Κάθε νέα πολιτική περίοδος ξεκινά μετά το καλοκαίρι, αρχές Σεπτέμβρη, με κομβικό σημείο τη ΔΕΘ. Φέτος, είχαμε το περίεργο φαινόμενο η κυβέρνηση να μην εξαργυρώνει τη μεγάλη της διπλή εκλογική νίκη, αλλά να βρίσκεται υπό πίεση με το "καλημέρα", με αρνητική απόδοση στις πυρκαγιές και το χουλιγκανισμό, σε εκδήλωση φαινομένων αποσυντονισμού και αλαζονείας κοκ, ενώ είναι σαφές πως το πολιτικό κλίμα θα επηρεάσει και η "σφικτή" οικονομική πολιτική, παράλληλα με τη συνεχιζόμενη ακρίβεια.

Οι επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές αναμένεται να αποτελέσουν μια "ανάσα" για το Μαξίμου, ωστόσο σημείο κλειδί για τις μετέπειτα εξελίξεις αποτελούν οι ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024.

Παραδοσιακά στις ευρωεκλογές επικρατεί η παραδοσιακή ψήφος, με ισχυρή πιθανότητα οι ψηφοφόροι να θελήσουν να αποστείλουν κάποιο πολιτικό μήνυμα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αμφισβητώντας την παντοκρατορία του. Αυτό ακριβώς επιδιώκει να αποφύγει ο πρωθυπουργός, καθώς ναι μεν από τις ευρωεκλογές έως το τέλος της τετραετίας απομένουν τρία χρόνια, χωρίς μάλιστα να υπάρχει άλλη εκλογική αναμέτρηση, όμως το διάστημα είναι μεγάλο και ουδείς μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί.

Την ίδια στιγμή, στις ευρωεκλογές θα κριθεί όχι μόνο ο (η) νέος (νέα) ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει ξανά κυβερνητική προοπτική.

Πολύ περισσότερο καθώς το ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει να επωφελείται από την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ και να αποκτήσει τη δική του δυναμική.

Κινητικότητα παρατηρείται και στο χώρο της άκρας δεξιάς, καθώς οι "Σπαρτιάτες" δείχνουν να οδηγούνται σε διάλυση, ενώ και τα άλλα κόμματα του χώρου δεν δείχνουν ικανά να κυριαρχήσουν, ακόμα και να συντηρήσουν τις δυνάμεις τους. Το πού οδηγείται η κατάσταση θα έχουμε ένα πρώτο δείγμα στις ευρωεκλογές...