Ο πελάτης λοιπόν εξέφρασε τα έντονα παράπονα του στον επιχειρηματία γιατί του γνωστοποίησε πως από τη φετινή τουριστική περίοδο οι ξαπλώστρες και οι ομπρέλες πλέον χρεώνονται, ενώ μέχρι τώρα ο πελάτης καθόταν χωρίς χρέωση με μοναδική υποχρέωση να παραγγείλει καφέ ή αναψυκτικά.
Η κουβέντα ήταν «φιλικά» έντονη όταν ξεκίνησε, -προφανώς επιχειρηματίας και πελάτης ήταν παλιοί γνώριμοι- αλλά όταν δόθηκαν οι κατάλληλες εξηγήσεις από τον επιχειρηματία οι τόνοι μεταξύ τους έπεσαν και το «ανάθεμα» ρίχτηκε στην δημοτική αρχή.
Ο δήμαρχος λοιπόν της παραθαλάσσιας κωμόπολης αποφάσισε να τριπλασιάσει την τιμή/η εκκίνησης για την παραχώρηση προς ενοικίαση της παραλίας που μέχρι τώρα ο επιχειρηματίας εκμεταλλευόταν τοποθετώντας τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες κυρίως για «κράχτη», προκειμένου να δουλέψει η καντίνα του με τους καφέδες και τα αναψυκτικά.
Μια απόφαση της δημοτικής αρχής που, όπως άκουσα τον επιχειρηματία να εξηγεί στον πελάτη του, τελικά θεωρεί πως θα αποβεί σε βάρος του. Γιατί στην εποχή της εξοντωτικής ακρίβειας και των χαμηλών αμοιβών που βιώνει η ελληνική κοινωνία, σε μια περιοχή που δουλεύει κυρίως με Έλληνες τουρίστες, είναι αδύνατον μια οικογένεια να πληρώνει 20 ή και παραπάνω ευρώ για να ενοικιάσει ξαπλώστρες και επιπλέον να πληρώνει για καφέδες και αναψυκτικά άλλα τόσα.
Τι θα πράξει λοιπόν; Απλά δεν θα επιλέξει να ενοικιάσει ξαπλώστρες και αν αυτό συμβεί ενδεχομένως δεν θα αγοράσει ούτε καν καφέδες και αναψυκτικά από την επιχείρηση εκμετάλλευσης της παραλίας.
Και χαμένοι θα είναι τελικά όλοι. Και ο επιχειρηματίας που δεν θα καταφέρει λόγω ακρίβειας να πουλήσει τις «υπηρεσίες» και τα προϊόντα του και ο καταναλωτής που δεν θα εξυπηρετηθεί με κάποιες «πολυτελείς» υπηρεσίες και σε τελικά έστω και μεσομακροπρόθεσμα και ο Δήμος, καθώς την επόμενη χρονιά, αν συνεχίσει την ίδια τακτική της υπερχρέωσης, θα δει να αποβαίνουν άγονοι οι όποιοι διαγωνισμοί για παραχώρηση προς εκμετάλλευση παραλιών που «διαθέτει».
Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι πως οι παραθεριστές-καταναλωτές οφείλουν να ξεκινήσουν ένα νέο κίνημα της «πετσέτας» ή ορθότερα ένα μποϊκοτάζ κατά των ομπρελών και των ξαπλωστρών.
Δεν αρκεί μόνο η μάχη για την απομάκρυνση από τις παραλίες της υπερπληθώρας των ομπρελών και των ξαπλωστρών, αλλά απαιτείται και η συνειδητή άρνηση των παραθεριστών-καταναλωτών να πληρώσουν τα απαράδεκτα υψηλά ποσά που τους ζητούνται για ξαπλώστρες και ομπρέλες, μέχρι οι δημοτικές αρχές σε κάποιες περιπτώσεις και οι επιχειρηματίες σε κάποιες άλλες να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να αισχροκερδούν.
