Αλλά αυτά που είπε είναι μάλλον ακούστηκαν μπερδεμένα.
Όπως αναμενόταν υπεραμύνθηκε της απόφασης του να απέχει η χώρα μας από το ψήφισμα του ΟΗΕ για να κηρυχθεί αμέσως «ανθρωπιστική εκεχειρία» στον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας και αρνήθηκε τις κατηγορίες που του αποδίδει η αντιπολίτευση για ξεκάθαρη στάση υπέρ του Ισραήλ.
Στη συζήτηση του, όμως, με τον Φουκουγιάμα τον διαπρεπή Αμερικανό, ιαπωνικής καταγωγής, πολιτικό επιστήμονα και μελετητής διεθνών σχέσεων, ο Έλληνας πρωθυπουργός κατήγγειλε τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν, λέγοντας πως «ο Ταγίπ Ερντογάν είναι στη λάθος πλευρά της ιστορίας όταν αρνείται να καταδικάσει τη στάση της Χαμάς».
Και ο ίδιος πριν μερικές ημέρες επί της ουσίας με την αποχή της Ελλάδας από το ψήφισμα του ΟΗΕ είχε αρνηθεί να στηλιτεύσει την στάση του Ισραήλ από την επίθεση του οποίου έχουν χάσει τη ζωή τους χιλιάδες Παλαιστίνιοι στη Γάζα που σίγουρα δεν ήταν οπαδοί της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς.
Μήπως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι και αυτός στη λάθος πλευρά της ιστορίας;
Αυτό θα το κρίνει η ίδια η ιστορία.
Ωστόσο από τη συζήτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Φράνσις Φουκουγιάμα προέκυψε και ένα ακόμη ζήτημα. Πως είναι δυνατόν ο Έλληνας πρωθυπουργός να θεωρεί ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε «θετικό μομέντουμ» το οποίο πρέπει να διατηρηθεί.
Δεν άκουσε τις δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος αναφέρθηκε στην απώλεια των οθωμανικών εδαφών ενθυμούμενος τη Θεσσαλονίκη -και πόλεις της Βόρειας Μακεδονίας, της Συρίας, του Ιράκ και της Παλαιστίνης-, κάνοντας λόγο για τη «γεωγραφία της καρδιάς του» από τα Βαλκάνια και την Παλαιστίνη μέχρι την Αφρική;
Αυτό θεωρεί «θετικό μομέντουμ» ο πρωθυπουργός της χώρας μας; Πως ο Ερντογάν θέτει ακόμη και ζήτημα Θεσσαλονίκης;
Το σίγουρο είναι ότι με τον Τούρκο Πρόεδρο αλλά και γενικότερα με την πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία, είναι υπεραισιόδοξο έως ουτοπικό να μιλάει κανείς για «θετικό μομέντουμ».
Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι οι διπλωματικές σχέσεις μας με την γείτονα χώρα πρέπει να διακοπούν ούτε και να σταματήσει η προσπάθεια επίλυσης του ενός και μοναδικού ζητήματος που έχουμε , αυτό της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Αλλά να μην θεωρούμε και το μομέντουμ θετικό.
Στα της Μέσης ανατολής και πάλι. Με την σωστή πλευρά της ιστορίας θα είναι αυτοί που υποστηρίζουν όχι μόνο με τα λόγια, αλλά και με τι πράξεις τους ότι επιζητούν χωρίς σκοπιμότητες το τέλος του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας και επιδιώκουν την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους με παράλληλη πλήρη αναγνώριση από πλευράς Παλαιστινίων του Κράτους του Ισραήλ και την καταδίκη της τρομοκρατικής Χαμάς.
