Θα έχει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν την τύχη του Μ. Βέμπερ που προτάθηκε από το ΕΛΚ στις ευρωεκλογές του 2019 για πρόεδρος της Κοιμισιόν αλλά τελικά του πήρε τη θέση η εκλεκτή της Μέρκελ;
Σήμερα η φον ντερ Λάιεν αποτελεί την πρόταση του ΕΛΚ αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα είναι πρόεδρος για μια νέα θητεία, παρά τα ανοίγματά της στην Τζόρτζια Μελόνι που το κατεστημένο, μαζί του και το ΕΛΚ, επιδιώκουν να ξεπλύνουν το ακροδεξιό της παρελθόν και να "νομιμοποιήσουν" τις σημερινές της απόψεις και συμμαχίες όπως το ακροδεξιό VOX στην Ισπανία. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, άλλωστε, "νομιμοποιείται" η συμμαχία του ΕΛΚ με την ομάδα Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (ΕCR) που ηγείται το κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας της Τζόρτζια Μελόνι, αλλά και η συμμαχία των μελών τους σε εθνικό πεδίο-πχ το Λαϊκό Κόμμα με το ακροδεξιό VOX.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν, ωστόσο, προτείνει ήδη για πρόεδρο της Κομισιόν τον σοσιαλιστή Μάριο Ντράγκι, τον πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας. Ερώτημα είναι πόσο δυνατά θα θέσει την πρότασή του ο Γάλλος πρόεδρος και πόσο θα επιμείνει σε αυτήν.
Οι πληροφορίες επιμένουν πως ο Εμμανουέλ Μακρόν θέτει την υποψηφιότητα Ντράγκι και ως διαπραγματευτική πρόταση, καθώς δεν θέλει την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στη θέση της προέδρου της Κομισιόν. Και δεν τη θέλει όχι μόνο γιατί είναι φθαρμένη, αλλά και γιατί θεωρεί ότι το Χριστινοδημοκρατικό Κόμμα θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές στη Γερμανία και που μαζί με την παραμονή της φον ντερ Λάιεν στην Κομισιόν θα έχουμε μια Γερμανική Ευρώπη που θα είναι ταυτόχρονα και πολύ δεξιά!
Ποια θα μπορούσε να είναι η εναλλακτική λύση σε φον ντερ Λάιεν και Ντράγκι; Καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν στο πρόσωπο της Ρομπέρτα Μέτσολα, προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ανήκει στους Χριστιανοδημοκράτες και που φέρεται να έχει- για να το πούμε κομψά- και ...συμπάθειες μεταξύ της ακροδεξιάς πτέρυγας του σώματος. Ως Μαλτέζα όμως θα έχει μεγαλύτερους δεσμούς με την Ιταλία, πολύ περισσότερο που η νυν πρόεδρος ταυτίζεται με το Βερολίνο.
Το έντονο παρασκήνιο για την ανάδειξη της προέδρου της Κομισιόν ενισχύει τη δυσαρέσκεια που υπάρχει στους ευρωπαίους πολίτες τόσο για την επιλογή των "περιστρεφόμενων θυρών" στη μοιρασιά των αξιωμάτων, όσο και για την επιλογή αποκλειστικά συντηρητικών και νεοφιλελεύθερων προσώπων για τη στελέχωση των ευρωπαϊκών οργάνων.
Το δε παζάρι μόλις αρχίζει!
