Επί της ουσίας απολύτως τίποτε ουσιώδες δεν λέχθηκε ούτε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ούτε από τους υπουργούς του, για το πως θα λυθεί το πρόβλημα της ακρίβειας που πλέον έχει αναδειχθεί σε γόρδιο δεσμό για την κυβέρνηση και σε εφιάλτη για τους καταναλωτές.
Το εξοργιστικό είναι πως ο πρωθυπουργός αρνείται να παραδεχτεί το μέγεθος του προβλήματος και επιχειρεί ανεπιτυχώς τα τελευταία χρόνια να το υποβαθμίσει. Μάλιστα, χθες, στην εισήγηση του στο υπουργικό συμβούλιο έφθασε μέχρι του σημείου να ισχυριστεί ότι η αντιπολίτευση χτίζει αρνητικό κλίμα για την ακρίβεια την στιγμή που ο πληθωρισμός υποχωρεί. Αυτό βλέπει ο πρωθυπουργός. Πτώση του πληθωρισμού όταν οι τιμές καλπάζουν και τα εισοδήματα ροκανίζονται.
Για παρεμβάσεις στην αγορά και για μέτρα ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής ούτε λόγος. Ανούσιες υποσχέσεις μόνο του τύπου ότι «η κυβέρνηση με πολλά καθημερινά βήματα υλοποιεί ένα σχέδιο τετραετίας και όλα τα βήματα που γίνονται τελικά θα οδηγήσουν σε μεγάλα άλματα, σε μεγάλες αλλαγές προς όφελος των πολιτών».
Με τις αερολογίες, όμως η ζωή των πολιτών δεν βελτιώνεται, ούτε λέει τίποτα στους πολίτες η δήλωση του κ. Μητσοτάκη πως «κεντρικός στόχος αλλά και η καλύτερη απάντηση στην ακρίβεια είναι οι μόνιμες αυξήσεις στο εισόδημα».
Γιατί τέτοιες αυξήσεις δεν έγιναν ούτε πρόκειται να γίνουν με τις πολιτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Είναι άξιο αναφοράς δε, ένα δημοσίευμα της «Ροδιακής» τοπικής εφημερίδας της Ρόδου, την ίδια μέρα με τις ανέξοδες υποσχέσεις του πρωθυπουργού που αναδεικνύει το μείζον πρόβλημα της ακρίβειας των ενοικίων σε συνάρτηση με τους εξευτελιστικούς μισθούς των εκπαιδευτικών.
Η «Ροδιακή» ανέδειξε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενός δασκάλου ο οποίες ανέφερε: «Είμαι δάσκαλος του Δημοτικού Γενναδίου από πέρυσι αλλά και φέτος, αναζητώ γκαρσονιέρα για ενοικίαση στο Γεννάδι μέχρι 300 ευρώ τον μήνα. Είναι ντροπή να κοιμάμαι στο αυτοκίνητο διότι μου ζητάνε 400 ευρώ για ένα στούντιο και αδυνατώ να δίνω τόσα λεφτά για ένα σπίτι».
Αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία ο κύριος Μητσοτάκης δεν θέλει να δει και να παραδεχτεί. Πως καλείται ένας δάσκαλος που μορφώνει τα παιδιά μας να πληρώσει πάνω από το μισό του μισθό για λίγα τετραγωνικά στέγης. Γιατί ένας νεοδιόριστος δάσκαλος τόσα παίρνε,ι 750-800 ευρώ. Και ο δάσκαλος της Ρόδου που έκανε την ανάρτηση μπορεί ειρωνικά να πει κάποιος ότι ήταν και τυχερός που του ζητούσαν 400 ευρώ ενοίκιο. Γιατί στα περισσότερα νησιά και γενικότερα στις τουριστικές περιοχές οι τιμές των ενοικίων για μια γκαρσονιέρα συνήθως είναι πάνω από 600 ευρώ.
Και δυστυχώς την κατάσταση αυτή δεν την αντιμετωπίζουν μόνο οι εκπαιδευτικοί, αλλά και όλοι οι άλλοι οι εργαζόμενοι, γιατροί, αστυνομικοί, λιμενικοί, πυροσβέστες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι που τοποθετούνται και εργάζονται στα νησιά και τις τουριστικές περιοχές, όπου το πρόβλημα στέγασης είναι οξυμένο.
Όλοι αυτοί, αλλά γενικότερα στο σύνολο τους οι Έλληνες δεν μπορούν να περιμένουν άλλο πότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αντιληφθεί το πρόβλημα της ακρίβειας για να το λύσει. Ούτε βέβαια τους καλύπτει η πρωθυπουργική δήλωση για μεγάλα άλματα σε βάθος τετραετίας. Μέχρι τότε πραγματικά ποιος ζει και ποιος πεθαίνει που λέει και η λαϊκή παροιμία.
