Όπως δείχνουν τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), οι φορολογούμενοι πληρώνουν υπερβολικά υψηλούς έμμεσους φόρους, οι οποίοι τροφοδοτούν τα κρατικά ταμεία με σχεδόν το 65% των πόρων του.
Ποιοι είναι αυτοί οι έμμεσοι φόροι που κατατρώνε τα εισοδήματα των νοικοκυριών και το περασμένο έτος έφτασαν συνολικά τα 35,88 δισ. ευρώ;
Είναι οι φόροι στα αγαθά και στις υπηρεσίες κυρίως ο ΦΠΑ, και οι φόροι κατανάλωσης, καθώς και οι φόροι περιουσίας.
Η αλματώδης αύξηση των έμμεσων φόρων, φυσικά και οφείλεται στην αύξηση του πληθωρισμού και στην άνοδο των τιμών προϊόντων και υπηρεσιών. Γιατί πάνω στις υψηλές αυτές τιμές επιβάλλονται ΦΠΑ και φόροι κατανάλωσης και τις εκτοξεύουν.
Και εδώ μπαίνει επιτακτικά το μεγάλο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση δεν μείωσε και εξακολουθεί να αρνείται πεισματικά την μείωση των συντελεστών ΦΠΑ, τουλάχιστον σε αγαθά στα οποία η ζήτηση είναι ανελαστική, όπως τα τρόφιμα, προκειμένου να σταματήσει η οικονομική αιμορραγία των πολιτών.
Απλά γιατί διακατέχεται -εκ του πονηρού- από άλλη πολιτική νοοτροπία. Θέλει να προβάλει ότι μειώνει την άμεση φορολογία, αλλά και να διατηρεί τα ταμεία γεμάτα ώστε να πετάει ψίχουλα στους πολίτες δείχνοντας έτσι ότι ασκεί κοινωνική πολιτική.
Και μάλιστα χρησιμοποιεί μια φτηνή δικαιολογία για την κοινωνική αυτή αναλγησία που επιδεικνύει. Ισχυρίζεται ότι με την μείωση του ΦΠΑ και των άλλων έμμεσων φόρων θα ωφεληθούν όχι μόνο οι φτωχοί αλλά και οι πλούσιοι που δεν το έχουν ανάγκη.
Κάνει δηλαδή σα να μη γνωρίζει ότι στην Ελλάδα οι φτωχοί υπό την ευρεία έννοια αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου και από το δικό τους υστέρημα αυτούς τα «παίρνει» πολλαπλάσια για να τους επιστρέψει «ψίχουλα» με κάποια ψευτοεπιδόματα.
Και για να γίνει σαφές το μέγεθος της αφαίμαξης των καταναλωτών τον τελευταίο χρόνο θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο ΦΠΑ, ο φόρος που είναι ευθέως συνδεδεμένος με τις τιμές των προϊόντων έφτασε να αποδίδει περισσότερα από 21,5 δισ. ευρώ το 2022 από 17,4 δισ. ευρώ το 2021. Καταγράφηκε αύξηση 4 δισ. ευρώ μέσα σε έναν χρόνο κυρίως λόγω της αύξησης των τιμών. Αυτά τα δισεκατομμύρια θα μπορούσαν να είχαν παραμείνει στις τσέπες των νοικοκυριών που υποφέρουν, με μια απλή απόφαση. Αυτή της μείωσης του ΦΠΑ.
Και σε κάθε περίπτωση αν δεν ήθελε η κυβέρνηση να ευνοηθούν οι πλούσιοι, ας αύξανε τους συντελεστές φορολόγησης των εισοδημάτων τους για να καλύψει από τους παραπάνω άμεσους φόρους των πλουσίων την μείωση των καταφανώς άδικων έμμεσων φόρων.
Και για να τελειώνουμε με τα κυβερνητικά παραμύθια. Ο πληθωρισμός-ρεκόρ στην Ελλάδα ιδιαίτερα στα τρόφιμα δεν είναι απόρροια εξωγενών παραγόντων όπως αρέσκεται να υποστηρίζει η κυβέρνηση. Οφείλεται κυρίως στην επιβολή των υψηλότατων συντελεστών ΦΠΑ που διογκώνουν τις τελικές τιμές των προϊόντων.
Αν αυτό θεωρείται πολιτική φορολογικής ελάφρυνσης, τότε τι είναι φορομπηχτική πολιτική;
