Και διαμηνύουν ότι η νέα κυβέρνηση θα έχει ως πρωταρχικό στόχο την υλοποίηση των μεγάλων μεταρρυθμιστικών στόχων που έχει ανάγκη η χώρα.
Μεγάλες λόγια μεν, αόριστα δε. Το πως εννοεί μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση τις μεταρρυθμίσεις και το τι έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία σηκώνει μεγάλη συζήτηση.
Όπως και προεκλογικά έτσι και τώρα, από τις πρώτες κιόλας ώρες της μεγάλης νίκης της νέας Νέας Δημοκρατίας, όπως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός αρέσκεται να αποκαλεί το κόμμα στο οποίο ηγείται, οι εξαγγελίες περιορίζονται σχεδόν αποκλειστικά στην επίλυση σημαντικών προβλημάτων της καθημερινότητας των πολιτών που αφορούν πρωτίστως τα οικονομικά τους.
Υπόσχεται η κυβέρνηση αύξηση μισθών και συντάξεων, νέα επιδόματα αν δεν καταστεί δυνατός ο έλεγχος της ακρίβειας (σ.σ. και της αισχροκέρδειας), προσλήψεις (σ.σ. επί το ορθότερο αντικαταστάσεις) στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων και κυρίως του Ταμείου Ανάκαμψης , αλλά και του ΕΣΠΑ και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
Το ζητούμενο, όμως, για μια μεγάλη μερίδα των πολιτών αυτής της χώρας, που γι’ αυτούς τα πάντα δεν εξαντλούνται στα της τσέπης τους, οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα είναι αυτές που, και στην προηγούμενη θητεία της η κυβέρνηση Μητσοτάκη και δυστυχώς όπως όλα δείχνουν μέχρι τώρα και σ’ αυτή που μόλις ξεκίνησε, έχει βάλει κάτω από το χαλί.
Κουβέντα δεν ακούγεται για τα τεράστια προβλήματα που εμπίπτουν στο κράτος δικαίου.
Η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και πολλών μικρομεσαίων της αγοράς, αποτελεί καθεστώς που η κυβέρνηση ούτε που «αγγίζει».
Οι αετονύχηδες τη αγοράς που αισχροκερδούν σε βάρος των καταναλωτών, είτε πρόκειται για ισχυρές λιανεμπορικές αλυσίδες είτε για μικροεπαγγελματίες έχουν «ασυλία».
Ακόμη χειρότερα, οι τράπεζες με τις ευλογίες της κυβέρνησης αποδεικνύονται σε σύγχρονους άρπαγες των περιουσιών των δανειοληπτών τους και δη των πλέον αδύναμων.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών και παρακολουθήσεων έχει πλέον «θαφτεί» και δεν πρόκειται να διαλευκανθεί.
Τα ζητήματα με το δικαστικό σύστημα και κυρίως με τους τραγικά αργούς ρυθμούς απόδοσης δικαιοσύνης μάλλον δεν αποτελεί προτεραιότητα και δεν πολυσυζητείται σε κυβερνητικό επίπεδο.
Η ντροπιαστική κατάταξη της χώρας μας (στον Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας πέρυσι και συγκεκριμένα στην 51η θέση που είναι από τις χαμηλότερες θέσεις μεταξύ των χωρών της Ε.Ε., δεν δείχνει να ενοχλεί τη κυβέρνηση.
Αυτές, όμως, είναι οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις σε θεσμικό επίπεδο που έχει ανάγκη κάθε χώρα που θέλει να λέγεται Δημοκρατία.
Μεταρρυθμίσεις δεν μόνο οι μικροαυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και η διευκόλυνση των επενδύσεων στους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους.
Ο Μητσοτάκης αν πραγματικά θέλει να υλοποιήσει μεγάλες μεταρρυθμίσεις πρώτα θα πρέπει να πατάξει τη διαφθορά εντός της κυβέρνησης του .
Ο ελληνικός λαός του έδωσε στην κυριολεξία παντοδυναμία και έχει μια μεγάλη ευκαιρία να την αξιοποιήσει, δείχνοντας στους πολίτες ότι πέρα από την οικονομία υπάρχουν και άλλες μεγάλες αξίες. Μένει να φανεί αν θα αδράξει την ευκαιρία.
