Αυτά που υποστηρίζουν οι τράπεζες δεν αντέχουν κριτικής, είναι το λιγότερο εξοργιστικά, αφού «μπερδεύουν» νούμερα και να πείσουν ότι σ’ αυτές οφείλεται μεγάλο μέρος της ανάπτυξης της χώρας και της δημιουργίας δεκάδων θέσεων εργασίας!
Και ακόμη άκουσον άκουσον δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι ενώ αυξάνουν τα επιτόκια χορηγήσεων, αλλά και των παλαιών δανείων, αλλά δεν πράττουν το ίδιο για τα επιτόκια των καταθέσεων γιατί, όπως λένε τα είχαν σε υψηλότερο επίπεδο από τις τράπεζες στις άλλες χώρες της ΕΕ τα προηγούμενα χρόνια. Και ακόμη τολμούν να λένε ότι αντί της αύξησης των επιτοκίων στις καταθέσεις «προσφέρουν μια σειρά επιλογών που συνδυάζουν ασφάλεια και αποδόσεις, όπως για παράδειγμα, προθεσμιακές καταθέσεις».
Όσο για το επίμαχο ζήτημα της στήριξης των ευάλωτων δανειοληπτών, συμφώνησαν με την κυβέρνηση για μια επιδότηση-κοροϊδία από την οποία θα επωφεληθούν μόλις 30.000 δανειολήπτες.
Και ερχόμαστε τώρα στο ζητούμενο. Οι τραπεζίτες ή αγιογδύτες μπορούν να δρουν ανεξέλεγκτα ή επιτέλους κάποιος πρέπει να τους βάλει στη θέση τους;
Και ποιος μπορεί να είναι αυτός αν όχι η κυβέρνηση της χώρας;
Αλλά δυστυχώς η κυβέρνηση απλά παίζει το ρόλο του δήθεν αγανακτισμένου που ενώ πιέζει για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, οι τραπεζίτες δεν συμμορφώνονται , απλά γιατί μπορούν.
Κωλύεται δήθεν η κυβέρνηση να παρέμβει γιατί δεν τις επιτρέπεται, αφού οι τράπεζες έχουν το ανεξέλεγκτο.
Η αλήθεια είναι, όμως, ότι όταν υπάρχει πολιτική βούληση, όλα αντιμετωπίζονται. Τρόποι υπάρχουν. Όπως για παράδειγμα η θέσπιση ενός έκτακτου φόρου στις τράπεζες ή έστω η «απειλή» για μια τέτοια απόφαση.
Σίγουρα μια τέτοια στάση θα αποτελούσε μεγάλο φόβητρο για τους τραπεζίτες και θα συνέβαλε σε μια διαπραγμάτευση ουσίας με την κυβέρνηση -αν πραγματικά το ήθελε- και για συγκράτηση των επιτοκίων χορηγήσεων και για αύξηση των επιτοκίων καταθέσεων και για μείωση των εξοργιστικά υψηλών χρεώσεων στις τραπεζικές εργασίες.
Το … κακό είναι ότι τον έκτακτο φόρο στις τράπεζες ώστε να εξαναγκαστούν σε ρυθμίσεις με τους δανειολήπτες , τον πρότεινε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Άρα … κάηκε.
Κανείς πάντως δεν μπορεί να ανεχθεί, η κάθε μια από τις συστημικές τράπεζες να έχει κέρδη που αγγίζουν ή και ξεπερνούν το ένα δισ. ευρώ και τα επιτόκια χορηγήσεων να καλπάζουν, ενώ τα επιτόκια καταθέσεων να παραμένουν παγωμένα.
Αν η κυβέρνηση δεν βρει τρόπο να τις συμμορφώσει και η ίδια θα το πληρώσει ακριβά … στην κάλπη.
