Η παραπέρα κλιμάκωση της νέας στρατιωτικής επίθεσης του Ερντογάν στη Συρία και το Βόρειο Ιράκ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Το "απαγορευτικό", τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και από την Ρωσία, δεν φαίνεται να είναι τόσο ισχυρό που θα αποτρέψει τον Ερντογάν από την επέκταση της επιχείρησης.Ακόμα και αν οι βομβαρδισμοί και οι γενικότερες επιχειρήσεις της τουρκικής αεροπορίας σε περιοχές με αμερικάνικες και ρώσικες δυνάμεις ενέχουν τον κίνδυνο παραπέρα κλιμάκωσης αλλά και επέκτασης των εχθροπραξιών!

Η εισβολή στη Ρωσία, βλέπετε, πέραν των άλλων, προσφέρει στον Τούρκο πρόεδρο πολλαπλάσια εκλογικά οφέλη από ότι θα μπορούσαν να του επιφέρουν εντάσεις και συγκρούσεις σε άλλες περιοχές.

Πρώτον, στην Τουρκία οι Κούρδοι θεωρούνται σε βαθμό αξιολόγησης μεγαλύτερος "εχθρός" από ότι οι Έλληνες.

Δεύτερον και σπουδαιότερο, ο Ερντογάν, με την εισβολή στην Τουρκία, πετυχαίνει τρεις στόχους ταυτοχρόνως. Ενοποιεί απολύτως το δικό του χώρο. αναγκάζει την αντιπολίτευση των Κεμαλιστών να ταυτιστεί απολύτως μαζί του (η μόνη κριτική που του γίνεται από τη "Συμμαχία των έξι" υπό τον Κ. Κιλιντσάρολου είναι να μην αξιοποιήσει την επίθεση για εκλογικά κέρδη), ενώ υποχρεώνει τους Κούρδους να ζητούν την αποχώρηση από τη Συρία, με αποτέλεσμα να διασπάται το μπλοκ της αντιπολίτευσης!

Το γεγονός όμως ότι το τουρκικό είναι προτεραιότητα για τον Ταγίπ Ερντογάν, δεν σημαίνει ότι δεν θα επιδιώξει να αποκομίσει εκλογικά οφέλη από την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Αθήνα φέρεται να εκτιμά ότι η όποια ένταση θα είναι ελεγχόμενη, αν και υπάρχουν ακόμα και στο εσωτερικό της κυβέρνησης φωνές ότι η ένταση εκ μέρους της Τουρκίας δεν είναι προεκλογική, αλλά η κυρίαρχη στρατηγική στη γείτονα χώρα να μεγεθύνει τις διεκδικήσεις της στην περιοχή ως περιφερειακή δύναμη ανεξαρτήτως εκλογικού κύκλου και πιθανόν και ανεξαρτήτως ποιος θα είναι μελλοντικά στην εξουσία.

Η έξοδος του τουρκικού γεωτρύπανου και το μέρος που θα πραγματοποιήσει έρευνες θα είναι μια ένδειξη για το μέλλον.