Την ανεξέλεγκτη δράση των μονοπωλίων σε βάρος του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας σε σειρά περιοχών ανά την Ελλάδα που προωθεί η στρατηγική της ΕΕ περί «καθαρότερου αέρα», καταγγέλλει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με ερώτηση που κατέθεσε προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στην ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Λευτέρη Νικολάου-Αλαβάνου αναφέρονται συγκεκριμένα τα παρακάτω:
«Στα συμπεράσματα του Συμβουλίου της ΕΕ στις 5-3-2020 αναφέρεται ότι «η ισχύουσα πολιτική της ΕΕ για καθαρότερο αέρα...έχει συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση της ποιότητας του αέρα, αλλά απαιτούνται περισσότερα...» και ότι «τα καθιερωμένα πρότυπα ποιότητας του αέρα, ιδίως οι οριακές τιμές, έφεραν αποτελέσματα».
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα συνεχίζεται η επιβάρυνση της υγείας των κατοίκων και του περιβάλλοντος με το ΧΥΤΑ Φυλής, την καύση αποβλήτων από τις τσιμεντοβιομηχανίες «ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ» στο Βόλο και «ΤΙΤΑΝ» στο «Καμάρι» Βοιωτίας και στον Παύλο Μελά Θεσσαλονίκης με βάση την επικείμενη αδειοδότηση, τις δεξαμενές πετρελαιοειδών και χημικών αποβλήτων της εταιρίας "Oil-One" στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, τις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ σε Κορδελιό και Εύοσμο Θεσσαλονίκης. Οι μεγάλοι κίνδυνοι για την υγεία και το περιβάλλον που προκύπτουν από αυτές τις υποθέσεις αποσιωπώνται και συγκαλύπτονται από την Ευρ. Επιτροπή που σε πλήθος παρεμβάσεων της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ διαπιστώνει συμμόρφωση με τις ευρωενωσιακές οδηγίες, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων διαμορφώνει το πλαίσιο για την ανεξέλεγκτη, καταστροφική για την υγεία και το περιβάλλον, δράση των μονοπωλίων με μόνο κριτήριο την κερδοφορία τους.
Η επιλεκτική, υποκριτική «ευαισθησία» ΕΕ και κυβερνήσεων για το κλίμα με τη λεγόμενη «πράσινη συμφωνία» δεν είναι παρά ακόμη μία κερδοφόρος διέξοδος των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και ενίσχυσή τους στον ανταγωνισμό τους με άλλα, βλ. των ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, κλπ.
Πώς τοποθετείται η Επιτροπή στο ότι ΕΕ και κυβερνήσεις, που επικαλούνται την προστασία του κλίματος, είναι αυτοί που :
-την ίδια ώρα βομβαρδίζουν επεμβαίνοντας σε Συρία, Λιβύη και αλλού, φοροαπαλλάσσουν τους εφοπλιστές και τους επιχειρηματικούς ομίλους που αποτελούν το πρώτο παράγοντα ρύπανσης και μόλυνσης του περιβάλλοντος, μαζί και του θαλάσσιου,
-συγκαλύπτουν τις παραπάνω υποθέσεις τεράστιας ρύπανσης στην Ελλάδα από επιχειρηματικούς ομίλους αναθέτοντας τον έλεγχο των «περιβαλλοντικών ορίων» στα ίδια τα μονοπώλια, έχοντας μεταξύ άλλων επιβάλει το εμπόριο ρύπων με αγοραπωλησίες «δικαιωμάτων» για να συνεχίζουν να ρυπαίνουν,
-ενώ φορτώνουν τα βάρη στους εργαζόμενους με κάθε λογής «πράσινα τέλη», που αποτελούν πρόσθετο «μποναμά» για το κεφάλαιο, και τους καταλογίζουν την «ατομική ευθύνη» ότι οι ίδιοι καταστρέφουν, δήθεν, το περιβάλλον;»
