Έτσι, αναλογίζομαι ότι τουλάχιστον από το 2010 ξεκίνησε, σε συνεννόηση με τους εκπρόσωπους των μηχανοδηγών και της συνδικαλιστικής τους οργάνωσης της ΠΕΠΕ-ΟΣΕ μια περίοδος έντονων διαμαρτυριών (εξώδικα, απεργίες) για τα ζητήματα ασφάλειας της σιδηροδρομικής γραμμής: Φωτοσήμανση (κυρίως), πεζοί στη γραμμή, κακό σιδηροδρομικό υλικό, πτώση αντικειμένων κλπ. Πλην, όμως, κυριαρχεί μια σχετική ηρεμία και βραδύτητα στη λήψη αποφάσεων και στην εκτέλεση των αναγκαίων έργων. Και κυρίως, επιλέγεται να αντιμετωπίζονται οι διαμαρτυρόμενοι συνδικαλιστές σαν γκρινιάρηδες, στην καλύτερη περίπτωση, ή σαν αντιπολιτευόμενοι εγκάθετοι, στην χειρότερη.

Δυστυχώς, όμως το ψέμα δεν πάει μακριά. Το κακό πάντα καραδοκεί και πάντα θα παραμονεύει. Τα ξόρκια δεν ωφελούν. Με τη ασφάλεια δεν μπορείς να παίζεις. Ούτε οι άνθρωποι είναι τέλειοι. Εκεί λοιπόν βρίσκεται η τεχνολογία για να καλύψει την ανθρώπινη αβελτηρία. Αρκεί να θέλεις να τη χρησιμοποιήσεις.

Λυπάμαι, δεν υπάρχει ούτε καλός θεός, ούτε θεός της Ελλάδας. Δεν υπάρχει κακιά στιγμή. Υπάρχει μόνο αίσθημα ευθύνης και διάθεση για δουλειά και οργάνωση. Αρκεί οι άνθρωποι που τοποθετούνται σε θέσεις ευθύνης να αντιλαμβάνονται το μέγεθός της. Αρκεί οι διαχρονικά κυβερνώντες να τοποθετούν πρόσωπα όχι με βάση την κομματική πίστη, αλλά με βάση την ικανότητα. Και αυτό το τελευταίο μπορεί να συμβαίνει αρκετές φορές, αλλά δεν συμβαίνει πάντα. Όμως, αυτές οι περιπτώσεις είναι που εγκυμονούν τις επικίνδυνες καταστάσεις και την κακιά στιγμή, την οποία δεν μπόρεσαν να έχουν φροντίσει να αποτραπεί.

Η Ελλάδα πλήρωσε βαρύ το τίμημα του εφησυχασμού την περίοδο πριν το 2010. Θα έπρεπε τα παθήματα να γίνουν μαθήματα. Η υπευθυνότητα, η συναίνεση και η διαχείριση των δημόσιων υποδομών θα έπρεπε να είναι χωρίς ψεγάδι. Ελεγκτικοί αδιάβλητοι μηχανισμοί των ιδιωτικοποιημένων δομών, περιορισμός των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, συνεργασία με τους εκπροσώπους των εργαζομένων όφειλαν να κυριαρχούν και να δίνουν το στίγμα. Χωρίς παρεμβάσεις, με ύψιστη φροντίδα το δημόσιο συμφέρον.

Ας ελπίσουμε ότι το χθεσινό τραγικό συμβάν θα αποτελέσει μια ευκαιρία για αφύπνιση. Αν και θα το επιθυμούσαμε, δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι για κάτι τέτοιο…

Ο Κώστας Δ. Παπαδημητρίου είναι Ομότιμος Καθηγητής Εργατικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ-Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από το K-Report)