Από ότι φαίνεται η ανάκαμψη μετά την Πανδημία που οδήγησε την Γαλλία και την Γερμανία να προτείνουν την Άνοιξη του 2020 ένα φιλόδοξο ευρωπαϊκό πρόγραμμα αναθέρμανσης της Οικονομίας στην Ε.Ε –Ευρωζώνη ήταν η τελευταία για αρκετό καιρό κοινή ευρωπαϊκή τοποθέτηση για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης ανάγκης.

Σήμερα έξι μήνες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία Γαλλία και Γερμανία προετοιμάζουν την κοινή τους γνώμη για τα χειρότερα χωρίς καν ένα συνοδευτικό έστω και προσχηματικό επικοινωνιακό αφήγημα.

Η Γερμανία σχεδιάζει τους αυτοπεριορισμούς στην κατανάλωση ενέργειας χωρίς να επιδιώκει την διατύπωση μιας συνολικής στρατηγικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Με τα σημερινά δεδομένα την συμφωνία δηλαδή των 27 χωρών-μελών της Ε.Ε στο επίπεδο του ελάχιστου κοινού παρονομαστή μια προσπάθεια του Βερολίνου για κοινή ευρωπαϊκή στάση στην κρίση ενεργειακής επάρκειας που προέκυψε ως παρενέργεια των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στην Ρωσία.

Με άλλα λόγια και μέχρι στιγμής η κρίση που προέκυψε από τις κυρώσεις της Δύσης όχι μόνον δεν αμφισβήτησε την Ευρώπη α λα Καρτ που έχει επιλέξει η Γερμανία από την επαύριον της έναρξης της Παγκόσμιας Χρηματοπιστωτικής Κρίσης τον Σεπτέμβριο του 2008, αλλά την ενέτεινε.

Από την άλλη όχθη του Ρήνου την Γαλλία αυτή την φορά ο Μακρόν δεν προσέφυγε στην προσφιλή του επιλογή κάθε φορά που παρουσιάζεται μια κρίση να την θεωρεί ευκαιρία για μια δυναμική επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Αντίθετα οι προχθεσινές του δηλώσεις συγκλίνουν εκ των πραγμάτων με την τακτική Σολτς για προετοιμασία της κοινής γνώμης για παρατεταμένη περίοδο στερήσεων και δοκιμασιών.

Το 1989-90 η τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα των 12 έθεσε ως στόχο την σταθεροποίηση της Γηραιάς Ηπείρου στην νέα εποχή που άνοιξε με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Για 18 χρόνια μέχρι δηλαδή να ξεσπάσει η κρίση του 2008 το ευρωπαϊκό στοίχημα έμοιαζε να κερδίζεται με την ΟΝΕ να γίνεται πραγματικότητα την 1.1.1999 και την απόρριψη της Συνταγματικής Συνθήκης την Άνοιξη του 2005 στα δημοψηφίσματα της Ολλανδίας και τη Γαλλίας να θεωρείται συγκυριακή αντιστρέψιμη παλινδρόμηση.
Γαλλία και Γερμανία έχουν συνειδητοποιήσει ότι στην σημερινή της σύνθεση και θεσμική συγκρότηση η Ε.Ε των 27 δεν μπορεί να διασφαλίσει τα ζωτικά συμφέροντα της Γηραιάς Ηπείρου.

Οι ευθύνες της Γερμανίας που τράβηξε χειρόφρενο στην εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μετά το 2008 είναι ιστορικές όπως και της Γαλλίας του Σαρκοζί που προσυπέγραψε μαζί με την Μέρκελ στην Ντωβίλ την μοιραία οριοθέτηση της εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Όλα σήμερα δείχνουν ότι η Ευρώπη και κυρίως οι τρείς Μεγάλες Χώρες Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία θα είναι ο μεγάλος χαμένος της σύγκρουσης Δύσης – Ρωσίας, με το ευρωπαϊκό στοίχημα να μπορεί πλέον να τεθεί σε μηδενική βάση.

(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος)