Οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι ηγέτες μίλησαν και για τον πόλεμο στην Ουκρανία και την αντιμετώπιση του Πούτιν, χωρίς ωστόσο να υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα για το τι ακριβώς θα πράξουν.
Δυστυχώς, προς το παρόν τουλάχιστον, οι ταγοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν την ικανότητα να χαράξουν μια ευρωπαϊκή πολιτική για τον άμεσο τερματισμό του πολέμου που μαίνεται στην «γειτονιά» τους και «γειτονιά» μας, αλλά ακολουθούν «τας υποδείξεις» των ΗΠΑ.
Και οι ΗΠΑ είναι αυτές που έστω και αν δεν το ομολογούν, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, είναι αυτές που κερδίζουν σε πολλά επίπεδα από τον πόλεμο στην δική μας ήπειρο και λογικό θα είναι να μην θέλουν την άμεση λήξη του.
Πωλούν όπλα κάθε λογικής δισεκατομμυρίων δολαρίων με το φόβο μιας ρωσικής επίθεσης σε άλλα κράτη, κερδοσκοπούν από τις πωλήσεις υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και πετρελαίου, αλλά πρωτίστως διατηρούν την εικόνα του παγκόσμιου ηγέτη και σε περιόδους πολέμου.
Ο πόλεμος, όμως, όπως και η ενεργειακή κρίση δεν «χτυπούν» τις ΗΠΑ, αλλά την Ευρώπη και οι ηγέτες της γηραιάς ηπείρου είναι αυτοί που πρέπει να βρουν τρόπους για την άμεση λήξη του.
Γιατί το λεγόμενο «βαθύ» αμερικανικό κράτος με τις κινήσεις του δείχνει ότι μάλλον επιθυμεί να συνεχιστεί ο πόλεμος, με προφανή στόχο να αποδυναμωθεί πρωτίστως η μεγάλη αντίπαλος Ρωσία, αλλά ταυτόχρονα να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο οι ΗΠΑ απέναντι στην Ευρώπη.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες λοιπόν είναι ότι στην πραγματικότητα, το κόστος αυτού του πολέμου το υφίστανται κυρίως η Ουκρανία και η Ρωσία, αλλά και σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη.
Ήρθε, ίσως, η ώρα η Ευρώπη να ορθώσει σε όλους το ανάστημα της και με τις αποφάσεις της να δείξει και στις ΗΠΑ ότι δεν μπορεί να μονοπωλούν το ρόλο της δύναμης υπεράσπισης της δημοκρατίας και της ελευθερίας όλων των λαών.
Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την αλλαγή πλεύσης τόσο στις δράσεις της Ευρώπης για τον άμεσο τερματισμό του Ρωσο-ουκρανικού πολέμου, όσο και στην ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης της Ευρώπης.
Μια θετική παράμετρος που προήλθε από τη χθεσινή συνάντηση Σόλτς-Μακρόν είναι ότι οι δυο ηγέτες των ισχυρότερων χωρών της ΕΕ, έκαναν κουβέντα για την ανάγκη να αναπτύξει η Ευρώπη τις δικές τις αμυντικές δυνατότητες ούτως ώστε να είναι σε θέση να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της.
Βέβαια Σολτς και Μακρόν δεν τόλμησαν να «κακολογήσουν» το αμερικοκρατούμενο ΝΑΤΟ, αλλά τουλάχιστον μίλησαν για Ευρωπαϊκή Άμυνα.
Μακάρι να μην μείνουν στα λόγια. Γιατί η Ευρώπη, πράγματι, μπορεί και πρέπει να απεξαρτηθεί από το συγκεκριμένο ΝΑΤΟ που δεν αποτελεί μια ευρωατλαντική συμμαχία, αλλά μια πλήρως ελεγχόμενη από τις ΗΠΑ αμυντική μηχανή.
Και είναι επίσης μια μεγάλη ευκαιρία οι Ευρωπαίοι ηγέτες να καταφέρουν να πετύχουν μια πραγματική ενοποίηση, βάζοντας στην άκρη τα εθνικά συμφέροντα και προτάσσοντας το κοινό ευρωπαϊκό καλό.
