Ακόμα και η απλή απειλή απεργίας μπορεί να προκαλέσει αιχμές στις τιμές, όπως συνέβη στη Νορβηγία φέτος, όταν οι εργαζόμενοι στον τομέα της ενέργειας απεργούσαν και ως αποτέλεσμα οι ευρωπαϊκές τιμές του φυσικού αερίου αυξήθηκαν.
Οι βασικοί εργαζόμενοι στις αλυσίδες εφοδιασμού σε όλο τον κόσμο γνωρίζουν ότι οι θέσεις εργασίας τους δεν ήταν ποτέ πιο κρίσιμες - και εκμεταλλεύονται αυτή τη δύναμη, απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Οι εργατικές διαμαρτυρίες έχουν εμφανιστεί σε όλα τα σημεία της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας, συμπεριλαμβανομένων των σιδηροδρόμων, των φορτηγών, των αποθηκών και των λιμανιών, σε τοποθεσίες που εκτείνονται από την Αυστραλία έως το Περού, σύμφωνα με νέο δημοσίευμα του Bloomberg.
Η Κάτι Φοξ-Χόντες, λέκτορας στις εργασιακές σχέσεις στο Sheffield University Management School στο Ηνωμένο Βασίλειο, σχολίασε: «Οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού δεν είχαν βαθμονομηθεί για να αντιμετωπίσουν μια κρίση όπως η πανδημία και οι εργοδότες έχουν πραγματικά ωθήσει την κρίση αυτή στις πλάτες των εργαζομένων».
Καθώς δεν υπάρχει μεγαλύτερο πολιτικό ζήτημα αυτή τη στιγμή από τον πληθωρισμό, τα σημεία ασφυξίας στις αλυσίδες εφοδιασμού που μπορούν να έχουν βαθιά επίδραση στις τιμές έχουν αποκτήσει εξαιρετική σημασία. Ακόμα και η απλή απειλή απεργίας μπορεί να προκαλέσει αιχμές στις τιμές, όπως συνέβη στη Νορβηγία φέτος, όταν οι εργαζόμενοι στον τομέα της ενέργειας απεργούσαν και ως αποτέλεσμα οι ευρωπαϊκές τιμές του φυσικού αερίου αυξήθηκαν.
Στις ΗΠΑ, η απειλή μιας απεργίας στους σιδηροδρόμους είναι μεγάλη, καθώς ο πρόεδρος Μπάιντεν προσπαθεί να βοηθήσει στη διαιτησία των όρων για 115.000 εργαζόμενους και τους εργοδότες τους, αναφέρει η έκθεση.
Η μεγαλύτερη απειλή στις ΗΠΑ είναι 22.000 λιμενεργάτες της Δυτικής Ακτής, των οποίων η σύμβαση έληξε στις αρχές Ιουλίου. Βρίσκονται στη μέση των διαπραγματεύσεων για μια νέα σύμβαση και τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι εργοδότες έχουν δηλώσει ότι στοχεύουν να αποτρέψουν το κλείσιμο των λιμανιών.
Το Πανεπιστήμιο Cornell δήλωσε ότι το 2021 πραγματοποιήθηκαν 260 απεργίες στις οποίες συμμετείχαν 140.000 εργαζόμενοι, με αποκορύφωμα περίπου 3,27 εκατομμύρια ημέρες απεργίας. Ο αναπληρωτής καθηγητής Έλι Φρίντμαν δήλωσε: «Υπάρχει μια πολύ περιορισμένη αγορά εργασίας, οπότε αυτό φέρνει τους εργαζόμενους σε μια θέση όπου έχουν και συσσώρευση πολλών παραπόνων και αισθάνονται ενδυναμωμένοι».
Το Ηνωμένο Βασίλειο αντιμετωπίζει παρόμοιο ζήτημα, όπου οι μηχανοδηγοί τρένων απειλούν με απεργία στις 30 Ιουλίου. Ο Καναδάς είδε «δεκάδες χιλιάδες» οικοδόμους να αποχωρούν από τις δουλειές τους τον Μάιο και οι σιδηρόδρομοι του έχουν επίσης αντιμετωπίσει την απειλή απεργιών.
Οι φορτηγατζήδες στο Περού πραγματοποιούν πανεθνική απεργία αυτόν τον μήνα. Η Αργεντινή και η Νότια Αφρική έχουν επίσης αντιμετωπίσει καθυστερήσεις λόγω διαμαρτυρόμενων εργαζομένων. Τα γερμανικά λιμάνια μόλις αντιμετώπισαν διήμερη απεργία και η ναυπηγική βιομηχανία της Νότιας Κορέας αντιμετωπίζει επίσης διαμαρτυρίες.
Εκτός της αλυσίδας εφοδιασμού, οι εργατικές αναταραχές συνεχίζονται. Οι αεροπορικές εταιρείες, που είχαν ήδη έλλειψη προσωπικού μετά την πανδημία, είδαν διαταραχές στο πρόγραμμα λόγω απεργιών των εργαζομένων. Το αεροδρόμιο Charles de Gaulle στο Παρίσι αναγκάστηκε να ακυρώσει πτήσεις μετά από απεργία των εργαζομένων και το Heathrow απέφυγε οριακά μια παρόμοια μοίρα με τους εργαζομένους του.
