Σύμφωνα με νέα ανάλυση της Clean Hydrogen Partnership’s (CHP) από το 2030 και μετά, παράλληλα με την έντονη αύξηση της ζήτησης υδρογόνου σε όλους τους κλάδους, η ζήτηση υδρογόνου αναμένεται να επιταχυνθεί στον τομέα των μεταφορών, καθώς οι δραστηριότητες της ναυτιλίας και των βαρέων οδικών μεταφορών κινούνται προς την απαλλαγή από τον άνθρακα. Η ζήτηση υδρογόνου για εφαρμογές χαμηλής θερμοκρασίας θερμότητας, δηλαδή της θέρμανσης χώρων σε αστικές περιοχές είναι αβέβαιη και μπορεί να ξεκινήσει στα τέλη της δεκαετίας του 2030 για να αυξηθεί δυνητικά από το 2040 και μετά. Συνολικά, η αυξητική ζήτηση για υδρογόνο, τόσο εντός όσο και εκτός της γειτνίασης των λιμανιών, προβλέπεται να επεκταθεί σταθερά τη δεκαετία του 2030, φτάνοντας έως και τις 1764 TWh (53 Mt) το 2050.Τα κράτη της ΕΕ συμφωνούν να εγκαταστήσουν σταθμούς ανεφοδιασμού υδρογόνου σε όλες τις μεγάλες πόλεις και κάθε 200 χιλιόμετρα κατά μήκος των βασικών διαδρομών, σύμφωνα με την έρευνα.

Το 2050, προβλέπεται ότι το μεγαλύτερο μέρος της εισαγωγής υδρογόνου θα γίνει μέσω πλοίων (60 – 93%). Το υπόλοιπο θα εισάγεται μέσω αγωγών. Προβλέπεται ότι μεταξύ 2040 και 2050 οι εισαγωγές μέσω αγωγών θα μειωθούν κατά 5 – 60%, ενώ οι εισαγωγές μέσω πλοίων θα αυξηθούν κατά 6 - 70%. Οι χάρτες δείχνουν την εισαγωγή μέσω πλοίων στις χώρες της Ανατολικής Κεντρικής Ευρώπης. Το υδρογόνο θα εισάγεται μέσω Ιταλίας, Κροατίας και Ελλάδας και στη συνέχεια θα μεταφέρεται μέσω αγωγού στην ενδοχώρας. Προβλέπεται ότι έως το 2050 περίπου το 75% της ζήτησης υδρογόνου θα μπορούσε να καλυφθεί από την ευρωπαϊκή παραγωγή πράσινου υδρογόνου (400 TWh - 1.300 TWh). Η ηλιακή φωτοβολταϊκή ενέργεια αναμένεται να είναι η πιο ανταγωνιστική οικονομικά ανανεώσιμη ενέργεια για την παραγωγή υδρογόνου. Η προβλεπόμενη τοπική παραγωγή έχει μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ ευρωπαϊκών χωρών και είναι μεγαλύτερη στην Ισπανία, τη Δανία, την Ελλάδα και την Ιταλία, σύμφωνα με την ανάλυση.