Βέβαια ο Ουκρανός πρόεδρος φρόντισε από χθες να περιγράψει το σχέδιο του μιλώντας χθες στο Κοινοβούλιο της Ουκρανίας και δυστυχώς γι’ αυτόν να το «κάψει», αφού ο νέος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Μάρκ Ρούτε, με εύσχημο τρόπο το απέρριψε, δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να το υποστηρίξει σε όλες τις πτυχές του.
Η αλήθεια είναι ότι το «σχέδιο νίκης» του Ζελένσκι, επί της ουσίας είναι ένα σχέδιο επίθεσης της Ουκρανίας μέσα σε ρωσικό έδαφος με τις ευλογίες και την αμέριστη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια των δυτικών συμμάχων.
Είναι ένα σχέδιο το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συμβάλει στον τερματισμό του πολέμου. Το αντίθετο μάλιστα θα πυροδοτήσει ακόμη περισσότερο τον τοπικό πόλεμο με σοβαρότατο ενδεχόμενο να τον μετατρέψει σε παγκόσμιο πόλεμο.
Το θέμα είναι ότι πλέον οι δυτικοί σύμμαχοι του Ζελένσκι, έχουν διαπιστώσει ότι επί του πεδίου η Ουκρανία, όσο μεγάλη βοήθεια και αν είχε και έχει και φανερά και κρυφά δεν κατάφερε όχι μόνο να έχει κάποιες επιτυχίες, αλλά ούτε και να περιορίσει τις αποτυχίες της.
Παράδειγμα η επίθεση στο Κουρσκ που ήδη έχει κοστίσει τη ζωή περισσότερων από 20.000 ανδρών του ουκρανικού στρατού που συνεχώς απωθείται από τα ρωσικά εδάφη στρατιωτών, την ιδία ώρα που οι Ρώσοι συνεχίζουν να μπαίνουν όλο και πιο βαθειά στην ανατολική Ουκρανία, έχοντας κατακτήσει πάνω από το 29% της χώρας.
Και όλα αυτά όταν η κοινή γνώμη στην ΕΕ αρχίζει να δυσανασχετεί για τις οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου. Άλλωστε μόνο μέσα στο 2024 οι δυτικοί σύμμαχοι έχουν ενισχύσει την Ουκρανία με 20 δισ. ευρώ , με το γγ του ΝΑΤΟ να δηλώνει ότι μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους θα της δοθούν άλλα 20 δισ. ευρώ.
Και δεν είναι μόνο οι Ευρωπαίοι πολίτες που δυσανασχετούν, αλλά ακόμη και οι ίδιοι οι Ουκρανοί, πολλοί εκ των οποίων αναζητούν τρόπους να αποφύγουν τη στράτευση και τη μετάβαση τους στο μέτωπο, προφανώς αποδοκιμάζοντας και την αναποτελεσματική τακτική του Ζελένσκι.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, άλλωστε ο καγκελάριος της Γερμανίας Όλαφ Σολτς μιλώντας από το βήμα της Bundestag τάχθηκε υπέρ διπλωματικών συνομιλιών για τον τερματισμό του πολέμου, με τη συμμετοχή και της Ρωσίας, ενώ εμφανίστηκε ανοιχτός και σε απευθείας συνομιλίες με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, κάτι που ο Ζελένσκι ουδόλως επιθυμεί.
Είναι ενδεικτικό των σκέψεων και προθέσεων του Όλαφ Σολτς, η αναφορά του στη Bundestag και στους Ρώσους στρατιώτες, οι οποίοι, όπως είπε, «θυσιάζονται καθημερινά στην ιμπεριαλιστική τρέλα του Ρώσου προέδρου», προϊδεάζοντας έτσι ότι η Ρωσία και ο λαός της δεν αποτελούν πρόβλημα, παρά μόνο ο ίδιος ο Πούτιν «για μια πολιτική που έχει ως στόχο να μεγαλώσει η χώρα, κάτι που δεν επιτρέπεται πλέον να συμβαίνει με αυτόν τον τρόπο στην Ευρώπη».
Και δεν πρέπει να υποβαθμίζεται η είδηση που έχει δει το φως της δημοσιότητας, πως υπάρχει γερμανικό σχέδιο για την παραχώρηση εδαφών από την Ουκρανία στη Ρωσία, με αντάλλαγμα τον τερματισμό του πολέμου, ενδεχόμενο που απορρίπτει πάντως κάθετα ο Ουκρανός πρόεδρος.
Όσο για το αντίπαλο στρατόπεδο, η Ρωσία έχει φροντίσει να χτίσει πολύ ισχυρές συμμαχίες και οικονομικά και στρατιωτικά κυρίως με την Κίνα, αλλά όπως αναφέρουν τελευταίες πληροφορίες και με τη Νότια Κορέα του Κιμ Γιονγκ Ουν που δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την υλοποίηση του «σχεδίου νίκης» του Ζελένσκι, που πλέον βρίσκεται παγιδευμένος.
Γνωρίζει σίγουρα, -όπως και η Δύση- πως ο Πούτιν δεν έχει κανένα λόγο να εγκαταλείψει τα εδάφη που έχει καταλάβει ούτε και τον στόχο του για να παραμείνει η Ουκρανία αποστρατιωτικοποιημένη και ουδέτερη. Όπως γνωρίζει και την αντίδραση των σκληροπυρηνικών της Ουκρανίας σε περίπτωση που αποδεχτεί παραχώρηση εδαφών και μάλιστα χωρίς το αντάλλαγμα της άμεσης ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Όπως και βλέπει τη διστακτικότητα της Δύσης να του προσφέρει αυτά που ζητά δηλαδή έναν ολοκληρωτικό πόλεμο των συμμάχων κατά της Ρωσίας.
Και επιπρόσθετα, υπάρχει και το μεγάλο ερωτηματικό των εκλογών στις ΗΠΑ για την ανάδειξη του νέου «πλανητάρχη» που μπορεί –ειδικότερα με μια ενδεχόμενη εκλογή Τραμπ- να αλλάξει ριζικά το σκηνικό στη Δύση απέναντι στον πρόσωπο του Ζελένσκι και να αναζητηθεί άλλος ηγέτης που θα μπορέσει να δώσει διέξοδο σε έναν αδιέξοδο πόλεμο, πράγματι με τις μικρότερες δυνατόν απώλειες της Ουκρανίας.
