Οι μάχες έχουν ανάψει και πάλι για τα καλά σε μια προσπάθεια της Ουκρανίας που «πουσάρεται» από τη Δύση να ανακαταλάβει τα χαμένα της εδάφη.
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι παραδέχτηκε κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, αυτό που αρνιόταν τις προηγούμενες ημέρες, παρότι ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν το δήλωνε ανοιχτά ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις της Ουκρανίας άρχισαν την αντεπίθεση.
Για το ποια θα είναι η τελική έκβαση της αντεπίθεσης αυτής της Ουκρανίας για την ανακατάληψη των εδαφών της δεν είναι εύκολο να υπάρξει ασφαλής πρόβλεψη.
Ωστόσο αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι θα χαθούν και άλλες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και θα προστεθούν στα ήδη εκατοντάδες χιλιάδες θύματα , Ουκρανούς και Ρώσους, από τις αρχές αυτού του καταστροφικού πολέμου.
Ενός πολέμου που δεν έπρεπε να έχει ξεκινήσει και στην χειρότερη περίπτωση θα έπρεπε να είχε ήδη τερματιστεί δια μέσου της διπλωματικής οδού όσο μπορούσε γρηγορότερα.
Αυτό δυστυχώς δεν έγινε και τώρα όλα δείχνουν ότι είναι δύσκολο να λήξει χωρίς να υπάρξει ακόμη και άμεσος κίνδυνος για μια πυρηνική καταστροφή, που θα πλήξει την καρδιά της Ευρώπης.
Μακάρι να μην ήταν αλήθεια, αλλά όπως εξελίσσεται η κατάσταση στην Ουκρανία, ο κίνδυνος ενός πυρηνικού ολέθρου παραμένει ισχυρός.
Ιδιαίτερα αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι πράγματι ο Πούτιν σε λιγότερο από ένα μήνα ολοκληρώνει την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων, με τη σύμφωνη γνώμη του αδιαμφισβήτητου συμμάχου Λουκασένκο, στο έδαφος της Λευκορωσίας, γεγονός που αυξάνει κατακόρυφα τον κίνδυνο ενός πυρηνικού «ατυχήματος».
Ο Ρώσος πρόεδρος είναι αδύνατον να κάνει πίσω πλέον, γνωρίζοντας ότι αυτό θα σήμαινε το τέλος τους, πολιτικά τουλάχιστον. Από την αντίπαλη πλευρά η ηγέτιδα δύναμη της Δύσης, οι ΗΠΑ δεν δείχνουν σημάδια υπαναχώρησης, εκ του ασφαλούς άλλωστε, καθώς βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε άλλη ήπειρο, ενώ παράλληλα πλουτίζουν τόσο με την πώληση όπλων όσο και την προώθηση στις διεθνείς αγορές των ενεργειακών τους πόρων και κυρίως του υγροποιημένου φυσικού αερίου.
Και έτσι ο «μουτζούρης» μένει στην Ευρώπη, μέσα στο έδαφος της οποίας μαίνεται ο πόλεμος, με τις επιπτώσεις του όχι μόνο σε ανθρώπινες ζωές αλλά και σε οικονομικό επίπεδο να είναι καταστροφικές.
Οι διεθνείς αναλυτές, αυτοί τουλάχιστον που δεν μεροληπτούν υπέρ της Δύσης, στις αναλύσεις τους, κάνουν λόγο με την αφορμή του Ρωσο-ουκρανικού πολέμου για τρεις υπερδυνάμεις στον πλανήτη που «αντιμάχονται» σε όλα τα επίπεδα, τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Ρωσία.
Η Ευρώπη και πάλι είναι παρίας και «ουρά» των ΗΠΑ στην διεθνή γεωπολιτική και οικονομική σκηνή.
Ακόμη και τώρα ίσως δεν είναι τόσο απελπιστικά αργά να αναλάβει η Ευρώπη νέες διπλωματικές πρωτοβουλίες , απαγκιστρωμένη από το άρμα των ΗΠΑ, για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, ώστε να «σωθεί» η κατάσταση.
Έστω και αν υπάρξουν κάποιες «επώδυνες» συμφωνίες για τον Ζελένσκι, ο τερματισμός ενός πολέμου με τις μικρότερες δυνατόν εδαφικές απώλειες για την Ουκρανία είναι προτιμότερος από τις απώλειες και άλλων ανθρώπινων ζωών ή ακόμη χειρότερα ενός πυρηνικού εφιάλτη.
