«Επανάσταση» ήταν ο τίτλος του βιβλίου με το οποίο ο Εμμανουέλ Μακρόν συστήθηκε στο ευρύτερο κοινό των συμπατριωτών του όταν αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2017 επαγγελλόμενος την απαλλαγή της πατρίδας του από την παλιά πολιτική τάξη, την υπέρβαση των παραδοσιακών αντιθέσεων μεταξύ δεξιάς και αριστεράς και την επαναθεμελίωση της Γαλλικής Δημοκρατίας πάνω σε νέες αντιλήψεις για τα διακυβεύματα του πολιτικού ανταγωνισμού, τη λειτουργία του κράτους και τις σχέσεις του με την κοινωνία και τις παραγωγικές της δυνάμεις. Έτσι, άλλωστε, κέρδισε την εμπιστοσύνη τους θριαμβεύοντας επί των αντιπάλων του, έγινε ο νεότερος Πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας και βρέθηκε από το πουθενά στην ευρωπαϊκή κεντρική πολιτική σκηνή παίζοντας έκτοτε πρωταγωνιστικούς διεθνείς ρόλους.

«Αναγέννηση» ήταν το όνομα που έδωσε στο κόμμα με το οποίο θέλησε να αντικαταστήσει το κίνημα «Εμπρός» με το οποίο είχε κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2017 και την συντριπτική πλειοψηφία των εδρών της Εθνοσυνέλευσης στις βουλευτικές εκλογές της ίδιας χρονιάς. Ήταν τότε που έχοντας ιδρύσει ένα νέο αλλά συντεταγμένο κόμμα εξουσίας θα άρχιζε να σαρώνει ό,τι είχε απομείνει από το μεταπολεμικό γαλλικό κομματικό σύστημα μετά την εξαέρωση του πάλαι ποτέ κραταιού Σοσιαλιστικού Κόμματος και την δυναμική εμφάνιση της ευρωσκεπτικιστικής Εθνικής Συσπείρωσης της Μαρίν Λε Πεν στην θέση του ακραία εθνικιστικού Εθνικού Μετώπου του πατρός Ζαν-Μαρί Λε Πεν. Μόνο που με αυτό το νέο κόμμα θα ξανακέρδιζε μεν τις προεδρικές και τις βουλευτικές εκλογές του 2022, αλλά θα έχανε την απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση και μαζί της την πνοή που χρειαζόταν για να διατηρήσει αμείωτη την δυναμική της κυριαρχίας του ενόψει της δεύτερης και τελευταίας προεδρικής θητείας του.

«Αναζωογόνηση» θα ήταν μετά ταύτα η μαγική λέξη με την οποία θα δινόταν το σύνθημα για την έναρξη της επιχείρησης διάσωσης της κυριαρχίας και της υστεροφημίας του Γάλλου Προέδρου, αφού η επαγγελθείσα το 2017 επανάσταση είχε, μετά την απώλεια της απόλυτης πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση, καταλήξει σε οιωνεί πολιτική παραλυσία.

Ο μέσος Γάλλος την βίωνε πια ως γενικευμένη παρακμή. Εξ ου και η μαζική μεταστροφή των ψηφοφόρων προς την ανερχόμενη και πλήρως αποδαιμονοποιημένη ακροδεξιά της Λε Πεν. Οι δημοσκοπήσεις την έδιναν με διαφορά νικήτρια των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, αρχής γενομένης από τις ευρωεκλογές του προσεχούς Ιουνίου. Άλλωστε, το γεγονός ότι η κυβέρνηση είχε υιοθετήσει θέσεις υπέρ της αυστηροποίησης της μεταναστευτικής πολιτικής και η κυβερνητική πλειοψηφία είχε διασπαστεί με αφορμή την συζήτηση της σχετικής πρότασης νόμου, ευλόγως είχε ερμηνευτεί ως μια ιδεολογική νίκη της Εθνικής Συσπείρωσης, που προανήγγειλε την εκλογική νίκη που μέλλει να ακολουθήσει σε λίγους μήνες Πολύ περισσότερο, που η Εθνική Συσπείρωση ήδη επωφελούνταν τα μάλα από την φθορά που είχε προκαλέσει στην κυβέρνηση και στην εικόνα του Μακρόν η αύξηση του ορίου ηλικίας για τη συνταξιοδότηση.

Προ του επαπειλούμενου εκλογικού ναυαγίου, ο Γάλλος Πρόεδρος έκανε την έκπληξη λίγο πριν φθάσει ξέπνοος στη μέση της δεύτερης θητείας του με έναν τολμηρό ανασχηματισμό με τον οποίο αιφνιδίασε τους δελφίνους του, ανέτρεψε τα σχέδια και την επετηρίδα για την διαδοχή του και έδειξε σαν να θέλει να επιστρέψει στην αφετηρία της πολιτικής διαδρομής του και να ξαναβρεί την έμπνευση, την πνοή και την δυναμική που είχε το αρχικό του «επαναστατικό» διάβημα αλλάζοντας μέθοδο διακυβέρνησης και κριτήρια επιλογής των στενότερων συνεργατών του.

