Και ήρθε, χθες, η Eurostat να μας υπενθυμίσει ότι η Ελλάδα είναι η αρνητική πρωταθλήτρια σε ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς καταγράφει ποσοστό της τάξης του 29,7% στην ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών. Ακολουθούν η Ισπανία με ποσοστό 29,3% και η Ιταλία με ποσοστό 22,4%, ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώνουν η Γερμανία με 5,7%, η Τσεχία με 7,2% και η Ισλανδία με 8,7%.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια που γκρεμίζει το αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη για την υποτιθέμενη ανάπτυξη, που θα προσφέρει πολλές και καλές νέες θέσεις εργασίας.
Και καλά τα φιλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε «έκρυψαν» την κακιά είδηση, είτε την πέρασαν στα ψιλά.
Τα πολιτικά κόμματα, όμως, που δίνουν αγώνα για τις επόμενες εκλογές και με δεδομένη την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας γιατί άφησαν να περάσει μια τέτοια είδηση εν μέσω προεκλογικής περιόδου χωρίς να την προβάλλουν και να δώσουν στη δημοσιότητα τις θέσεις και τις λύσεις που προτείνουν για την επίλυση του τεράστιου αυτού προβλήματος.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό στους πολιτικούς μας είναι ότι οι εκλογές δεν κερδίζονται μόνο με την επικοινωνία. Οι πολίτες και ιδιαίτερα αυτοί που έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα -όπως οι άνεργοι νέοι- θέλουν να ακούσουν προτάσεις για τα ζητήματα τους.
Και οι άνεργοι νέοι από την Θεσσαλία, τη Δυτική Ελλάδα, τη Δυτική Μακεδονία δεν άκουσαν τίποτα. Και αναφέρω αυτές τις τρεις περιφέρειες της χώρας μας γιατί είναι αυτές που βρίσκονται μέσα στην πρώτη επτάδα των περιοχών της ΕΕ με την μεγαλύτερη ανεργία στους νέους κάτω των 25 ετών και συγκεκριμένα με ποσοστά 39,8%, 36,5% και 34,3% αντίστοιχα.
Αν αυτοί οι νέοι είχαν ακούσει συγκεκριμένες και πειστικές προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος τους σίγουρα, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον, δεν θα «αρκούνταν» στην «δωροδοκία» των Youth Pass των 150 ευρώ εφάπαξ, ούτε στα παχιά λόγια της κυβέρνησης Μητσοτάκη για δήθεν ανάπτυξη που θα φέρει καλοπληρωμένες και βιώσιμες δουλειές.
Το πρόβλημα της ανεργία των νέων είναι δυσεπίλυτο και χρειάζεται κόπο και χρόνο για να βρεθούν λύσεις που θα το αμβλύνουν. Και ενδεχομένως στο σύνολο τους τα πολιτικά κόμματα μάλλον έχουν κάνει «πασαλείμματα» και αρκούνται σε αοριστίες και όχι συγκεκριμένες πρακτικές και εφαρμόσιμες προτάσεις.
Οι πολιτικοί αντίπαλοι δίνουν «μάχες» για την βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια, αλλά δεν εξετάζουν ότι το πρόβλημα ξεκινά από το δημοτικό. Δεν κάνουν τίποτα οι κυβερνώντες και δεν προτείνει η αντιπολίτευση να μπει κανονικά στο σχολικό πρόγραμμα ο επαγγελματικός προσανατολισμός. Δεν γίνονται μελέτες σε συνεργασία πολιτείας και αγοράς για τα επαγγέλματα που υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού. Δεν δίνει κανείς σημασία στην ανάγκη καθορισμού ενός νέου πλαισίου εκπαίδευσης και προετοιμασίας τεχνιτών. Όπως στα λόγια παραμένει χρόνια η περιβόητη διασύνδεση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και αγοράς.
Η ανεργία και ιδιαίτερα των νέων είναι ένα ζήτημα που δεν πρέπει να περνάει στα ψιλά.
