Πριν ολοκληρωθούν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, με τις δευτερολογίες του πρωθυπουργού και των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης, είναι δυνατόν να εξαχθούν τα πρώτα συμπεράσματα για το πώς στήνεται το πολιτικό σκηνικό μετά τις κάλπες της 25ης Ιουνίου:
-Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, διαθέτοντας την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία και έχοντας απέναντί του μια πολυκερματισμένη, αδύναμη και αμήχανη αντιπολίτευση, επιδιώκει να ξεκινήσει άμεσα τις «μεταρρυθμίσεις» που έχει προαναγγείλει, χωρίς να επηρεάζεται από τον εκλογικό κύκλο των αναμετρήσεων για την αυτοδιοίκηση τον Οκτώβριο και για το Ευρωκοινοβούλιο τον Ιούνιο του 2024. Ανοίγει πρώτο, μάλιστα, το θέμα των ιδιωτικών Πανεπιστημίων χωρίς την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, επιδιώκοντας νασυγκρουστεί ευθέως με την αριστερή αντιπολίτευση και «να στριμώξει» στο γήπεδο της συναίνεσης το ΠΑΣΟΚ! Αν κερδίσει τη σύγκρουση θα ενισχύσει πολύ περισσότερο την ηγεμονία του, σε διαφορετική, ωστόσο, περίπτωση μάλλον θα έχει προβλήματα.
-Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να αναμένει το νέο του αρχηγό για να δούμε την περπατησιά του, τη φυσιογνωμία του και το τι ακριβώς θα πρεσβεύει στη νέα εποχή. Από τη ΔΕΘ και μετά θα δούμε τι ακριβώς μπορούμε να περιμένουμε, τη στιγμή που ο Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει ακόμα τρακαρισμένος με τις πρώτες του εμφανίσεις στη Βουλή. Μένει, βεβαίως, να δούμε αν θέλει χρόνο να εξοικειωθεί ή εάν εξακολουθεί να υπάρχει πρόβλημα φυσιογνωμίας και πολιτικής στο ΠΑΣΟΚ, όπερ και το πιθανότερο! ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, θα συγκρουστούν για το ποιος θα είναι ο κύριος αντίπαλος της κυβέρνησης, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη!
-Τα κόμματα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας (Ελληνική Λύση, Σπαρτιάτες και Νίκη), αλλά και η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επίσης αναμένεται να αλληλοσπαραχθούν το επόμενο διάστημα για την πρωτοκαθεδρία στο χώρο , πιθανόν και για την ίδια τους τη μελλοντική ύπαρξη.
-Το επίπεδο της Βουλής, που αναδεικνύεται εντέχνως ως μείζον πολιτικό πρόβλημα, σε μια (μη χρειαζούμενη) προσπάθεια, αφού το κάνουν μόνα τους τα συγκεκριμένα κόμματα, θα γυρίσει μπούμερανγκ για τους εμπνευστές του. Η Ζωή, ο Νατσιός, οι Σπαρτιάτες κοκ, είναι το λιγότερο. Η ουσία είναι ο πραγματικός ρόλος της Βουλής, η αναβάθμιση του ρόλου των βουλευτών κοκ. Όσο αυτά δεν αντιμετωπίζονται, τόσο θα μεγαλώνει ο κίνδυνος να εμφανίζονται αντικοινοβουλευτικά –στην ουσία- κόμματα στη Βουλή!
