Αυτή είναι όμως η μισή αλήθεια, καθώς για τις πενιχρές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και στην διατήρηση της φορολογίας στα ίδια επίπεδα (γιατί μείωση δεν υφίσταται), οι πολίτες αυτής της χώρας πληρώνουν βαρύ αντίτιμο, που έχει να κάνει με την καταρράκωση του κοινωνικού κράτους που εν τέλει στοιχίζει στην τσέπη τους πολύ ακριβότερα.
Πλέον πληρώνουν ακόμη και για την επίσκεψη τους σε γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία με τα απογευματινά ιατρεία, πολλά δε περισσότερα, αν έχουν ανάγκη χειρουργικών επεμβάσεων, στα απογευματινά χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων.
Και όσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να υλοποιεί δήθεν μεταρρυθμίσεις, όπως η περαιτέρω μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, τόσο το βάρος θα πέφτει στους εργαζόμενους, με την εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους.
Γιατί είναι γεγονός ότι λεφτόδενδρα δεν υπάρχουν. Και αν κάποιοι –κυρίως οι μεγάλες και ισχυρές επιχειρήσεις- ωφελούνται από την μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας, σίγουρα οι πόροι αυτοί λείπουν από τα δημόσια ταμεία. Και έτσι το βάρος της οικονομικής πολιτικής αναγκαστικά πέφτει στην συρρίκνωση των δαπανών, όχι μόνο για την δημόσια υγεία, αλλά και για την παιδεία και για την ασφάλεια και ότι άλλο σχετίζεται με το κοινωνικό κράτος.
Αυτή είναι μεταρρυθμιστική πολιτική της κυβέρνησης. Να κόβει κονδύλια που προορίζονται για κοινωνικές δράσεις και να απαλύνει από βάρη τους οικονομικά ισχυρούς με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη.
Για ποια ανταγωνιστικότητα και ποια ανάπτυξη, όμως, μιλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όταν οι Έλληνες είναι από τους φτωχότερους πολίτες της ΕΕ, οι τιμές στην χώρα μας είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη ροκανίζοντας τα εισοδήματα, ενώ οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις απειλούνται με λουκέτο;
Η προσπάθεια να συνεχιστούν καλυμμένα οι μνημονιακές πολιτικές, τα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από την Νέα Δημοκρατία, δεν έχει φέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο περιορισμός των αναγκαίων δαπανών για υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στην δημόσια υγεία, την παιδεία, την ασφάλεια και την προστασία των πολιτών και των περιουσιών τους αφήνει ισχυρό το αποτύπωμα του.
Νοσοκομεία υπό διάλυση προς χάριν των ισχυρών ομίλων ιδιωτικής υγείας, πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούμενα για να αιτιολογηθεί η παραχώρηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε «κολεγιάρχες», ελλείψεις προσωπικού στα σώματα ασφαλείας με την εγκληματικότητα στο ζενίθ της, συνθέτουν το σκηνικό της πολιτικής Μητσοτάκη.
Και όλα αυτά για να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες και να υπάρξει δήθεν δημοσιονομική ισορροπία. Μια «ισορροπία» υπέρ των οικονομικά ισχυρών και σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Γιατί ακόμη και οι αυξήσεις σε συντάξεις και μισθούς του δημοσίου που δίνονται είναι πενιχρές και δεν καλύπτουν τις αυξημένες δαπάνες που καλούνται να πληρώσουν τα νοικοκυριά για να καλύψουν την έλλειψη κοινωνικών παροχών κυρίως σε υγεία και παιδεία.
