Οι Ουκρανές ένοπλες δυνάμεις έχουν εισχωρήσει σε ρωσικό έδαφος, καταλαμβάνοντας μικρά κομμάτια γης στο Κουρσκ, αλλά αυτή τους η στρατιωτική επιτυχία δεν μπορεί να εξοβελίσει τις πολύ μεγάλες απώλειες εδαφών που έχουν υποστεί στην ανατολική Ουκρανία και κυρίως στις περιοχές Λουχάνσκ, Ντονέτσκ, Ζαπορίζια, Χερσώνα, Χάρκοβο, ενώ εδώ και μια δεκαετία έχουν απωλέσει και την Κριμαία.
Το μόνο που είναι βέβαιο, είναι πως η Ουκρανική αντεπίθεση στον Κουρσκ της Ρωσίας, έδωσε την ευκαιρία όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά και στους δυτικούς συμμάχους της να «θολώσουν» την εικόνα του Ρώσου προέδρου Πούτιν και να δημιουργήσουν αμφιβολίες για την ισχύ του.
Και αυτό προφανώς ήταν αναγκαίο για τους Δυτικούς συμμάχους και τον Πρόεδρο Ζελένσκι, για να «κουκουλωθεί» η παταγώδης της πολυδιαφημισμένης εδώ και πολλούς μήνες Ουκρανικής αντεπίθεσης για την ανακατάληψη των εδαφών της Ουκρανίας που έχουν καταλάβει οι Ρώσοι.
Μια αποτυχημένη αντεπίθεση που δεν την χρεώνεται μόνο η Ουκρανία, αλλά και ολόκληρη η Δύση που παρείχε στήριξη σε χρήμα και σε όπλα κάθε είδους στον Ζελένσκι.
Η επίθεση των Ουκρανών στο ρωσικό έδαφος στο Κουρσκ αν και επί της ουσίας δεν μπορεί να θεωρηθεί στρατιωτική επιτυχία, είναι σίγουρα ένας επιτυχημένος επικοινωνιακός αντιπερισπασμός που ταυτόχρονα έπληξε το κύρος του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Το ζητούμενο, πάντως, για τη Δύση δεν είναι να πληγεί απλά το κύρος του Πούτιν, αλλά να τελειώσει ο πόλεμος και μάλιστα με τέτοια συμφωνία που να μην πληγεί το δικό της κύρος και παράλληλα η Ουκρανία να μην χάσει όλη την ανατολική της πλευρά που πλέον ο Πούτιν θεωρεί ρωσική επικράτεια.
Μια τέτοιας έκτασης ήττα της Ουκρανίας άλλωστε θα ήταν ταπεινωτική τόσο για ΗΠΑ όσο και για την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχουν έχοντας παράσχει την αμέριστη βοήθεια τους στην Ουκρανία, έθεσαν και τους εαυτούς τους στην «ζυγαριά» των νικητών και ηττημένων ππου προκύπτει μετά από κάθε πόλεμο.
Και το πρόβλημα είναι οξύτερο για Ευρώπη, καθώς πολύ σύντομα στις ΗΠΑ ενδέχεται να έχει αλλάξει η κυβέρνηση και ο νέος πρόεδρος Τραμπ, υπάρχουν μεγάλοι φόβοι πως δεν θα λειτουργήσει όπως η κυβέρνηση Μπάιντεν, εγκαταλείποντας επί της ουσίας τους Ουκρανούς. Και τότε Ευρώπη και Ουκρανία θα βρεθούν με τον «μουτζούρη» στο χέρι.
ΥΓ. Ωστόσο η Δύση έχει ήδη πετύχει μια σημαντική νίκη απέναντι στη Ρωσία, καθώς στα σύνορα της πλέον υπάρχει περισσότερο ΝΑΤΟ μετά την ένταξη στη συμμαχία της Σουηδίας και της Φινλανδίας, Και να μην ξεχνάμε ότι ο πόλεμος –τουλάχιστον κατά τους Ρώσους- ξεκίνησε για να μην ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ.
