Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε χθες ο οργανισμόςWindEurope, το μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεων για τα νέα υπεράκτια αιολικά έγινε στην Ολλανδία και το υπόλοιπο στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γερμανία και στη Νορβηγία. Όπως επισημαίνεται αυτές αποτελούν το κατώτερο επίπεδο που απαιτείται για την επίτευξη των ενεργειακών και κλιματικών στόχων της Ευρώπης.
Η Ευρώπη κατασκεύασε 2,1 GW νέων υπεράκτιων αιολικών σταθμών το πρώτο εξάμηνο του 2023. Οι τελικές επενδυτικές αποφάσεις ελήφθησαν για άλλα 5 GW μετά από καθυστερήσεις πέρυσι. Αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι ιδιοτροπία αυτό που θέλει η ΕΕ. Κρίσιμο είναι ότι η αλυσίδα εφοδιασμού και logistics της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας χρειάζεται επειγόντως νέες επενδύσεις - και ο νόμος της ΕΕ για την καθαρή μηδενική βιομηχανία δεν θα τις προσφέρει με την τρέχουσα μορφή του. Ο σχεδιασμός των δημοπρασιών είναι ένα άλλο κόκκινο φως: Οι κυβερνήσεις πρέπει να επιτρέψουν την αναπροσαρμογή του κόστους και να αποφύγουν τις αρνητικές προσφορές χωρίς ανώτατο όριο.
Αυτό είναι κάτω από το επίπεδο που απαιτείται για την επίτευξη των ενεργειακών και κλιματικών στόχων της Ευρώπης. Οι επενδύσεις καθυστέρησαν το 2022 λόγω της ρυθμιστικής αβεβαιότητας που προκάλεσαν οι κυβερνητικές παρεμβάσεις στις αγορές ενέργειας. Επομένως, η Ευρώπη έχει να καλύψει ένα μεγάλο κενό. Ετσι, σύμφωνα με τη WindEuropeη ΕΕ θα πρέπει να κατασκευάζει κατά μέσο όρο 11 GW ετησίως υπεράκτιες εγκαταστάσεις από τώρα έως το 2030. «Ήταν πάντοτε σαφές ότι περισσότερες θα κατασκευάζονταν στο 2ο μισό της δεκαετίας. Αλλά ο σημερινός ρυθμός, 1,4 GW το πρώτο εξάμηνο του 2023 στην ΕΕ, εξακολουθεί να είναι κάτω από το επίπεδο που απαιτείται» σημειώνει ο ευρωπαϊκός οργανισμός για την αιολική ενέργεια.
Επιπλέον επισημάνει ότι πρέπει να επιταχυνθούν οι επενδύσεις στην αλυσίδα εφοδιασμού της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας για να υποστηριχθεί η μεγάλη αύξηση τονίζοντας ότι χρειάζονται νέα εργοστάσια για εξοπλισμό και επενδύσεις 9 δισεκ. ευρώ για λιμενικές υποδομές.
Όπως αναφέρει, «η ΕΕ πρέπει να βάλει στο τραπέζι χρήματα που θα βοηθήσουν στην κλιμάκωση της αλυσίδας εφοδιασμού - και όχι απλώς να χρηματοδοτήσει την καινοτομία. Οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη νέα ευελιξία που διαθέτουν οι κανόνες της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις, προκειμένου να στηρίξουν τις επενδύσεις. Και οι κανόνες πλειστηριασμών πρέπει να ανταμείβουν τις επενδύσεις που πραγματοποιούνται στην ανθεκτικότητα της αλυσίδας εφοδιασμού και σε άλλους τομείς προστιθέμενης αξίας».
Τέλος, κάνει λόγο για διόρθωση των κανονισμών, που αφορούν για παράδειγμα στις αδειοδοτήσεις ή στον σχεδιασμό της αγοράς ενώ αναφορικά με τις δημοπρασίες, σημειώνει ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αναπροσαρμόζουν τις τιμές με βάση τον πληθωρισμό, τονίζοντας ότι το κόστος των υπεράκτιων ανεμογεννητριών έχει αυξηθεί έως και 40% τα τελευταία δύο χρόνια.
Σημειώνεται ότι πέρυσι δεν υπήρξε ούτε μία νέα επένδυση σε μεγάλης κλίμακας υπεράκτια αιολική ενέργεια στην Ευρώπη. Οι τελικές επενδυτικές αποφάσεις (FID) καθυστέρησαν καθώς ο πληθωρισμός αύξησε το κόστος των έργων και οι επενδυτές φοβήθηκαν από τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας. Τα πράγματα βελτιώθηκαν φέτος.Έξι μεγάλα έργα έφθασαν σε FID συνολικού ύψους 15 δισ. ευρώ και 5 GW νέας δυναμικότητας. Ωστόσο, ορισμένες επενδύσεις εξακολουθούν να καθυστερούν και πολλοί επενδυτές παραμένουν διστακτικοί, τονίζεται ο Windeurope.
Τέλος, κάνει αναφορά και στα πλωτά αιολικά πάρακ σημειώνοντας ότι η πλωτή αιολική ενέργεια επιτρέπει σε χώρες με βαθύτερες θάλασσες (βάθος νερού άνω των 60 μέτρων) να αρχίσουν να ασχολούνται με την υπεράκτια αιολική ενέργεια. Η Ευρώπη μπορεί να είναι σίγουρη ότι θα έχει 3-4 GW πλωτών αιολικών πάρκων σε λειτουργία μέχρι το 2030. Και δεν είναι παράλογο να σκεφτεί κανείς ότι θα έχει 10 GW μέχρι τότε, αν οι κυβερνήσεις υποστηρίξουν τους στόχους επέκτασης με τις σωστές πολιτικές.
