Ακόμη και στην περίπτωση πολέμου, όπως αποδεικνύεται η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αλλάζει τις συνήθειες της και εξακολουθεί να πορεύεται με το γνωστό της βήμα … της χελώνας, την ώρα που οι εξελίξεις πλέον έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο της.
Μετά και τις ξεκάθαρες τοποθετήσεις του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ που αναλαμβάνει καθήκοντα σε ένα μήνα, πως στόχος του είναι να τελειώσει άμεσα ο πόλεμος στην Ουκρανία, αλλά και πως δεν προτίθεται να συνεχίσει να στηρίζει στρατιωτικά το Κίεβο, οι ηγέτες της Ευρώπης καλούνται να αποφασίσουν τι θα πράξουν στο άμεσο μέλλον.
Και η απάντηση στο ερώτημα είναι επιτακτική, καθώς ακόμη και ο ίδιος ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι παραδέχεται χωρίς καμία περιστροφή πως η χώρα του δεν μπορεί να ανακτήσει τα εδάφη που έχουν κατακτήσει οι Ρώσοι στην Κριμαία και στην Ανατολή Ουκρανία.
Τελευταία ελπίδα του Ζελένσκι για συνέχιση της βοήθειας προς τη χώρα του είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες να συμφωνήσουν ότι δεν πρόκειται να αποδεχτούν τους όρους του Πούτιν για κατάπαυση του πυρός. Αν όμως συμβεί αυτό, δηλαδή με ευθύνη των Ευρωπαίων ναυαγήσει κάθε προσπάθεια να καθίσει ο Ρώσος πρόεδρος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τότε πρέπει να θεωρείται βέβαιη η αντίδραση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Στην υποθετική περίπτωση -η οποία πάντως φαίνεται να έχει πέσει στο τραπέζι- που οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να συνεχίσουν μόνοι τους, χωρίς αμερικανική βοήθεια την στήριξη της Ουκρανίας και ιδιαίτερα με την αποστολή στρατευμάτων στη χώρα, τότε τα προβλήματα θα μεγεθυνθούν, καθώς είναι γνωστή η ένδυα των ευρωπαϊκών χωρών σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, όσο και γιατί οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν επιθυμούν την διαιώνιση ενός πολέμου που τον «πληρώνουν» οικονομικά οι ίδιοι.
Με την πολιτική κατάσταση, πάντως, που επικρατεί αυτή την περίοδο στην Ευρώπη μια απόφαση για γενναία στήριξη της Ουκρανίας από την Ευρώπη, μάλλον δεν είναι εφικτή.
Ο πλέον πιστός σύμμαχος του Ζελέσκι, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν βρίσκεται σε δεινή πολιτική θέση, αναγκασμένος να αλλάζει συνέχεια πρωθυπουργός και με την πλειοψηφία του γαλλικού λαού απέναντι του.
Στην Γερμανία μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης Σολτς κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πότε θα επέλθει πολιτική σταθερότητα εν όψει των πρόωρων εκλογών και πως η νέα κυβέρνηση -κατά πάσα πιθανότητα συμμαχική- θα ρίξει άμεσα το βάρος της στην Ουκρανία.
Και ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά τον Ζελένσκι που γνωρίζει ότι κάθε μέρα «καθυστέρησης» αποστολής νέας βοήθειας στην Ουκρανίας από την Ευρώπη είναι καταστροφική.
Σε κάθε περίπτωση ο τρόπος που διαχειρίστηκαν την κατάσταση οι Ευρωπαίοι ηγέτες – παρασυρόμενοι, η αλήθεια είναι, από την ηγεσία του ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση Μπάιντεν- αποδείχτηκε λανθασμένος και τώρα καλούνται να σώσουν την τιμή της Ευρώπης, αλλά και την ίδια την Ουκρανία, κάτω από συνθήκες εξαιρετικά δυσμενείς, με τις πιθανότητες να είναι από ελάχιστες έως μηδενικές.
ΥΓ. Και για να δούμε λίγο τα δικά μας. Από δημοσκόπηση της MRB προέκυψε πως οι Έλληνες πολίτες θαυμάζουν τον Πούτιν και τον Τραμπ, ενώ αντίθετα ρίχνουν «μαύρο» σε Ζελένσκι και Μπάιντεν. Λέει τίποτα αυτό στην κυβέρνηση Μητσοτάκη;
