άλλο το εφικτό. Για να επικρατήσει η Ευρώπη και να χάσει ο Πούτιν θα πρέπει να υπάρξουν συντονισμένες ενέργειες σε πολλά επίπεδα που μέχρι σήμερα τουλάχιστον, από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, δεν έχουν υπάρξει.
Μπορεί σύσσωμος ο Δυτικός κόσμος να εμφανίζεται ενωμένος εναντίον της Ρωσίας, αλλά η τελευταία έστω και «σιωπηρά» δείχνει να έχει ισχυρούς «συμμάχους».
Κίνα και Ινδία με πληθυσμό συνολικά σχεδόν 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους όχι μόνο εξακολουθούν να έχουν οικονομικές και επιχειρηματικές σχέσεις με την Ρωσία, αλλά μετά την έναρξη του πολέμου τις έχουν ενισχύσει σημαντικά, απορροφώντας πολύ μεγάλο μέρος των ρωσικών εξαγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου και γεμίζοντας με ρούβλια τα ταμεία του Πούτιν.
Και δεν είναι μόνο Κίνα και Ινδία που δεν «υπακούουν» στα προστάγματα των Δυτικών για οικονομικό και ενεργειακό «πόλεμο» κατά της Ρωσίας.
Μόλις χθες ο ΟΠΕΚ ανακοίνωσε ότι θα μειώσει -έστω και ελαφρά- την παραγωγή πετρελαίου, αγνοώντας επιδεικτικά την «ηγέτη» της Δύσης, τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν, ο οποίος μάλιστα τον περασμένο μήνα, πήγε προσωπικά στη Σαουδική Αραβία για να πείσει τις πετρελαιοπαραγωγές χώρας για αύξηση της παραγωγής πετρελαίου, με στόχο την συγκράτηση των τιμών. Και αντί αύξησης ήρθε νέα μείωση παραγωγής, που αν μη τι άλλο «βολεύει» τον Πούτιν, ενώ ταυτόχρονα προκαλεί νέο πονοκέφαλο στις δυτικές χώρες, καθώς μετά την ανακοίνωση ήδη σημειώθηκε άνοδος των τιμών .
Και υπάρχει και επιπλέον «κακό». Η μείωση παραγωγής από τον ΟΠΕΚ καθιστά «ρυθμιστή» της αγοράς πετρελαίου το Ιράν, μια χώρα η συμπεριφορά της οποίας αποτελεί απειλή για τη Δύση, από την οποία κατηγορείται ότι υλοποιεί ενεργά πρόγραμμα για την απόκτηση πυρηνικών όπλων. Μάλιστα η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απαγορεύσει την εισαγωγή ιρανικού πετρελαίου από τα κράτη μέλη της.
Την έκρυθμη κατάσταση στην αγορά πετρελαίου ήδη έσπευσε να την «εκμεταλλευτεί» το Ιράν με τον υπουργός Πετρελαίου της χώρας να δηλώνει ότι « είμαστε έτοιμοι να συνεισφέρουμε από την πλευρά μας στην προμήθεια πετρελαίου και παραγώγων του ώστε να ενισχύσουμε την ενεργειακή ασφάλεια στον κόσμο, αποφεύγοντας την πολιτική εκμετάλλευση της ενέργειας».
Τι θα κάνουν οι Ευρωπαίοι; Θα άρουν το εμπάργκο στο Ιράν μετά τα όσα του καταλογίζουν;
ΟΙ Ευρωπαίοι ηγέτες καλούνται να απαντήσουν σε ένα κρίσιμο ερώτημα.
Τελικά η Ευρώπη επιβάλει κυρώσεις ή μήπως είναι αυτή που τις υφίσταται;
