Θα επιβεβαιωθεί η απόλυτη πολιτική κυριαρχία της ΝΔ στις ευρωεκλογές; Και τι θα γίνει στην κεντροαριστερά, ποια θα είναι η απόσταση του δεύτερου κόμματος από το τρίτο;
Τα διακυβεύματα που κρίνονται στις ευρωεκλογές με "εθνικό προεκλογικό πεδίο στην ατζέντα, περιγράφει το φιλελεύθερη τάση έχει υποστεί αρκετές ήττες, με πιο προφανή αλλ’ όχι μοναδική, την υπόθεση Μπελέρη, από το σύστημα Μ. Βορίδη και τη συνιστώσα της Πύλου –που ασκεί μια ενεργητική πολιτική ευρύτερων συμπράξεων, συμπεριλαμβανομένων και δελφίνων". Αναδημοσιεύουμε:
Όταν επιστρέψουμε όλοι στις εργασίες μας, την Τετάρτη, μετά την αργία που (επιπλέον της ημέρας της απεργίας) μας προσέφερε η κυβέρνηση ως συμβολή στην εορταστική χαλάρωσή μας, θα απομένουν 32 ημέρες έως ότου ανοίξουν οι κάλπες των ευρωεκλογών. Στα θέματα και τα διλήμματα της προεκλογικής περιόδου δεν έχει αφεθεί ούτε ελάχιστος χώρος για τα μείζονα της ευρωπαϊκής ατζέντας. Το προεκλογικό πεδίο παραμένει απολύτως «εθνικό», με την εσωτερική ατζέντα συνδέονται και όλες οι εκλογικές διακυβεύσεις.
Η κυριαρχία της ΝΔ: Το πρώτο και σημαντικότερο στοίχημα των εκλογών είναι αν η ΝΔ θα επιβεβαιώσει την απόλυτη πολιτική κυριαρχία της, με ένα καλό ποσοστό και μεγάλη απόσταση από τον δεύτερο. Όσο αφορά το ποσοστό, στο Μέγαρο Μαξίμου πιστεύουν ότι είναι απολύτως εφικτό η ΝΔ να κερδίσει ίσο ή μεγαλύτερο από το ποσοστό των προηγούμενων ευρωεκλογών. Κι όχι μόνο δεν νιώθουν ότι ρισκάρουν θέτοντας τον πήχη στο 33% αλλά, αντιθέτως, έχουν ζωηρές ελπίδες για μια προς τα πάνω έκπληξη. Όσον αφορά την απόσταση από τον δεύτερο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα διατηρηθεί πολύ μεγάλη.
Η κυριαρχία μέσα στη ΝΔ: Το δεύτερο, παρεπόμενο του πρώτου, στοίχημα, είναι η ισορροπία των εσωτερικών συσχετισμών στην κυβερνητική παράταξη. Η πολιτική πίεση που προεκλογικά η ΝΔ δέχεται (κυρίως ή μόνον) εκ δεξιών της, έχει οδηγήσει σε μια εμφανή μετατόπιση, σε επίπεδο ύφους, θεματολογίας, αλλά και προσώπων, προς τα δεξιά. Η μετατόπιση αυτή, όμως, δεν είναι αμιγώς προεκλογικού χαρακτήρα. Έχει παρελθόν.
Ήττες των φιλελεύθερων: Η πλήρης κυριαρχία των φιλελεύθερων-εκσυγχρονιστικών στοιχείων που περιέβαλαν τον Κυρ. Μητσοτάκη και διηύθυναν το «επιτελικό κράτος» του, ήταν σε μια πρώτη φάση αδιαμφισβήτητη. Εδώ και μήνες, αθόρυβα αλλά συστηματικά αναβαθμίζεται η επιρροή και οι εξουσίες ενός διαφορετικού πολιτικού πυρήνα, με πιο συντηρητικές, παραδοσιακές και υπέρ-δεξιές καταβολές και απόψεις. Η φιλελεύθερη τάση έχει υποστεί αρκετές ήττες, με πιο προφανή αλλ’ όχι μοναδική, την υπόθεση Μπελέρη, από το σύστημα Μ. Βορίδη και τη συνιστώσα της Πύλου –που ασκεί μια ενεργητική πολιτική ευρύτερων συμπράξεων, συμπεριλαμβανομένων και δελφίνων.
Η ατυχία της κεντροαριστεράς: Η τρίτη διακύβευση, ως συνέπεια της απόστασης του πρώτου από το δεύτερο κόμμα, αφορά την κατάταξη των δύο επόμενων κομμάτων. Εφόσον επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις και το βράδυ των εκλογών επιβεβαιωθεί ότι απέναντι στον Μητσοτάκη δεν υπάρχει άμεση, αξιόπιστη εναλλακτική, ο κόσμος της κεντροαριστεράς θα θέσει εκ των πραγμάτων το θέμα της ανασύνθεσης της παράταξης. Αν στην δεύτερη θέση βρεθεί το κόμμα του Στ. Κασσελάκη, που αλλάζει ταχέως εκλογικό κοινό και μετατοπίζεται στον παραδοσιακό πολιτικό άξονα, η ανασύνταξη αυτή θα αποδειχθεί μια δυσχερής υπόθεση. Αν όχι mission impossible.
Το βέβαιο είναι ότι τις επόμενες εβδομάδες δεν θα πλήξουμε.
