Σε αγώνα δρόμου έχει επιδοθεί η κυβέρνηση, και ιδιαίτερα ο Κ. Μητσοτάκης, να αποδείξει ότι είναι μια «πράσινη» κυβέρνηση, που συμβαδίζει με την παγκόσμια ανάγκη αποτροπής της κλιματικής αλλαγής και τη μετάβαση σε μια οικονομία μηδενικού ανθρακικού αποτυπώματος το 2050. Μόνο που εδώ και δυόμισι χρόνια που η Ν.Δ. είναι στη διακυβέρνηση της χώρας άλλες είναι οι διακηρύξεις της, άλλες οι πρακτικές και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές. Άλλες οι δηλώσεις του πρωθυπουργού στο εξωτερικό και τα διεθνή forum, με αποκορύφωμα την COP26, και άλλα, τελικά, εφαρμόζονται στη χώρα. Η συνοπτική υπενθύμιση των κυβερνητικών «επιτευγμάτων» είναι χαρακτηριστική:

* Απολιγνιτιποίηση: Ξέχασε ο κύριος Μητσοτάκης να μας εξηγήσει ότι η εσπευσμένη απολιγνιτοποίση, έτσι, χωρίς ορθολογικό σχεδιασμό, μέχρι το 2028 (παλιότερα υποσχόταν μέχρι το 2025!) μετέτρεψε την Ελλάδα σε πρωταθλητή ακρίβειας και πρωταθλητή στο κόστος ηλεκτρικής ενέργειας.

* Εξάρτηση από το φυσικό αέριο: Ξέχασε ο κύριος Μητσοτάκης να μας εξηγήσει πώς η στροφή στο φυσικό αέριο (μεθάνιο) και η σχεδόν αποκλειστική χρήση στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργεια (άνω του 55%) βοηθάει στην απανθρακοποίηση, τη στροφή στις ΑΠΕ, αλλά και πώς συμβαδίζει με την προσπάθεια για περιορισμό εκπομπών μεθανίου (άρα και της χρήσης του) μέχρι το 2030, όπως συμφωνήθηκε.

* Αποψίλωση δασών: Στην COP26 συμφωνήθηκε ο τερματισμός της αποψίλωσης των δασών έως το 2030. Πώς συμβαδίζει η κατάσταση στην Ελλάδα μετά το καταστροφικό καλοκαίρι, οπότε κατακάηκαν πάνω από 1.300.000 στρέμματα δάσους και καλλιεργειών;

* Προστασία της βιοποικιλότητας και του θαλάσσιου περιβάλλοντος: Άραγε πώς συμβαδίζουν οι εξαγγελίες του κυρίου Μητσοτάκη, τόσο στην ομιλία του στη Μασσαλία όσο και στη Γλασκώβη, με την ουσιαστική κατάργηση των ΦΔΠΠ, τη μειωμένη προστασία περιοχών Natura και τη συνεχιζόμενη και παρατεταμένη καθυστέρηση της επικύρωσης των διεθνών συμβάσεων και πρωτοκόλλων για την προστασία της Μεσογείου;

* Αναδασώσεις: Το σχέδιο της κυβέρνησης περιλαμβάνει αναδασώσεις που «θα υλοποιηθούν συνολικά σε 165.000 στρέμματα, σε αρκετά υποβαθμισμένα δασικά οικοσυστήματα σε όλη τη χώρα». Το σχέδιο καλύπτει μόλις το 15% των φετινών καμένων εκτάσεων (1.300.000 στρέμματα) και κρίνεται ανεπαρκές.

* Ταμείο ανάκαμψης: Οι πόροι του ταμείου ανάκαμψης πρέπει να ανασχεδιαστούν ώστε όχι μόνο να καλύπτουν την πλήρη ανάκαμψη των περιοχών που επλήγησαν, αλλά και να καλύψουν την αναγέννηση του φυσικού περιβάλλοντος.

* Κλιματικός νόμος: Η πρόσφατη κυβερνητική εξαγγελία περί κλιματικού νόμου πώς συμβαδίζει με την πραγματικότητα, αφού προωθεί τη συνεχιζόμενη εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα με την υποκατάσταση λιγνίτη από το φυσικό αέριο εξυπηρετώντας τέσσερις-πέντε «μεγάλους»;

Ορατή πλέον καθίσταται η ανάγκη για την εκπόνηση ενός δίκαιου και φιλόδοξου κλιματικού νόμου. Ενός νόμου που θα συμβάλει στη διατήρηση ενός ζωντανού και κλιματικά ανθεκτικού πλανήτη. Ενός νόμου που θα διαχέει τη διάσταση της κλιματικής αλλαγής σε όλους τους τομείς δραστηριοτήτων και θα εξασφαλίζει τη βιώσιμη ανάπτυξη και ανθεκτικότητα στην οικονομία, την αγροτική ανάπτυξη, στις υποδομές, μέχρι και στις πολιτικές διασφάλισης της υγείας και των πολιτικών μετανάστευσης. Ενός κλιματικού νόμου που θα διασφαλίζει και θα συγκεκριμενοποιεί τις προσπάθειες για μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ανθεκτικές πόλεις και αναγέννηση της παραγωγής. Ενός νόμου που θα προστατεύει επαρκώς το φυσικό περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα. Ενός νόμου που θα συμβαδίζει με τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ και θα εξασφαλίζει την πορεία προς το μέλλον.

Το πρόσφατο σχέδιο κλιματικού νόμου, που διθυραμβικά εξαγγέλθηκε από τον αρμόδιο υπουργό ΥΠΕΝ Κ. Σκρέκα, κινείται στο πλαίσιο των από την Ε.Ε. προσδιορισμένων κλιματικών στόχων για το 2030 και 2050. Είναι αμφίβολο επιστημονικά αν οι στόχοι αυτοί υπηρετούν το μείζον, δηλαδή να μην ξεπεράσουμε τους 1,5 βαθμούς αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη στο τέλος του αιώνα. Άλλωστε, η Αριστερά πρότεινε στην Ε.Ε. οι στόχοι να είναι πιο φιλόδοξοι και το 55% μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου το 2030 να είναι τουλάχιστον 70%. Το εν λόγω σχέδιο κλιματικού νόμου περιλαμβάνει τομεακές πολιτικές και εξαγγελίες, απουσιάζουν όμως η κοινωνία και η κλιματική δικαιοσύνη, ώστε η πράσινη μετάβαση να συμπαρασύρει όλους. Ο κλιματικός νόμος, πριν κατατεθεί στο Κοινοβούλιο για επεξεργασία και ψήφιση, πρέπει να τύχει ευρείας διαβούλευσης με κοινωνικούς, επιστημονικούς και πολιτικούς φορείς. Να γίνει δηλαδή υπόθεση της κοινωνίας.

* Άρθρο της Χαρά Καφαντάρη βουλευτή Δυτικής Αθήνας Αναπλ. τομεάρχης Πολιτικής Προστασίας ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που δημοσιεύτηκε 20.11.2021 στην εφημερίδα Αυγή