Τα Δημοψηφίσματα στις τέσσερεις επαρχίες της Ουκρανίας που ελέγχονται από τον ρωσικό στρατό δρομολογούν με την διαδικασία του κατεπείγοντος την προσάρτηση του συνόλου σχεδόν των κατεχομένων εδαφών από την Μόσχα.

Την ίδια στιγμή ο Πούτιν κηρύσσει μερική επιστράτευση η οποία προαναγγέλλει αντεπίθεση της Μόσχας στο Χάρκοβο - αν όχι και περαιτέρω προέλαση- και με προσεκτική διατύπωση επανέρχεται στην έμμεση απειλή για χρήση πυρηνικών όπλων.

Η προσάρτηση των κατεχομένων παγώνει εκ των πραγμάτων κάθε συζήτηση η αναφορά σε συμβιβαστική λύση, ούτε καν σε πάγωμα της σύγκρουσης μετά από κατάπαυση του πυρός.

Με άλλα λόγια ο Πούτιν διαμηνύει στην Δύση ότι οι τέσσερις επαρχίες που θα ενσωματωθούν θα αποτελούν έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας το οποίο θα είναι εκτός της όποιας διαπραγμάτευσης.

Ο Πούτιν διαμηνύει ότι η πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία είναι μια υπαρξιακή πρόκληση για την Ρωσία η οποία βλέπει την Δύση να είναι αποφασισμένη να την καταστρέψει.

Η εμπλοκή των ΗΠΑ και της Δύσης στο πλευρό της Ουκρανίας από την παροχή πληροφοριών μέχρι τον εγκλωβισμό στόχων αλλά και την συνεχή ροή εξελιγμένων όπλων και οπλικών συστημάτων έχουν συμβάλλει αποφασιστικά στην αντίσταση και πρόσφατα στην αντεπίθεση του ουρανικού στρατού.

Ένα από τα πιο κρίσιμα ερωτήματα που τίθενται πλέον είναι αν μετά την προσάρτηση των κατεχόμενων ουκρανικών εδαφών η Μόσχα θα θεωρεί τα πλήγματα που θα εξαπολύει το Κίεβο πλήγματα κατά της ρωσικής επικράτειας.

Αν δεχθούμε ότι πλέον η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει μεταλλαχθεί σε σύγκρουση Δύσης-Ρωσίας τότε οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών θέτουν σε αμφιβολία αν ισχύουν κάποιες κόκκινες γραμμές που να οριοθετούν την σύγκρουση.

Οι προσδοκίες για αναζήτηση συμβιβασμού πριν ο σκληρός επερχόμενος χειμώνας απειλήσει την κοινωνική και πολιτική σταθερότητα, προσδοκίες που συντηρούσαν οι τηλεφωνικές επικοινωνίες του Σολτς και του Μακρόν με τον Πούτιν έχουν τώρα εξατμισθεί.

Είναι φανερό ότι πριν αποφασίσει να κάψει τις γέφυρες επικοινωνίας με την Ευρώπη την όποια αντιμετωπίζει ως παρακολούθημα των ΗΠΑ ο Πούτιν είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ούτε η Γερμανία ούτε οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Γαλλία και η Γερμανία δεν έχουν την βούληση και την δυνατότητα να διαφοροποιηθούν από τις ΗΠΑ.

Να διαφοροποιηθούν όπως το 2008 στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, όταν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί έβαλλαν Βέτο στην πρόταση Μπους για ένταξη της Ουκρανίας, της Γεωργίας και της Μολδαβίας στην Ατλαντική Συμμαχία.

Ή να δραστηριοποιηθούν μεσολαβητικά όπως στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2014 όταν οι Υπεξ Γαλλίας, Γερμανίας και Πολωνίας διαμόρφωσαν συμβιβασμό αποδεκτό από τον Πρόεδρο της χώρας και την Αντιπολίτευση, με τις ΗΠΑ να τον βραχυκυκλώνουν πριν στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών.

(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος)