Την περασμένη Παρασκευή ο Κώστας Βαξεβάνης σε ταβέρνα της Εύβοιας και προχθές Τρίτη ο Γιώργος Παπαχρήστος στο ΟΑΚΑ, δέχθηκαν τραμπουκικές επιθέσεις από δυο διαφορετικούς εφοπλιστές, που προφανώς θεώρησαν ότι η χώρα είναι τσιφλίκι τους και κανείς δεν θα τους «αγγίξει» ό,τι και αν πράξουν.
Και στις δυο επιθέσεις αιτία ήταν δημοσιεύματα των δυο δημοσιογράφων που οι οικονομικά ισχυροί θύτες τους θεωρούν πως τους έχουν θίξει.
Και αποφάσισαν έτσι απλά γιατί μπορούν, να τραμπουκίσουν ακόμη και να απειλήσουν τις ζωές των δημοσιογράφων και των οικογενειών τους.
Είναι προφανές πως κάποιοι τους έχουν δώσει το δικαίωμα να αισθάνονται «πανίσχυροι» και υπεράνω του νόμου και των θεσμών και αναλόγως των συμφερόντων τους και του θυμικού τους λειτουργούν.
Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις των επιθέσεων εναντίον των δυο δημοσιογράφων υπάρχει και το μείζον ζήτημα της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα, που σύμφωνα με τις διεθνείς εκθέσεις βρίσκεται στα τάρταρα και ανάμεσα στο 2021 και το 2023 έχει κάνει σημαντικά βήματα οπισθοχώρησης.
Είναι πραγματικά επικίνδυνο όχι μόνο για την δημόσια ασφάλεια, αλλά και για την ίδια τη Δημοκρατία να ζούμε σε μια χώρα που οι δημοσιογράφοι δέχονται επιθέσεις ακόμη και με την απειλή όπλων από οικονομικά ισχυρούς παράγοντες, καθώς έτσι εμπεδώνεται ένα κλίμα φόβου σε ολόκληρη την κοινωνία.
Και κανείς βέβαια δεν πρέπει να ξεχνά τη δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ το 2021 και ότι πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια για να γίνουν συλλήψεις το Μάιο το 2023 , αλλά επί της ουσίας η δολοφονία δεν έχει εξιχνιαστεί σε βάθος.
Είναι αναγκαίο η κυβέρνηση, αλλά και στο σύνολο του ο πολιτικός κόσμος και τα κόμματα να καταδικάζουν τέτοιου είδους παράνομες πρακτικές και εγκληματικές ενέργειες απ’ όπου και αν προέρχονται, όποιον και αν στοχεύουν.
Και στην περίπτωση του Γιώργου Παπαχρήστου αυτό έγινε, αλλά στην περίπτωση του Κώστα Βαξεβάνη από πλευρά του κυβερνώντος κόμματος υπήρξε σιωπή και αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Οι παράνομες πράξεις πρέπει να καταδικάζονται ανεξάρτητα από την «πολιτική ταυτότητα» του θύματος.
Διαφορετικά το αίσθημα της ατιμωρισίας που διακατέχει κάποιους δεν πρόκειται να καμφθεί.
Και το δυστύχημα για τους Έλληνες πολίτες είναι ότι βλέπουν ότι οι «ισχυροί» δεν φοβούνται κανέναν και τίποτα, όχι μόνο όταν κάνουν τους «τσαμπουκάδες», αλλά ακόμη και τις «επιχειρηματικές» πρακτικές τους.
Η αγορά κυριαρχείται από την ασυδοσία και την αισχροκέρδεια, οι τιμές καλπάζουν ανεξέλεγκτα και αδικαιολόγητα με θύματα τους καταναλωτές, αλλά η κυβέρνηση αρκείται σε κάποιες επικοινωνιακές παρεμβάσεις, χωρίς καμία αποτελεσματικότητα και ουσία, ενισχύοντας το αίσθημα της ατιμωρισίας στους ισχυρούς.
