Η γενική αυτή πολιτική αρχή ισχύει φυσικά και στον ενεργειακό τομέα, αλλά στην Ελλάδα τα προβλήματα των υψηλών τιμών στην κατανάλωση δεν επιλύονται ριζικά, γιατί η κυβέρνηση δεν θέλει να θέσει το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων.
Αρκείται σε αποσπασματικές λύσεις όπως στην καταβολή κάποιων επιδοτήσεων στο ρεύμα όταν οι τιμές προκαλούν ηλεκτροσόκ και δεν θέλει να αναγνωρίσει τα δομικά προβλήματα που υπάρχουν στην ελληνική αγορά, χωρίς αυτό να σημαίνει είναι η αλήθεια ότι η υπόλοιπη Ευρώπη δεν αντιμετωπίζει τα ίδια ζητήματα.
Μπροστά στη συνεχιζόμενη άνοδο των χονδρεμπορικών τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας και με τις τιμές να γίνονται ασανσέρ μέσα στην ίδια ημέρα η κυβέρνηση δια στόματος υπουργού Ενέργειας και κυβερνητικού εκπροσώπου, χθες, διαμήνυσε ότι είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε παρέμβαση ώστε οι αυξήσεις της χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας να μην περάσουν όπως συνεχώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος που πληρώνουν οι καταναλωτές.
Το πρόβλημα είναι ότι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και χθες αρνήθηκαν κατηγορηματικά ότι στη χώρα μας επικρατούν ολιγοπωλιακές καταστάσεις στην αγορά ηλεκτρικής υποστηρίζοντας , μεταξύ άλλων, ότι «Όχι δεν υπάρχει καρτέλ, υπάρχουν πολλοί παίκτες. Επίσης η Ελλάδα έχει χαμηλότερες τιμές σε σχέση με την υπόλοιπη περιοχή. Αυτό που υπάρχει είναι μια δυσλειτουργία της αγοράς, η οποία σε οριακές καταστάσεις -καθώς δεν έχουμε αρκετές διασυνδέσεις – δε λειτουργεί σωστά. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει ένας μηχανισμός που δεν θα επιτρέπει αυτές οι δυσλειτουργίες να περνούν στη λιανική αγορά».
Μια θέση βέβαια που απέχει από την πραγματικότητα, καθώς οι μεγάλοι «παίχτες» στην αγορά είναι πράγματι ελάχιστοι και μάλιστα έχουν καταφέρει να ελέγξουν όλες τις μορφές παραγωγής, ενώ παράλληλα λείπει από την αγορά μια κρατική εταιρεία παραγωγής που θα μπορούσε να παίξει πρακτικά ρυθμιστικό ρόλο στην διαμόρφωση των τιμών.
Τα δομικά αυτά προβλήματα, όμως, όπως φαίνεται πεντακάθαρα η κυβέρνηση δεν θέλει να τα αναγνωρίσει και φυσικά δεν σκοπεύει να λάβει μέτρα, ούτε για την διασφάλιση λειτουργίας της αγοράς υπό συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού, πολύ περισσότερο δε ούτε για την (επανα)δημιουργία μιας κρατικής εταιρείας παραγωγής μετά την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.
Έτσι προκρίνει –όπως και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις- την αποτυχημένη λύση της επιδοματικής πολιτικής για να συγκρατήσει την αγανάκτηση των πολιτών που βρίσκονται εκτεθειμένοι στις ορέξεις κάθε είδους κερδοσκόπων.
Αυτή η τακτική όμως της στήριξης μέσω επιδοτήσεων και μάλιστα περιορισμένης διάρκειας δεν λύνει το δομικό πρόβλημα. Η ουσία είναι αυτό που είπε χθες εν τη ρύμη του λόγου κυβερνητικός εκπρόσωπος πως «δεν θα επιτρέψει το κράτος σε κανέναν να κερδοσκοπήσει», να το εννοεί και να το πράξει. Άλλωστε οι προτάσεις από ειδήμονες της αγοράς και πολιτικούς δεν λείπουν. Δυστυχώς, αυτό που λείπει είναι η πολιτική βούληση από μέρους της κυβέρνησης.
