Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προχθές, στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, όποτε άκουγε σκληρή κριτική από τους βουλευτές του κόμματος, πάθαινε αμνησία για το 28% των ευρωεκλογών και θυμόταν μόνο το 41% των εθνικών εκλογών.
Μάλιστα πολλάκις έδειξε εμφανώς τον εκνευρισμό του, με χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του βουλευτή Μάριου Σαλμά που σχολιάζοντας την τοποθέτηση του πρωθυπουργού ότι η ΝΔ δεν πάει ούτε στο κέντρο, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, αλλά μπροστά , σχολίασε;
«Δεν ξέρω τι σημαίνει το μπροστά. Είμαστε με τους πολλούς ή τους λίγους; Χτυπήσατε τη φοροδιαφυγή στα πετρέλαια; Κάνατε τίποτα για τους πολλούς; Τους λίγους ή πολλούς; Για παράδειγμα, πατάξαμε τα υπερκέρδη στα καύσιμα; Επιμείνατε στον γάμο ομοφύλων χωρίς να πείτε ποιος σας το ζήτησε. Κάνετε πολιτική με πέντε συνεργάτες σας. Δεν έχω τίποτα με τους υπουργούς γιατί το επιτελικό κράτος είστε εσείς με πέντε συνεργάτες σας που τους στέλνετε έτοιμα τα νομοσχέδια».
Ο Μητσοτάκης αντέδρασε λέγοντας ότι «δεν δέχομαι υπόνοιες ότι αυτή η κυβέρνηση στήριξε τους λίγους. Δεν πήραμε 41% επειδή στηρίξαμε τους λίγους. Στηρίζουμε τους πολλούς».
Όπως είπαμε το 28% των ευρωεκλογών ο πρωθυπουργός το έχει βάλει στο χρονοντούλαπο. Έτσι πάντως δείχνει ότι το μήνυμα δεν το έλαβε.
Όπως το μήνυμα δεν το έλαβε, ο αντιπρόεδρος του στη ΝΔ και ο τσάρος της Οικονομίας στην κυβέρνηση Κωστής Χατζηδάκης.
Μιλώντας, χθες, στο Οικονομικό Επιμελητήριο ο κ. Χατζηδάκης υπεραμύνθηκε των επιλογών της κυβέρνησης για λιτότητα αναμασώντας τις φτηνές δικαιολογίες περί δημοσιονομικής σταθερότητας και δικαιώνοντας έτσι τον βουλευτή Μάριο Σαλμά για τη σκληρή κριτική του σε ότι έχει να κάνει με τους λίγους που «φροντίζει» η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τους πολλούς που αδικεί και καταδικάζει σε ανέχεια.
Μεταξύ άλλων ο υπουργός Οικονομικών έκανε και κάποια φιλολογικά ερωτήματα, όπως:
-Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι μπορεί η χώρα ξοδεύει διαρκώς περισσότερα από όσα εισπράττει;
-Υπάρχει κανείς που να πιστεύει πρέπει να αυξήσουμε και πάλι τον δανεισμό για να εξυπηρετούμε ένα διαρκώς διογκούμενο δημόσιο χρέος;
-Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι μπορούμε να πετύχουμε υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης χωρίς να αυξήσουμε την παραγωγικότητά μας;
-Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι αυτό μπορεί να το πετύχουμε χωρίς παραγωγικές επενδύσεις;
Και μόνο με τις τοποθετήσεις του αυτές ο κος Χατζηδάκης αποδεικνύει ότι το μήνυμα της κάλπης δεν το έλαβε.
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι ότι η χώρα δεν εισπράττει όσα πρέπει (προκλητικές φοροαπαλλαγές στους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους) και όσα εισπράττει τα εισπράττει από τους μη έχοντες (εργαζόμενους, συνταξιούχους και μικρομεσαίους).
Η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα είναι πως είτε με δανεισμό είτε χωρίς δανεισμό οι δαπάνες για κοινωνικούς σκοπούς και κυρίως για την αναβάθμιση της χωλαίνουσας δημόσιας υγείας και της υπό διωγμό δημόσιας παιδείας είναι αναγκαίες σε μια χώρα που η κοινωνική συνοχή βάλλεται από τις ανισότητες.
Η απάντηση στο τρίτο ερώτημα είναι ότι η αύξηση της παραγωγικότητας δεν εξαντλείται σε αντεργατικά μέτρα, στην αύξηση του ωραρίου των εργαζομένων, στην καθήλωση των μισθών και των ημερομισθίων (είμαστε ουραγοί στην ΕΕ μαζί με τη Βουλγαρία), απλά και μόνο για να κερδίζουν οι ολιγάρχες.
Και τέλος η απάντηση το τέταρτο ερώτημα είναι για ποιες παραγωγικές επενδύσεις μιλάει ο κος Χατζηδάκης, όταν σχεδόν το 50% των άμεσων ξένων επενδύσεων τα χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν σε ακίνητα; Και ακόμη χειρότερα ‘όταν τα οφέλη από τις όποιες επενδύσεις δεν διαχέονται στην κοινωνία αλλά καταλήγουν στις τσέπες των λίγων;
Το μήνυμα ΔΕΝ ελήφθη.
