Αλλά δεν είναι μόνο οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν αληθεύουν οι πληροφορίες –και μάλλον αληθεύουν- οσονούπω ο ΣΥΡΙΖΑ θα αρχίσει να κινδυνεύει να χάσει και την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή των Ελλήνων. Και ο εφιάλτης αυτός για τον ΣΥΡΙΖΑ θα αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά αν, όπως λέγεται, τουλάχιστον δέκα από τους σημερινούς βουλευτές του αποχωρήσουν και ιδρύσουν νέα κοινοβουλευτική ομάδα. Τότε θα νοιώθει πίσω του καυτή την ανάσα του ΠΑΣΟΚ.
Οι εξελίξεις αυτές δικαίως θεωρούνται από την πλειοψηφία των πολιτών ως «μάνα εξ ουρανού» για την κυβερνώσα παράταξη της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιατί όχι μόνο κατέχει μια ισχυρότατη πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά βλέπει και την αξιωματική αντιπολίτευση να φθίνει ραγδαία και στις δημοσκοπήσεις και επί του «πεδίου» της Βουλής.
Το ερώτημα είναι αν πράγματι αυτή η νέα πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται είναι προς όφελος της κυβέρνησης.
Η απάντηση είναι όχι. Γιατί όσο και αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και αν θέλει να εμφανίζεται ως πολιτικός χαμηλών τόνων, η πολιτική υπερδύναμη που έχει αποκτήσει συχνά πυκνά τον προδίδει και αναδεικνύει την αλαζονική στάση του απέναντι τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο ΠΑΣΟΚ.
Για παράδειγμα, προχθές, στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας αναφερόμενος στην αντιπολίτευση είπε ότι στο ΣΥΡΙΖΑ μαλώνουν εάν ο αρχηγός τους είναι ο Τραμπ ή ο Μπέπε Γκρίλο, ενώ για το ΠΑΣΟΚ είπε ότι έχει μηδενιστικό λόγο προσδοκώντας να πάρει τη δεύτερη θέση, αγνοώντας ότι η αρνητική πολιτική που μιμούνται δεν είναι ώριμο φρούτο αλλά σάπιο φρούτο, με ξεπερασμένα συνθήματα.
Αρκετές φορές έχει επίσης αναφερθεί με αλαζονικό ύφος στα χαμηλά ποσοστά των κομμάτων της αντιπολίτευσης, λέγοντας ευθέως πλην σαφώς κάτι σαν … εσείς τις μιλάτε με 17% και 12% που πήρατε στις εκλογές, όταν εγώ πήρα 41%.
Η ιστορία έχει δείξει όμως ότι κανένα πολιτικό κόμμα δεν κυβερνά αιωνίως και κανένας πολιτικός ηγέτης δεν βρίσκεται στην ευτυχή θέση να μην έχει για μεγάλο χρονικό διάστημα ικανούς αντιπάλους.
Άλλωστε μια παλαιική έκφραση λέει «ουδείς αναντικατάστατος». Πόσο μάλλον δε όταν πρόκειται για ηγέτες που οι συγκυρίες και όχι οι ικανότητες τους αναδεικνύουν.
Σε κάθε περίπτωση οι τελικοί κριτές είναι οι πολίτες. Και αυτοί μπορεί κάποιες φορές να συγκρίνουν πρόσωπα και κόμματα, αλλά όταν έρχονται τα δύσκολα δρουν και αντιδρούν με γνώμονα την επίλυση των προβλημάτων τους. Και από προβλήματα οι Έλληνες πολίτες άλλο τίποτα.
Το πόσο εύκολο είναι να περάσει κανείς από τις επευφημίες στο ανάθεμα η ιστορία το έχει πολλάκις καταγράψει.
ΥΓ1. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες ήταν από τους «φανατικότερους» ψηφοφόρους της ΝΔ στις τελευταίες εκλογές. Τώρα αναθεματίζουν.
ΥΓ2. Η ακρίβεια εξαθλιώνει τους πολίτες αλλά απειλεί και την κυβέρνηση.
ΥΓ3. Στην Αργεντινή τις εκλογές κέρδισε ένας αυτοαποκαλούμενος «αναρχοκαπιταλιστής» όχι γιατί συγκρίθηκε με τον αντίπαλο του και κρίθηκε καλύτερος, αλλά γιατί ο λαός της χώρας δεν είχε πλέον να χάσει τίποτα.
