Η εξέλιξη αυτή, βέβαια έχει και μικροκομματική «ουρά», καθώς δημιουργεί την εντύπωση ότι ανοίγει ένα παράθυρο για να μικρύνει η απόσταση που δημιουργήθηκε μεταξύ των δυο κομμάτων, τους τελευταίους μήνες, με αφορμή την παρακολούθηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη και την άρνηση του πρωθυπουργού και προέδρου της ΝΔ να δώσει επαρκείς εξηγήσεις για την παρακολούθηση του πολιτικού του αντιπάλου.
Αν η εκτίμηση αυτή επαληθευτεί θα το δούμε μετά τις εκλογές, προφανώς τις δεύτερες, αυτές με την ενισχυμένη αναλογική.
Μέχρι στιγμής, πάντως ούτε ο πρόεδρος της ΝΔ φαίνεται να αλλάζει τη θέση του περί αυτοδυναμίας, ούτε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να εγκαταλείπει το «μικρομεγαλισμό» του και να αποδέχεται μια μετεκλογική συνεργασία επί τη βάση της καταγεγραμμένης στις κάλπες εκλογικής δύναμης των κομμάτων.
Το ότι και τα δυο κόμματα ψήφισαν την τροπολογία για το κόμμα Κασιδιάρη, ίσως δικαιολογείται από άλλους λόγους.
Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη γιατί βλέπει την δύναμη της ακροδεξιάς να μεγαλώνει επικίνδυνα και όσο και αν δεν θέλει να το παραδεχτεί να απορροφά ψηφοφόρους από την Δεξιά.
Το «κόμμα» Κασιδιάρη λοιπόν που οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι μπορούσε να μπει στη Βουλή δεν ήταν απειλή μόνο για την Δημοκρατία, αλλά και για τη Νέα Δημοκρατία. Η παράμετρος αυτή δεν πρέπει να παραβλέπεται.
Άλλωστε το «κόμμα» Κασιδιάρη μετράει σχεδόν δυο χρόνια ζωής, ενώ και ο καταδικασμένος αρχηγός του μέσα από τις φυλακές δρα ανεξέλεγκτα και φυσικά παράνομα κάνοντας προεκλογική εκστρατεία και μάλιστα με δικό του κανάλι σε διαδικτυακή πλατφόρμα και τηλεφωνικές παρεμβάσεις.
Αυτά τα δυο χρόνια η κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν έκανε τίποτα. Όταν οι δημοσκοπήσεις έδειξαν τον κασιδιάρη κοντά στην είσοδο στη Βουλή και την Νέα Δημοκρατία συνεχώς να μειώνονται τα ποσοστά της, ξεκίνησε η μάχη για να απαγορευθεί η κάθοδος του στις εκλογές.
Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη γιατί επί των ημερών Ανδρουλάκη, επενδύει στις «θεσμικές» λύσεις, χωρίς εξάρσεις και σκληρή αντιπολιτευτική τακτική, επιδιώκοντας να αποσπάσει και από τα αριστερά του και από τα δεξιά του τους λεγόμενους «νοικοκυραίους» και από τα αριστερά του κάποιους αναποφάσιστους ψηφοφόρους που θέλουν πιο «ήρεμα» τα πράγματα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, πάντως, μάλλον το ΠΑΣΟΚ το έχει. Και πιο συγκεκριμένα ο πρόεδρος του. Γιατί αν δεν του «κάτσει» η πολιτική που ακολουθεί τη μια να καταδικάζει την ΝΔ και την άλλη να ψηφίζει τα νομοθετήματα που κατεβάζει, όταν όλα τα άλλα κόμμα της αντιπολίτευσης τα καταψηφίζουν, όσους ψηφοφόρου προσπαθεί να κερδίσει άλλους τόσους ίσως και περισσότερους θα χάσει.
Σ αυτές τις εκλογές, όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα πράγματα, πάνω απ’ όλα τα κόμματα χρειάζεται να δείξουν ξεκάθαρα τις προθέσεις τους για το μετεκλογικό τοπίο.
Η πολιτική των ίσων αποστάσεων δεν ταιριάζει στη πολιτική συγκυρία, όπως και ο «μικρομεγαλισμός» του Ανδρουλάκη να θέλει αν και τρίτος να γίνει πρωθυπουργός. Ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε ο Τσίπρας θα τον αφήσουν …
