Είτε η υπόσχεση γίνει πράξη είτε όχι -στην περίπτωση που η ΝΔ αναλάβει και πάλι την διακυβέρνηση της χώρας- αυτό που είναι βέβαιο είναι πως οι καλύτεροι μισθοί «εξαϋλώνονται» άμεσα λόγω της ακρίβειας που σαρώνει την ελληνική αγορά.
Αποκαλυπτική είναι άλλωστε η πρόσφατη έκθεση της Eurobank που δημοσιεύεται στο οικονομικό δελτίο της συστημικής τράπεζας στην οποία επισημαίνεται ότι μπορεί το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών να εμφανίζεται αυξημένο το γ΄ τρίμηνο του 2022, ωστόσο ο υψηλός πληθωρισμός και οι υψηλές τιμές δεν επιτρέπουν να έχει θετική επίδραση η αύξηση αυτή. Τουναντίον, όπως επισημαίνει στο οικονομικό της δελτίο η Eurobank το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα συρρικνώθηκε το γ΄ τρίμηνο της περυσινής χρονιάς για δεύτερο διαδοχικό τρίμηνο, αν και ο ρυθμός συρρίκνωσης ήταν σαφώς βραδύτερος.
Το πρόβλημα λοιπόν που πρέπει να λύσει η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν προκύψει από τις επικείμενες εκλογές, είναι να καταφέρει να δώσει λύση στο πρόβλημα της ακρίβειας, πράγμα που αποδεδειγμένα δεν κατάφερε να πράξει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Και μάλιστα, όπως αναφέρει η μελέτη της Eurobank, για το σύνολο του 9μηνου Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2022, το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών ανήλθε στα 102,6 δισ. ευρώ -που ναι μεν ήταν αυξημένο από 96,3 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι κατά 6,5%, και κατά 6,3 δισ. ευρώ-, αλλά η κατανάλωση έφτασε στα 105,6 δισ. ευρώ υπερβαίνοντας το διαθέσιμο εισόδημα, ενώ ταυτόχρονα σημειώθηκε και μείωση στην αποταμίευση στα -3,1 δισ. ευρώ.
Όσα χρήματα δηλαδή κέρδισαν οι πολίτες τα ξόδεψαν όλα για να αγοράσουν αγαθά και υπηρεσίες και μάλιστα δεν τους έφτασαν για τις δαπάνες διαβίωσης τους, με αποτέλεσμα να μειωθούν και οιν αποταμιεύσεις τους.
Και τα στοιχεία αυτά δεν τα λέει η αντιπολίτευση, αλλά έρευνα συστημικής ελληνικής τράπεζας, που μάλλον η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να διαψεύσει.
Καθίσταται λοιπόν σαφές και η κυβερνητική πολιτική απέτυχε παταγωδώς και οι δήθεν σημαντικές αυξήσεις μισθών και μειώσεις φόρων που διαφήμιζε και διαφημίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι έκανε, ήταν μια τρύπα στο νερό.
Ό,τι έμπαινε στη μια τσέπη των εργαζομένων έβγαινε και με το παραπάνω από την άλλη τσέπη, καθώς η κυβερνητική πολιτική για τον περιορισμό του πληθωρισμού και της αισχροκέρδειας εξαντλήθηκε στα «καλάθια» του Άδωνι Γεωργιάδη και στα μεγάλα λόγια περί δήθεν ελέγχων στην αγορά από τους οποίους σύμφωνα με την ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης δεν έβρισκαν σχεδόν ποτέ καμιά παρατυπία ή παρανομία.
Ας αφήσει λοιπόν τις μεγαλόστομες υποσχέσεις και τα «θα» για καλύτερους μισθούς και όσος χρόνος της απομένει ακόμη στην διακυβέρνηση της χώρας ας δράσει για την προστασία του εισοδήματος των καταναλωτών, έστω και αν πρέπει να τα βάλει με ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα.
Στη συνείδηση ακόμη και των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων οπαδών της το ότι «ελεύθερη αγορά δεν σημαίνει και ασύδοτη αγορά» είναι η επικρατούσα άποψη.
