Χθες, ήταν ίσως η χειρότερη μέρα για τους πολιτικούς ταγούς της Ευρώπης, που δέχτηκαν για άλλη μια φορά επίθεση από τον Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος κατέδειξε την ΕΕ ως τον βασικό εχθρό των ΗΠΑ λέγοντας ότι ο μοναδικός σκοπός της είναι να στριμώξει στη γωνία (η λέξη που χρησιμοποίησε είναι ακατάλληλη) τις ΗΠΑ και ως πρώτη ένδειξη των προθέσεων του προανήγγειλε ότι θα επιβάλει δασμούς 25% στα ευρωπαϊκά προϊόντα.
Και όχι μόνο αυτό. Ξεκαθάρισε ότι οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να δώσουν εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουκρανία και αυτό πρέπει να το κάνει η Ευρώπη που είναι και γείτονας της, ενώ ο ίδιος θα ασχοληθεί μόνο τις εμπορικές συνδιαλλαγές. «Χρειαζόμαστε πολύ τις σπάνιες γαίες (της Ουκρανίας), έχουν εξαιρετικές σπάνιες γαίες», είπε ο πρόεδρος των ΗΠΑ και συμπλήρωσε πως πρέπει «να πάρουν πίσω τα χρήματα που ξοδέψαμε»,
Και όπως δείχνουν τα πράγματα ο Ντόναλντ Τραμπ θα τα καταφέρει, με τους ηγέτες της Ευρώπης να έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά και τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι να έχει σκύψει το κεφάλι και να ξεπουλάει τη χώρα του, αφού εντός των ημερών μεταβαίνει στην ΗΠΑ για να υπογράψει τη ντροπιαστική συμφωνία παραχώρησης των ορυκτών και των σπάνιων γαιών της Ουκρανίας στον Τραμπ.
Το ζητούμενο είναι λοιπόν πως θα αντιδράσουν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα παραδοθούν άνευ όρων στον Τραμπ και θα συνεχίσουν να στηρίζουν τον Ζελένσκι, όταν ο πρώτος τους έχει κατατάξει στους εχθρούς της χώρας του και ο δεύτερος δίνει γη και ύδωρ στις ΗΠΑ, περιθωριοποιώντας την ΕΕ που και αυτή του έχει κάνει πρόταση και μάλιστα «έντιμη» για συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Ουκρανίας;
Ο Ντόναλντ Τραμπ σε ότι πράττει προτάσσει το συμφέρον των αμερικανών φορολογούμενων λέγοντας ότι δεν μπορούν να πληρώνουν για την Ουκρανία και πως πρέπει να πάρουν πίσω ότι πλήρωσαν.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, τους δικούς τους φορολογούμενους πολίτες δεν τους σκέφτονται;
Έστω δεν θα έπρεπε να πιέσουν τον Ζελένσκι για μια συμφωνία με την Ε.Ε. και τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες σε οικονομικό επίπεδο ως αντάλλαγμα για τις εγγυήσεις ασφαλείας που πρέπει ορθώς να προσφέρουν στην Ουκρανία, αλλά και για τα όσα μέχρι σήμερα έχουν δώσει οι πολίτες της ΕΕ για οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία;
Το «μάρμαρο» του πολέμου στην Ουκρανία που η κυβέρνηση Μπάιντεν , επί της ουσίας ξεκίνησε, θα πρέπει να το πληρώσουν μόνο οι Ευρωπαίοι;
Μήπως έστω και τόσο αργά πια, οι πολιτικοί ταγοί της Ευρώπης θ πρέπει να αλλάξουν τακτική, απέναντι τόσο στον Τραμπ όσο και περισσότερο στον Ζελένσκι
