Με αφορμή λοιπόν το μείζον θέμα των ημερών, τους σεισμούς στις Κυκλάδες με επίκεντρο τη Σαντορίνη, οι Έλληνες θα πρέπει να ξανασκεφτούμε σοβαρά τι κυβερνήσεις θέλουμε να διαχειρίζονται τις τύχες μας και κατά πόσο οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι περίφημες αγορές μπορούν να συμβάλλουν στην επίλυση καίριων ζητημάτων μας, που σε κάποιες περιπτώσεις αφορούν και την ίδια μας τη ζωή.
Οι κάτοικοι των Κυκλάδων, αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα, τις τελευταίες ημέρες έχουν στραμμένη την προσοχή τους στη Σαντορίνη και τα άλλα νησιά των Κυκλάδων που «χορεύουν» στο ρυθμό του Εγκέλαδου, σπέρνοντας το φόβο. Και όλοι περιμένουν από το κράτος να κάνει αυτό που πρέπει για να προστατεύσει τους πολίτες του, που δοκιμάζονται και κινδυνεύουν.
Και το κράτος και εν προκειμένω η κυβέρνηση τι κάνει; Συσκέψεις επί συσκέψεων για τη λήψη αυτονόητων, αλλά και ανέξοδων μέτρων. Στάλθηκαν κλιμάκια ειδικών στα νησιά, δόθηκαν οδηγίες για να κλείσουν τα σχολεία και συμβουλές για το πως αντιμετωπίζονται οι δύσκολες καταστάσεις στους σεισμούς.
Και βεβαίως έπρεπε να γίνουν αυτά από την κυβέρνηση. Υποχρέωση της είναι. Αλλά υπάρχουν και πολλά που δεν έγιναν τουλάχιστον μέχρι τώρα. Οι πανικοβλημένοι επισκέπτες, εργαζόμενοι και κάτοικοι της Σαντορίνης που θέλησαν να την εγκαταλείψουν με το φόβο των σεισμών, χρειάζεται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν τα εισιτήρια της φυγής τους, τουλάχιστον αεροπορικώς.
Η συμβολή της κυβέρνησης για την απομάκρυνση από τη Σαντορίνη όσων θέλησαν να την εγκαταλείψουν - και ήταν πολλοί αυτοί- ποια ήταν; Καμία απολύτως. Ίσως να παρενέβη για να δρομολογηθούν τα επιπλέον πλέον πλοία και να μπουν περισσότερα δρομολόγια αεροπλάνων. Αλλά οι τιμές των πλοίων παρέμειναν στα καθιερωμένα υψηλά επίπεδα, ενώ τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων εκτινάχθηκαν στα ύψη, με τις καταγγελίες να αναφέρουν τιμές ακόμη και 200 ευρώ.
Για αυτό η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα. Ούτε καν σκέφτηκε να επιδοτήσει τα εισιτήρια για τους εργαζόμενους που εγκατέλειψαν το νησί, αφού την έννοια του κοινωνικού κράτους η σημερινή κυβέρνηση την θυμάται ή όταν έρχονται εκλογές ή όταν στριμώχνεται από τις λαϊκές αντιδράσεις.
Όσο για τις αεροπορικές και ναυτιλιακές εταιρίες, προφανώς για αυτές η έννοια της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης είναι άγνωστη. Ας ελπίσουμε ότι θα την θυμηθούν έστω και τώρα, ακόμη και για την δική τους και μόνο καλή εικόνα .