Αυτός που δεν έκρυβε ποτέ μέχρι σήμερα την προτίμησή του για τους ώριμους και δοκιμασμένους τεχνοκράτες με προφίλ εγνωσμένου κύρους δημοσίων λειτουργών, πρόκρινε τώρα για πρωθυπουργό του έναν από τους πιο παλιούς, αφοσιωμένους και ταυτόχρονα νεαρότερους συνοδοιπόρους του με κατεξοχήν πολιτικό και δη αριστερόστροφο προφίλ και αναμφισβήτητα επικοινωνιακά χαρίσματα χάρη στα οποία, άλλωστε, έχει αναδειχθεί σε δημοφιλέστερο πολιτικό της πατρίδας του παρά το γεγονός ότι ουδέποτε έκρυψε την ομοφυλοφιλία του.

Υπολογίζει άραγε ο Μακρόν ότι η δημοτικότητα του νέου του Πρωθυπουργού θα αναπληρώσει το δικό του έλλειμα δημοτικότητας; Το σίγουρο πάντως είναι ότι με την επιλογή του Αττάλ ο Γάλλος Πρόεδρος μειώνει, αν δεν εξουδετερώνει, εξουδετερώνει το μεγάλο πλεονέκτημα που είχε αποκτήσει η Λε Πεν, αναδεικνύοντας μια νέα γενιά εξαιρετικά προικισμένων με πολιτικές ικανότητες και επικοινωνιακά προσόντα στελεχών εκ των οποίων μάλιστα ο χαρισματικότερος όλων, Ζορντάν Μπαρντελά, θα ηγηθεί της εκστρατείας για τις ευρωεκλογές ως επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της Εθνικής Συσπείρωσης.

Αναθέτοντας στον Γκαμπριέλ Αττάλ την επιχείρηση διάσωσης της παράταξής του, ο Μακρόν μπορεί να πίκρανε τους βαρέων βαρών υπουργούς και συνεργάτες του, σίγουρα όμως δεν αγνόησε το γεγονός ότι ακόμα και οι πιο σκληροί εκ των αντιπάλων του ομολογούν ότι ο νεότερος πρωθυπουργός της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας είναι ιδιαίτερα ευφυής και πονηρός, δεν εκνευρίζεται ποτέ, κρατάει πάντα το χαμόγελο του, μιλάει την γλώσσα που καταλαβαίνουν ακόμα και οι ακροδεξιοί, δεν βρίζει τους αντιπάλους του, διεισδύει στα χωράφια τους και κυρίως προτείνει πράγματα που έχουν ιδιαίτερη απήχηση, όπως το σχέδιο Μάρσαλ για την μεσαία τάξη.

Μπορεί να πάσχει από το σύνδρομο του καλού μαθητή, όπως πολλοί του καταμαρτυρούν, αλλά δεν αποκλείεται να αποδειχθεί ότι είναι ο εμπνευστής μιας σειράς και άλλων σωτήριων για την παράταξή του και όχι μόνον εκπλήξεων. Ήδη η τοποθέτηση ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων στο Υπουργείο Πολιτισμού της Ρασίντ Ντατί, εκ των υπαρχηγών και εμβληματικών προσωπικοτήτων της γαλλικής κεντροδεξιάς και προσωπικής ανταγωνίστριας της σοσιαλίστριας δημάρχου της γαλλικής πρωτεύουσας Αν Ινταλγκό, έχει αφήσει κατάπληκτους τους πάντες.

Με μια έννοια κατάπληκτοι έμειναν και όσοι είδαν χθες να αναλαμβάνει διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αττάλ ο Εμμανουέλ Μουλέν, στενός συνεργάτης του υπουργού οικονομίας Μπρουνό Λεμέρ, εκ των δελφίνων του Μακρόν και σφόδρα ενοχληθέντα από τον διορισμό Αττάλ στην θέση του πρωθυπουργού. Στις εκπλήξεις ανήκει και ο διορισμός του Στεφάν Σεζουρνέ, Γενικού Γραμματέα του κόμματος της Αναγέννησης, στη θέση του υπουργού Εξωτερικών. Αν ο Αττάλ είναι ο νεότερος πρωθυπουργός της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, ο 35χρονος Σεζουρνέ, είναι ο νεότερος υπουργός Εξωτερικών της.

Το ερώτημα είναι αν οι κινήσεις ενσωμάτωσης στο στρατόπεδο Μακρόν του συνόλου σχεδόν των πρώτης γραμμής στελεχών της εκσυγχρονιστικής κεντροδεξιάς αρκούν για να ανασχέσουν την ανοδική δυναμική της λαϊκίστικης ακροδεξιάς.

(Ο Γιώργος Σεφερτζής είναι πολιτικός επιστήμονας, αναλυτής- Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από το K-Report)