«Το στρατιωτικό μας δόγμα δεν προβλέπει πρώτη χρήση πυρηνικών όπλων παρά μόνο στην περίπτωση που θα απειληθεί η ύπαρξη της Ρωσίας»- την απάντηση αυτή δίνει σταθερά ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Πεσκόφ όταν καλείται να τοποθετηθεί σε σχετικές δηλώσεις πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων.

Πρόκειται για μια τοποθέτηση που δεν διευκρινίζει τίποτε, καθώς η φράση αν απειληθεί η ύπαρξη της Ρωσίας επιδέχεται από τις πιο περιοριστικές μέχρι τις πιο διασταλτικές ερμηνείες, αλλά και όλων των ειδών τις παρερμηνείες.

Σε καμιά περίπτωση η απειλή για την ύπαρξη της Ρωσίας δεν μπορεί να θεωρηθεί ακραίο και εξωπραγματικό σενάριο που επιτρέπει εφησυχασμό.

Όταν το Κρεμλίνο αναφέρεται στην ύπαρξη της Ρωσίας προφανώς πρόκειται για την Μεγάλη Ευρασιατική Δύναμη όπως αυτή διαμορφώθηκε στον 18ο αιώνα πρώτα από τον Πέτρο τον Μέγα και στην συνέχεια από την Μεγάλη Αικατερίνη.

Μέχρι το 1700 η Ρωσία ήταν ένα περίκλειστο κράτος στις παρυφές της Ευρώπης που δεν επηρέαζε τους συσχετισμούς και της ισορροπίες που διαμορφώνονταν στην Γηραιά Ήπειρο.

Ο Πέτρος ο Μέγας στις αρχές του 18ου αιώνα νίκησε την Σουηδία στον Πόλεμο του Βορρά διασφάλισε διέξοδο στην Βαλτική και αμέσως μετά μετέφερε την πρωτεύουσα από την Μόσχα στις ακτές της Βαλτικής σε μια καινούργια πόλη που πήρε το όνομα του την Αγία Πετρούπολη.

Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα η Μεγάλη Αικατερίνη άρχισε την επέκταση προς Νότο τερματίζοντας την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Βόρεια Ακτή του Ευξείνου Πόντου αλλά και στην Κριμαία.

Ετσι λίγα χρόνια αργότερα η Ρωσία Ευρωπαϊκή Μεγάλη Δύναμη πλέον διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ήττα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη με τα στρατεύματα του Τσάρου να εισέρχονται το 1815 ως κατοχική δύναμη στο Παρίσι.

Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 η Ρωσία επένδυσε στην διατήρηση βαρύνουσας επιρροής στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.

Σήμερα η Μόσχα γνωρίζει ότι αν χάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία θα χάσει οριστικά και ανεπιστρεπτί κάθε επιρροή στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και στην ουσία θα παλινδρομήσει στην γεωγραφική θέση και στο γεωπολιτικό στίγμα που είχε πριν από τον 18ο αιώνα.

Στην πρόσληψη της Ρωσικής Ελίτ αυτή παλινδρόμηση δίχως αμφιβολία είναι απειλή για την ύπαρξη της Ρωσίας και έτσι αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο χρήσης πυρηνικών όπλων.

Και βέβαια η απώλεια επιρροής της Ρωσίας στην πρώην ΕΣΣΔ θα πυροδοτήσει διαλυτικές τάσεις στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας με πρώτο προβλέψιμο πεδίο τον Βόρειο Καύκασο εκεί όπου κάθε μουσουλμανική αυτόνομη περιοχή είναι μια εν δυνάμει νέα Τσετσενία.

Αν δεν ήταν σκόπιμα ασαφές για να προκαλεί αβεβαιότητα το στρατιωτικό δόγμα της Ρωσίας θα έλεγε ότι η υπαρξιακή απειλή είναι η οριστική και αμετάκλητη απώλεια των κατακτήσεων του 18ου αιώνα.

(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος)