Αυτή τη φορά οι αποφάσεις δεν αφορούσαν την πολεμοχαρή Ρωσία του Πούτιν, αλλά τον οικονομικό γίγαντα της Κίνας -έστω και αν κάποιοι αμφισβητούν τον χαρακτηρισμό γίγαντας- που κατά κοινή παραδοχή αποτελεί τον Νο 1 εχθρό των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.
H Ομάδα G7, λοιπόν αποφάσισε να αντεπιτεθεί για να πλήξει τον οικονομικό επεκτατισμό της Κίνας, ανακοινώνοντας ένα πρόγραμμα-μαμούθ επενδύσεων 600 δισ. δολαρίων ανά την υφήλιο σε απάντηση του νέου Δρόμου του Μεταξιού που έχει ξεκινήσει η Κίνα, κάνοντας και αυτή τεράστιες επενδύσεις σε αναπτυσσόμενες χώρες ανά τον πλανήτη.
Ο οικονομικός πόλεμος που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια τώρα περνάει σε νέα σκληρή φάση, με τον «πλανητάρχη» Τζο Μπάιντεν να δηλώνει ευθαρσώς ότι οι επενδύσεις αυτές γίνονται για να μην επικρατήσουν οι Κινέζοι.
Έτσι, μια απόφαση που θα μπορούσε να είναι άκρως ευεργετική, ιδιαίτερα για τις φτωχές χώρες, αφού με τις επενδύσεις αυτές θα μπορούσαν να ελαφρύνουν τη δυστυχία τους, μετατρέπεται αυτόματα σε μια επιθετική κίνηση, σε ένα αγώνα με στόχο την επιβολή οικονομικής εξουσίας στον πλανήτη.
Μια εξέλιξη, που αν μη τι άλλο, έχει μεγάλο ρίσκο αφού πλέον στην γη επικρατούν απ’ άκρη σε άκρη πόλεμοι, είτε οικονομικοί είτε επί του πεδίου.
Και για τους απλούς πολίτες σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου το ερώτημα που ευλόγως πλανάται και ενίοτε διατυπώνεται είναι γιατί πρέπει να υπάρχουν συγκρούσεις και πόλεμοι με θύματα είτε από σφαίρες και πυραύλους , είτε από φτώχεια και πείνα.
Γιατί «εμείς» οι πολιτισμένοι και δημοκρατικοί Δυτικοί θα πρέπει να καταστρατηγούμε τις «αρχές» μας για υγιή ανταγωνισμό και οικονομική ανάπτυξη με στόχο την ευμάρεια αλλά και την κοινωνική συνοχή και να δρούμε με γνώμονα τα «κακά» του καπιταλισμού για ανεξέλεγκτο πλουτισμό των ελαχίστων με οποιοδήποτε τίμημα σε βάρος των πολλών και αδύναμων, ακόμη και «δικών» μας και όχι μόνο «εχθρών» εκτός της σφαίρας επιρροής μας;
Μήπως ήρθε η ώρα για μια βαθιά «ενδοσκόπηση» και αλλαγή πορείας;
Μήπως οι ΗΠΑ και οι πολιτικοί ταγοί της, αντί να εκτοξεύουν κατηγορίες προς πάσα κατεύθυνση, θα πρέπει να κοιτάξουν την προηγούμενη καταστροφική διακυβέρνηση του Ντόναλντ Τραπ και ότι αυτός πρέσβευε και πρεσβεύει;
Να δουν κατάματα την τραγική επιστροφή της χώρας των μεγάλων ευκαιριών» -επί ηγεσίας του Δημοκρατικού Μπάιντεν- στο σκοταδισμό του Μεσαίωνα με την απαγόρευση των αμβλώσεων, με τις καθημερινές δολοφονίες και τους μαζικούς θανάτους εξαιτίας της ελεύθερης οπλοκατοχής, των άγριων και πολλάκις ατιμώρητων ρατσιστικών εγκλημάτων;
Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν αναγνωρίζουν σε ολόκληρο των πλανήτη ότι ο Πούτιν δρα εγκληματικά στην Ουκρανία ή που δεν αναγνωρίζουν ότι στην Κίνα δεν υπάρχουν ατομικές ελευθερίες και τεράστιες ανισότητες.
Αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι «κακοί» βρίσκονται μόνο εκεί. Υπάρχουν και στη Δύση.
Και αν οι «Αμερικάνοι φίλοι» μας εθελοτυφλούν, εμείς οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να κάτι να κάνουμε…
