Ο Αμερικανός πρόεδρος με την απόφαση του αυτή ξεκίνησε πραγματικά έναν οικονομικό παγκόσμιο πόλεμο, από τον οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί ποιος τελικά θα είναι νικητής και ποιος ηττημένος.

Μπορεί οι ευρωπαίοι ηγέτες – μεταξύ των οποίων και ο Έλληνας πρωθυπουργός – να δηλώνουν ότι από ένα οικονομικό πόλεμο κανείς δεν θα βγει κερδισμένος, αλλά το λάθος τους είναι πως βλέπουν με ηττοπάθεια την κατάσταση που διαμορφώνεται και οι κινήσεις τους δείχνουν διάθεση συμβιβασμού και όχι εξεύρεσης λύσεων που θα δώσουν πλεονεκτήματα νίκης στην Ευρώπη απέναντι στις ΗΠΑ.

Το μόνο βέβαιο είναι πως αυτή τη στιγμή ο Ντόναλντ Τραμπ είναι μόνος του απέναντι σε όλους. Και αυτό είναι και η μεγάλη αδυναμία του στον πόλεμο που ξεκίνησε.

Οι Ευρωπαίοι λοιπόν θα πρέπει αντί ηττοπαθών συμβιβασμών για τους δασμούς με τις ΗΠΑ ή μιας παρακινδυνευμένης ίδια αντίδρασης επιβολής υψηλών δασμών στα αμερικάνικα προϊόντα από μέρους των χωρών της ΕΕ, να κοιτάξουν προς την κατεύθυνση του «χτισίματος» νέων εμπορικών συναλλαγών με όλες τις άλλες χώρες της υφηλίου, αφήνοντας σταδιακά εκτός παιχνιδιού τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Επιτέλους η ΕΕ θ πρέπει να σταματήσει να βαδίζει με ρυθμό χελώνας και να προλάβει τις καταστάσεις. Είναι οικονομικά μια ισχυρή παγκόσμια δύναμη και πληθυσμιακά μια επίσης μεγάλη αγορά. Έχει τα απαιτούμενα συγκριτικά πλεονεκτήματα και πρέπει να τα εκμεταλλευτεί για να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία, αναλαμβάνοντας ρόλο ηγέτιδας δύναμης.

Πρέπει η Ευρώπη να είναι αυτή που θα συσπειρώσει όλα τα άλλα κράτη του πλανήτη στο σχεδιασμό μιας γενικευμένης αντίδρασης για την απομόνωση των ΗΠΑ στον παγκόσμιο εμπορικό στίβο.

Και οι οριζόντιοι απαράδεκτα υψηλοί δασμοί που επέβαλε ο Τραμπ μπορούν να αποτελέσουν τη συγκολλητική ουσία για να επαναδιαπραγματευθούν όλες οι άλλες χώρες του κόσμου τις δικές τους εμπορικές συμφωνίες. Κι το μόνο βέβαιο είναι πως θα υπάρξουν πολλές χώρες πρόθυμες για μια τέτοια αντιμετώπιση του Ντόναλντ Τραμπ.

Γιατί η αλήθεια είναι πως οι δασμοί που επέβαλε ο Τραμπ δεν αποτελούν μια δίκαιη εμπορική πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στους ανταγωνιστές της που την εκμεταλλεύονται, όπως ευαγγελίζεται ο αμερικανός πρόεδρος, αλλά μια εκδικητική κίνηση εναντίον των χωρών που έχουν θετικά εμπορικά ισοζύγια απέναντι στις ΗΠΑ.

Σ’ αυτή την επιθετική κίνηση των ΗΠΑ, η σωστή αντίδραση είναι μια σοβαρή προσπάθεια δημιουργίας νέων συμμαχιών για την ελεύθερη διακίνηση προϊόντων και υπηρεσιών μεταξύ όλων των άλλων χωρών και η ταυτόχρονη απομόνωση των ΗΠΑ που θα βρεθούν στην κυριολεξία μόνες τους απέναντι σε ολόκληρο των υπόλοιπο πλανήτη. Και σε μια τέτοια περίπτωση δεν είναι δύσκολο να «μαντέψει» κανείς ποιος θα είναι ο κερδισμένος και ποιος ο ηττημένος.

Το ζητούμενο, όμως, είναι ποιος θα αναλάβει να «συντονίσει» μια τέτοια εκστρατεία που θα οδηγήσει στον απομονωτισμό τις ΗΠΑ και εν πολλοις θα αναγκάσει τον Ντόναλντ Τραμπ να αναθεωρήσει τις ανορθόδοξες πρακτικές του. Μήπως έχει έρθει η ώρα της Ευρώπης;