Η Λιζ Τρας παίρνει την σκυτάλη από τον Μπορίς Τζόνσον σε μια αλλαγή φρουράς που έχει το στίγμα της συνέχειας του στρατηγικού και πολιτικού βραχυκυκλώματος στο όποιο έχει εγκλωβισθεί το Συντηρητικό Κόμμα από το 2014.

Στις Ευρωεκλογές του 2014 το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου του Φαράζ ήλθε πρώτο σε ψήφους ένα μήνυμα των ψηφοφόρων ότι δεν αισθάνονται ότι η εναλλαγή των δύο κομμάτων στην εξουσία επιτρέπει την διαμόρφωση μιας δυναμικής ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.

Η Μεταθατσερική Βρετανία των Μπλερ , Μπράουν και Κάμερον δεν μπόρεσε να εγγυηθεί την επανένταξη στην παραγωγική οικονομία της χώρας των κλάδων αλλά και των περιφερειών που σάρωσε η μακρά θητεία της Σιδηράς Κυρίας στην Ντάουνιγκ Στιτ.

Από τότε μέχρι και σήμερα οι κυβερνήσεις των Κάμερον, Μέι, Τζόνσον συνειδητά προτιμούν την λαϊκή δυσαρέσκεια να αποτυπώνεται στο σύνολο της χώρας ως ευρωσκεπτικισμό και σε ότι αφορά την Σκοτία ως αναβίωση της τοπικής εθνικής ταυτότητας.

Η δαιμονοποίηση της ένταξης στην Ε.Ε για την απορρύθμιση των ισορροπιών που ίσχυαν μέχρι την νίκη της Θάτσερ το 1979 έχει ημερομηνία λήξης.

Το 2014 ο Κάμερον την επομένη των Ευρωεκλογών δεσμεύθηκε για δημοψήφισμα στη δεύτερη θητεία του και έτσι μπόρεσε στις Εκλογές του 2015 να διεμβολίσει τον Φαράζ και να αποκτήσει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.

Μέχρι που στο Δημοψήφισμα του 2016 έγινε το αδιανόητο η νίκη του Brexit.

Αδιανόητο σε τέτοιο βαθμό που την επόμενη μέρα η Πολιτική Ηγεσία της χώρας άρχισε να επεξεργάζεται σενάρια για την παράκαμψη της λαικς εντολής είτε με την προκήρυξη δευτέρου δημοψηφίσματος, είτε με μια συμφωνία για μαλακό Brexitπου δεν θα διέφερε πολύ από μια Ειδική Σχέση Λονδίνου – Βρυξελλών.

Ετσι προέκυψε ο Τζόνσον που πρόβαλλε σαν ο ηγέτης που έχει την πολιτική βούληση και την ικανότητα α υλοποιήσει το Brexit.

Μόλις υπέγραψε την Συμφωνία για αποχώρηση από την Ε.Ε ο Τζόνσον αντιμετώπισε μια πρόκληση την οποία καλώς εχόντων των πραγμάτων θα έπρεπε να περιμένει.
Χωρίς το άλλοθι της επικυριαρχίας των Βρυξελλών η Ντάουνιγκ Στρίτ πιεζόταν να απαντήσει στο ερώτημα μετά το Brexit τι?

Απάντηση δεν υπήρξε ούτε από τον Τζόνσον ούτε πρόκειται να υπάρξει από την Τρας που επιχειρεί να παρουσιάσει τις νεοφιλελεύθερες συνταγές της δεκαετίας του 80 ως κυβερνητικό πρόγραμμα διακριτό από αυτό του προκατόχου της.

Το Εργατικό Κόμμα που σταθερά εδώ και μήνες έχει δημοσκοπικό προβάδισμα ασφαλείας δεν έχει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για τις κοινωνικοοικονομικές ισορροπίες εντός συνόρων αλλά ούτε και για την θέση της χώρας στην Ευρώπη και στον Κόσμο.

(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)