Οι υπόγειες διαφωνίες άρχισαν να γίνονται κραυγές, μετά και την τοποθέτηση του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να είναι «ακόλουθος» ούτε των ΗΠΑ ούτε της Κίνας, αλλά πρέπει να κάνει την δική της πολιτική και επί της ουσίας να γίνει μια ανεξάρτητη τρίτη παγκόσμια δύναμη εξυπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα.
Πρώτος που έσπευσε να κατηγορήσει τον Μακρόν για διχασμό και λάθος πολιτική ήταν ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μάνφρεντ Βέμπερ λέγοντας ότι «Η κινεζική ηγεσία δεν θα σεβαστεί έτσι τους Ευρωπαίους» και υπονοώντας ότι ο Γάλλος Πρόεδρος μάλλον θέλει να γίνει «ακόλουθος» της Κίνας και δείχνει «ασέβεια» προς τις ΗΠΑ.
Τις θέσεις του Γάλλου προέδρου, αντίθετα, φαίνεται ότι ασπάστηκε άμεσα η Ισπανία με την υπουργό Οικονομίας της Ιβηρικής χώρας Νάντια Καλβίνο, να δηλώνει χθες ότι η Ευρώπη δεν θα πρέπει να γυρίσει την πλάτη στην Κίνα, καθώς διαδραματίζει τον ρόλο του βασικού εμπορικού εταίρου και σημαντικού γεωπολιτικού παίκτη.
Και μάλιστα τις δηλώσεις αυτές οι Ισπανίδα υπουργός, αποτόλμησε και τις έκανε από την Ουάσιγκτον όπου βρέθηκε σε εκδήλωσης στο Atlantic Council, αψηφώντας τις φωνές που ήδη είχαν ακουστεί ότι ο Μακρόν με τις τοποθετήσεις του βλάπτει τις ΗΠΑ και διχάζει τη Δύση.
Η ουσία είναι ότι στη ισχυρή συμμαχία της Δύσης, έχουν αρχίσει να δημιουργούνται ρωγμές. Και αυτές βέβαια δεν οφείλονται στην πολιτική που ασκεί ο Εμανουέλ Μακρόν, αλλά στο ότι την λεόντεια μερίδα από την συμμαχία της Δύσης την καρπώνονται οι ΗΠΑ και όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τρανό παράδειγμα ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία. Από την βοήθεια που προσφέρουν στην Ουκρανία οι Ε.Ε. και οι ΗΠΑ, η μεν Ευρωπαϊκή Ένωση είναι οικονομικά χαμένη οι δε Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής εξαιρετικά ωφελημένες με την αμυντική τους βιομηχανία να πλουτίζει και τις ενεργειακές εξαγωγές τους να αποδεικνύονται χρυσοφόρες.
Ο Μακρόν απλά είπε το αυτονόητο. Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι υποτακτική κανενός. Ούτε των ΗΠΑ, ούτε της Κίνας, ούτε οποιασδήποτε άλλης δύναμης. Πρέπει η ίδια να είναι δύναμη προς όφελος των χωρών-μελών της και των πολιτών τους.
Το κακό με τον Μακρόν δεν είναι η εξωτερική του πολιτική, αλλά οι πολιτικές που ακολουθεί στη χώρα του στη Γαλλία. Εκεί έχει το μεγάλο πρόβλημα με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιχειρεί να εφαρμόσει παρά των ξεσηκωμό των Γάλλων πολιτών, όπως προσφάτως έγινε με την συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση και παλαιότερα με τα «κίτρινα γιλέκα».
Με απλά λόγια για την Ευρώπη αλλά και κυρίως για τον Μακρόν πολύ πιο επικίνδυνα είναι τα «κίτρινα γιλέκα» από τον «κίτρινο πυρετό».
